Maciej_Bacztub

Rozbawiłeś mnie tym stwierdzeniem (pozytywnie). Troszkę prądu nie zaszkodzi. Prąd dodaje energii i orzeźwia Pozdrawiam

Dochodzę do wniosku, że mam chyba zeza :) Pozdrawiam

Kubo, ale ja nikomu nic nie radzę. I nie mam zamiaru do niczego Ciebie przekonywać. Trudno się mówi, nie przekonałeś się i już. Nie jestem też jak małe dziecko,żeby się gniewać. Trzeba szanować czyjąś opinię i ja to robię. Pozdrawiam

Kładę się na podłodze Rozkładam ręce Medytacja duszy Czas idzie swoim prądem Falująca energia Wyładowanie elektryczne Spięcie w głowie Unoszę się W oddali rysuje się płomień ciała Kieruję wzrok ku górze Nieograniczona przestrzeń Dzieci światła śmieją się Radość życia Jestem wolny.

Dzieki Michale Pozdrawiam

Może troszkę...) Pozdrawiam

Zakładasz ubranie na twarzy. Szyjesz sobie nowe stroje. Różne koszulki, bluzy i spodnie. Zmieniasz je w zależności Od sytuacji i osoby. Powiedz mi... Ile jeszcze tak możesz Udawać przed sobą i Bogiem? Chwała ludziom, Którzy są nadzy i ubodzy!

Dzięki Michale, dzięki. Wiem, że sknociłem, ponieważ tam się powtarzam. Jedyne co mam na swoje usprawiedliwienie to, że to był jeden z moich pierwszych wierszy napisany ok. 8 lat temu. A takie błędy młodym ludziom, którzy uczą się pisać często się zdarzają. Pozdrawiam

- Strzelaj, strzelaj Na co czekasz towarzyszu miły? - Na zbawienie pułkowniku Na zbawienie mojej duszy - Ale na co Ci wahanie? Ale na co Twe konanie? - Chcę być czysty idąc tam Chcę zbawienia doznać tam - Ale ja Ci rozkaz daję Ale ja Ci zabić każę - Ja Ci powiem bardzo krótko Ja Ci powiem żem dezerter - No to muszę oddać strzał ! No to muszę zabić Cię ! - Pragnę tego oddaj strzał ! Pragnę tego zabij mnie ! No i dzielny wojak mały Na polu bitwy doznał chwały Doznał niebios i zbawienia I poszedł do nieba.

Czuję, że wzrasta mi ciśnienie Pot skrapla się na dywan Moje usta pianą świecą A na rękach duża sznyta Czyję się jak wampir w tłoku Wokół mnie pełno szyj A na dworze bardzo jasno To zabija mnie Czuję bluesa w moich krokach Idę prosto by zabić się Koty łażą w moich myślach A na karku tylko zgrzyt A na spanie przyszedł czas Razem z nocą pójdę spać I zapomnę o mych chwilach Które rozdrażniają mnie.

Psychoza umysłu Rozwija się z prędkością od stu kilometrów Gnając po świecie niczym dziki koń Pozostawiając po sobie kilkanaście ofiar Na szarym asfalcie życia Nie myśli i nie zamierza zwolnić Wręcz przeciwnie, przyśpiesza A umysł pali się w środku Aż w końcu wypływa lawa I ginie wśród czerni, wśród męk Jakie po sobie zostawił Chorym umysłem kierowane To psychoza bezmyślnych dusz.

Witam Pana Marka. Druga część tej wierszo - zgadywanki mówi o świecie bez grzechu, no i o sądzie też. Zaś pierwsza o czymś innym. Pozdrawiam

Mnie?... za co? Nie masz naprawdę za co przepraszać. Niczym mnie Pani nie uraziła, a wręcz przeciwnie. Było mi miło słyszeć od Pani przychylne słowa. A tak na marginesie lubię jak ktoś szczerze się wypowiada choćby miały te słowa zaboleć. Pozdrawiam

Moje dzisiejesze śniadanie połączyło się z obiadem na świeżym powietrzu. Troszkę sobie grilowałem i z wiatrówki postrzelałem. Pozdrawiam

Nawet ta wiliczanka ma jakiś nens. Dzięki za miłe słowa Pozdrawiam

Liczę do trzech. Gdzie jest klucz? Zerkam przez judasz... Na ścianie znak. Trzy równe cyfry, A ich znaczenie... Imię przeciwne liczbie dziesięć. Przyjdzie ten dzień i wróżb spełnienie, Gdy będzie stał tron w stolicy państw, A święty krzyż zabłyśnie na niebie. W nagrodę mądrym oddaję klucz Do miasta z oknami czterech bram. Tułaczka skończona! Sprawiedliwi dostaną duchowe jedzenie.

Może troszkę przesadziłem z tą naiwności, ale tylko dlatego że pisałeś o sprawach oczywistych. Po głębszym zastanowieniu powiem, że wiersz jest pełen radości i można coś znaleść więcej.

Dzięki Dormo.... i też się uśmiecham

Przynajmniej Ty Dormo delikatnie mnie skrytykowałś za ten wiersz. Już myślałem, że będzie gorzej i kolejny raz mocno mi się oberwie ufff... Gałczyński, Mickiewicz, Norwid i inni wielcy wieszcze. Pozdrawiam

Mam wrażenie, że Autor za cel tego wiersza obrał sąd ludzi. Każdy innch osądza i to jest złe, ponieważ tak naprawdę osądza siebie.

Nie podoba mi się. Jedyne co mogę powiedzieć i zgodzić się, że zawiść jest w życiu nie potrzebna.

Nie lubię takich wierszy, choć sam mam takich parę. Myślę też, że to jest dobry sposób na wyładowanie się niż zrobić sobie krzywdę

Moim zdaniem jeśli ktoś chce pupblikować krótkie przemyślenia to niech je wydaje w serich. Tylko w ten sposób trafi się do odbiorcy.

Ach z tymi poetami: jak nie piszą to martwią się, że umarł im talent. Fajnie napisane bo groteskowo i nie wspólczesnym jezykiem.

Ciekawie napisałeś o natchnieniu. Wiersz dynamiczny i fajna zabawa słowami