Nata_Kruk

Anno... chciałam jakby ucięcie tematu w puencie, tu wola odbiorcy, jak się nie zatrzasnąć. Dziękuję Ci. Kot... cieszę się, że spodobał się układ całości, dziękuję za wybranie szczególików. Miło widzieć nowego gościa. Pozdrawiam Was.

Wybacz, ale kończę treść wiersza na słowach... stałam się zapomnianym kwiatem.

Tytuł zmyślny i ma odniesienie w wersach, a treść, po prostu spodobała mi się. Pozdrawiam.

Jeszcze nie impas znowu mnie ubywa wokół zamazują się kontury poukładane niegdyś w solidny schemat w jeden rytm który dyktował kolejne dni próbuję odkręcać myśli w niepewności wyciągam dłonie chcąc kamieniom twarzy dokleić uśmiech rozwarstwiają się noce pod stopami czas plącze zegary i najzwyklejsze ludzkie historie dopieszczane gdy zajdzie potrzeba krzyżują się oswajają teraz by nie zatrzasnąć się w punkcie wrzesień 2019

Nigdy tam nie byłam, ale czuję do tego miasta ogromną sympatię. Ogólnie, przyjemny spacer, a nad potknięciami można jeszcze popracować. Pozdrawiam.

Jest myśl, żeby .. mądrość.. przysiadła na krzesełku i dziergała (się) zawsze i wszędzie.... Co mi na "nie", że ma to być złote krzesełko i igiełka... Nie bardzo chce mi się połączyć mądrość ze złotem, to drugie często ogłupia. Pozdrawiam.

... a mnie się właśnie jeden mebel, chyba... ;) Gratulacje, spóźnione - ale ostatnio wszędzie mi za późno.

Tak niewinnie, mową wiązaną, zaprosiłaś do tańca... :) Bardzo przyjemny wiersz. Pozdrawiam.

... nie zaprzeczę. Kołujmy w marzeniach ile się da... to takie tanie... :) Hej, Waldku.

Takie wiersze, to balsam na duszę. Czysta przyjemność czytania, bo wplotłaś w wersy tyle wiązek umiejętnie "wycieniowanych" słowem, że nie wyobrażam sobie innego tytułu, jak "złudzenia". Naprawdę świetne. Pozdrawiam.

Kombinuję 'w locie', żeby "teraz" zapisać, jako osobny wers, oddzielony enterem z góry i z dołu, co Ty na to.?

.... część ludzi na pewno taka jest - nieludzka, ale nie można generalizować... :)

... nie aż tak "politycznie" jest. Prosta, klarowna i bezpretensjonalna treść. Też zauważam, że ludzie podają sobie ręce, niech tak zawsze będzie, również tutaj... wpada coś nowego i... ręce w kieszeniach, a sąsiad z góry, czy z dołu, też może chciałby rękę wyciągnąć, ale jak każdy będzie czekał na pierwszy gest, można "się przeczekać". Pozdrawiam.

Bardzo dziękuję za odpowiedź, tym bardziej, że nawytykałam, tak tworzy się mały mostek, czyli dialog.. pomiędzy, a to ważne, dla ogólnego ruchu na forum. ... mnie także do tego grona daleko, tutaj większość chyba pisze, bo lubi. ... a niech zostanie, wywalić tyle na pstryk, nie da rady. Nie można kilku, myślę, że można, nikt nikomu nie zabroni, ale wówczas trzeba to umiejętnie wkomponować w treść. Nie zawsze się udaje. Tak czułam, że lawirowałeś co nieco i "na siłę" zapisałeś niektóre słowa, tylko dla rytmu. Może Słoneczko trafi... :) niechby. Raz jeszcze dziękuję.

... bardzo dobrze, trzeba 'zająć czymś' trudniejsze chwile i nie tylko ...

... to może banalna sugestia, ale samo "a", nie daje mi tego, co.. ale. W zasadzie jedno zdanko napisałaś, ale mieści ono sporo. Doskonale je rozumiem. Hej,.

Drobiazgi takie jak... tej, tych co... co są sami (drugie co, może zmienić na, którzy), dalej... na tym, a za dnia, a w ten dzień, a tej nocy.... za dużo tego wszystkiego. Poza tym, tutaj... przysiadają na wierzchu dłoni... nie wiem, dlaczego dałeś słowo, "pozwalają". Dalej, może lepiej.. pod jego skrzydłami.. przecież motyle mają po parze skrzydeł, czyli dwie sztuki. Tyle z grubsza... Pozdrawiam.

Marlett, wybacz, ale czuję niedosyt... To, co napisałaś, mogłoby być niezłym zakończeniem 'większej' treści, ale niekoniecznie większej. To tylko myślowy niuans. Jakoś nie mogę zaakceptować wyrażenia.. obolałość.. przekroczyła... czas. przeszły dokonany... w odniesieniu do "Boże" ok. ale "słyszysz"... Pozwolisz... tak czytam. Liczę na wyrozumiałość. Pozdrawiam i dobrej nocy. epilog samotny wśród bliskich ból przekracza wszystkie granice Boże pozwól przejść ostatnią metę

... treść do korekty, jakiej, sama pomyśl.

Dobry tytuł, całość taka, jak lubię. Próbowałam jeszcze... ale nie dokończę, to był nienajlepszy pomysł. Pozdrawiam.

... alem się zasiedziała, znów wylogowało mnie, dziwnie to to działa. Moim skromnym zdaniem, przegadałeś trochę, ale ponieważ treść wciągnęła, pozwoliłam sobie na niezobowiązujące ściśnięcie tematu. Nie będę gryzmolić, podam, jak (sobie) czytałam. Jeżeli coś skopałam, wybacz... :) , ślę pozdrowienie. jestem ułamkiem sekundy w twoim załamaniu wiatr wspomnień na sali operacyjnej gaszą światło nieporozumienia w kostnicy zimno spojrzeń strzyka w oczy wychodzimy w ułamku sekundy wyłapuję godziny na klęczkach zamykasz kurtyny powiek podkulam ogon jesteś tak bliska /jakbyśmy dopiero zaczęli się gotować/ . . . . . . . . . . . . . . . te dwa wersy chyba bardzo ważne dla peela w ramy twojej sekundy wtłaczam całe swoje życie nie zawsze kolorowe ale zawsze będzie to nasz kolaż poświata na autostradach pośpiechu między spojrzeniami które chcą nam ukraść migotanie lamp coś umiera coś się rodzi nie odchodź to nie może tak wyglądać nie tak szybko

Napisałaś Alicjo bardzo ważne zdanie. Myślę podobnie.

... no to sobie poszłam krętą dróżką... :D Dobrze, że cokolwiek leżało w tym wierszu. Trudno... Dzięki za wyjaśnienie... :)

Poza jednym maleńkim zawahaniem, podoba mi się całość... i tytuł, i treść podana w takiej formie. ... rozginanie, tak jakby.. bardziej kanciaste, natomiast naciąganie (sekund) wydaje mi się bliższe elipsie (skojarzeń). Pozdrawiam.

.... zgadzam się.