Nata_Kruk

Wojtku, zwyczaje, od czasu do czasu chociaż, można zmienić, lub przynajmniej spróbować zrobić to. No widzisz, jaka ze mnie baba... wiecznie jedno mi w głowie... :)

... :) no tak, takiej treści na tę chwilkę zachciało mi się... Dziękuję Marcinie.

Deonix bardzo szeroko podeszła to treści, zgadzam się z niektórymi stwierdzeniami. Ograniczę mój pościk do zacytowanego fragmenciku. Jedną ręką można by pogrozić komuś, ale czy dałoby się serce wyrywać tylko tą drugą.? Wiem, to chyba Twój skrót myślowy, ale.. ale.... Psucie świata myślami, to jeszcze nie katastrofa.... gorzej, gdy czyny idą w ruch.... to dopiero dramat. Pozdrawiam.

Już po pierwszym czytaniu od razu 'wcisnęłam' plus. Roklinie, to dobrze poukładany wiersz, na wiele warstw i sporo odniesień do życia człowieka, wszak to on/ czyt. my ludzie jesteśmy cząstką.. cichych lub rwących.. wydarzeń na przestrzeni wieków. "cicha woda brzegi rwie"... tez można dwojako zinterpretować, na upartego..;) Pozdrawiam.

Świt, jako obszar, który co ranek można otworzyć (?)... fajne. Pierwsza filozoficzna nieco, ale sensowna. Każdy z nas w jakiś sposób przechodzi na karty historii, tyle, że jedni z "medialnym hukiem", inni w ciszy/zrozumieniu, że na to właśnie zasłużyli i o tym jest napisane w drugiej, chyba..:) Ciekawy wiersz. Nie wiem, czy nie byłoby lepiej, zapisać.. wędrówkę.. to naprawdę drobiazg. Pozdrawiam. ps. Wojtku, zachęcam do wejść pod inne propozycje użytkowników. Wybacz, chyba mogę to zrobić.

wiosennie przed tygodniem zapomniałam o zegarze który nocą zadumanej czerni nieba czas przeskoczył porozwieszał wątłe struny od jabłoni do komina strącił nuty znad drabiny tan zaczyna już godzina w las czmychnęła drętwym drzewom senność szarpie poruszenie w krecich norach takt za taktem klucz powrotów z nieba spada trelem łączy ptasie pary cykle kreśli szamotania gniazd miriady zieleniami odurzona strzygę plany żeby latem znów zwariować wstęgi życzeń dniom zaplatam kwiecień, 20019

Evicco, niech to wszystko, co jest dla Ciebie niebem (oazą), będzie nim jeszcze przez dłuuugie lata.... :) Spokój gości pomiędzy wersami, no i.. leśny gaj.. czego chcieć więcej. Pozdrawiam.

Mario, Twoja "podróż" wydaje się być bardzo ciekawą i barwną propozycją dla peelki. U góry zasugerowałam niuanse, które pozwoliłyby na wyeliminowanie powtórek... popatrz w spokoju, może akurat coś zechcesz, bo wiersz "niesamowity".. :) jak napisał Janko. Pozdrawiam.

Peel pamięta, bo zadurzył się/zakochał po same uszy i... niech pamięta, to co było najprzyjemniejsze, wtedy. (...) przecież byłaś tylko jedną z wielu w tłumie . . . zasugeruję, przecież byłaś jedną pośród wielu w tłumie Pozdrawiam.

... jeżeli wyznaczysz odpowiednią trajektorię szybowania, spotkasz... ;)

W treści bardzo ładnie rozwinąłeś tytuł i ogólne przesłanie na pewno na plus. Andrzeju, Don ma rację, interpunkcję może lepiej w ogóle wywalić... nie jest dobrze usytuowana. Też jestem za.. w tobie wzbiera.. a nie.. "zabiera".. Od siebie dołączę szczególiki, jak np. w drugim wersie, zamiast "rób", zasugeruję, zrób.. (...) /to jest/ droga, bardzo trudna . . . . . a gdyby.. taka droga.. zniknie choć jedno "to" z wiersza przejdź ją /z/ sercem, albo wcale . . . . a gdyby bez.. "z"..? tak mi się poszerza 'pole'.... Wiersz oczywiście Twój... :) Pozdrawiam.

.... ten fragment zatrzymał mnie i krążę wokół 'tej' ciszy przed burzą... ale może lepiej nie "krakać"... :) Pozdrawiam.

... skoro tak, trzeba ruszyć.! Czytałam bez ukośników i takiej treści zostawiam punkcik. Pozdrawiam.

No proszę, można nie tylko zegar połknąć, ale i cały wiersz... ;) Janko, jeżeli pasowała pora i smakowity był, niech się dobrze "trawi". Dziękuję za obecność... :) i sympatyczny komentarz. Andrzeju W... czapki z głów... :) i na zegar, żeby.. nie tykał.. niczego, włącznie z naszym spokojem... ;) Cieszę się, że zaszedłeś tutaj. Dziękuję. Pozdrawiam Panów.

Kobro... fajnie, że spodobał się... :) Sylwestrze... rozumiem, miewasz podobnie, znaczy 'siedzisz' w kokonie, gdy brak snu... ;) Jacku... fajnie, że bez "wyjątku", ok. Obawiam się jednak, że tym razem ten szczególik zostanie... :) Dziękuję za Wasze odwiedziny i słówko w okienku. Gaźnik oraz Evicca... Wam także dziękuję za "szelest" punktowy... :) Ślę grupowe pozdrowienie.

.... rozdają i mają, co mają... trafnie ujęte.! Wersja 'kosmetyczna' Bety, też fajna. Pozdrawiam.

Figlarne, romantyczne i kokieteryjne nieco.. Twoje (peelki) niebo.. niech takie pozostanie... :) Pozdrawiam.

Andrzeju, tak, dla innych przy okazji, ale też dla siebie, żeby 'się wygadać'.

Do licha... tyle wyświetleń i wpisów, a ja... chyba niekumata... :( Janko, to mi tak z lekka trąca eroty(cz)kiem.(??) Już o nic nie pytam. Pozdrowię.

... tylko, dwóch.? no, no... anegdota zabawna, nie słyszałam. Hej Sylwek.

Janko... tu nie mam jak, ale w domu przyklasnęłam na Twoje słowa tak głośno, że mi sąsiad do drzwi zapukał... czy coś się stało.? Ja mu na to.... tak, 'koaliCia euroPejska' zachlapała mi biurko i komputer..;)) Jedni mądrzejsi od drugich i ciągle "mędrców" poszukują. Najgorsze, że wśród swoich zawsze znajdują. By to puĆki oblazły.

Prawie bym Ciebie ominęła... ale 'to', znaczy wiersz, jeszcze jest... ;) Ogólnie pozytywne wrażenie. Ładnie zobrazowałaś drobiazgi, które znikają, ale są w naszej pamięci, jeśli były w jakiś sposób wyjątkowe dla nas. Dałam "za", dla pierwszego postu, mnie ten rym też ciuteczkę na 'nie'. Pomyślałam także o zrezygnowaniu w końcówce, ze słowa.. "właśnie".. nie mam jednak pewności, czy słusznie. Dołączyłaś piękne zdjęcia. ps. Alicja, jak zawsze zostaje dla nas konkretną nauczycielką... :) Pozdrawiam.

Kobiety, kobietki, nieustannie tematem na wiersze.... pomimo tych 'gorszych' z wiersza, wierzę, że są takie, które mogą świecić przykładem, dla innych. ... całość ma swoją wymowę, nie byle jaką, muszę przyznać. Wkład Autora niemały, tak sądzę.... Zapytam z ciekawości, jeśli pozwolisz, jak długo to pisałeś.? Pozdrawia, kobieta... :)

Fajny pomysł, ale forma zapisu, jak początek opowiadanka... Mniej więcej tak można by zapisać. Pozdrawiam. planuję kupić gitarębędę grać na niej równie dobrze jak ty na moich uczuciach kiedyś wyśpiewam co tak naprawdę czuję grając na strunach i jednocześnie na twoich nerwach

Mario.... wobec tego też szepnę.. smacznego.. ;), dzięki :* Triticosecale... dziękuję i Tobie.