Grażyna_Kudła

Pięknie kołyszesz Izo, ale też świetnie obrazujesz. To światełko z lampki oliwnej- roztropność prowadząca do związku z mężczyzną, w którym można znaleźć oparcie, a ukołysanie- to poczucie bezpieczeństwa, miłość, oddanie w związku- jak dziecka w ramionach matki. Wspaniała liryka! pozdrawiam ciepło, Grażyna. :)

dobrze, że zostało "wypluwam partiami" jest wieloznacznie i większa swoboda interpretacji pozdrawiam ciepło, Grażyna :)

parafrazując Konarskiego, czując się w pełni upoważniona (ze względu na płeć) do zabrania głosu na temat: lubią nie lubią- na Twój sposób Rafale, to ja uwielbiam; nie przepadam za sportem, ale jestem fanką Twojego pisania; niech mnie ktoś pozbiera i ulepi od początku- to się nazywa mieć oparcie w mężczyźnie; świetny Twój kolejny wiersz; pozdrawiam serdecznie Grażyna :)

Podobają mi się obie wersje, Aniu, ale najbardziej myśl- fantastycznie spuentowana! Taka jest prawda, człowiek, niezdolny do któregokolwiek z uczuć- jest ułomny, bo wszystkie są potrzebne: radość, miłość, tak samo jak gniew, czy nienawiść. Wszystkie zostały dane, po to, żeby je odczuwać, ale też wiedzieć, jak nimi dysponować. Toja peelka zdaje sobie z tego sprawę i szczerze przyznaje się do swojej ułomności. Podpisuję się pod tym, Aniu, wiersz na plus. Pozdrawiam ciepło, Grażyna. :)

lubię takie rozmowy, niby o niczym, a o wszystkim... fajnie zakamuflowanym życie! chciałoby się dalej tej rozmowy posłuchać; bardzo się podoba, pozdrawiam Grażyna :)

świetnie Babo przedstawiłaś, dokąd może zaprowadzić determinacja, jeśli się jej biernie poddamy; łatwo wylądować wtedy na rozdrożu- w puencie doskonale pokazujesz jak tego uniknąć; zachwycona, pozdrawiam Grażyna :)

gdyby tak można przeskoczyć... bardzo ciekawa Twoja mini, Wan, a puenta daje wiele sposobów interpretacji w jednym miejscu coś się wydaje nietenteges: poczuć szelestu serca arytmii burzącej uśpienie ale to ino moje odczucie pozdrawiam, Grażyna :)

jestem za, a nawet przeciw... ;) grunt to mieć muzę fajosko! pozdrawiam Grażyna :)

poszłam śladem zbrodni zimnego serca, znieczulicy... tak odczytałam Twoją mini; wzrusza i porusza pozdrawiam :)

często mam podobnie jak peelka pozdrawiam, Joasiu :)

życie to ma wypieki nadmiar łakoci grzebanie w śmieciach przyprawia odruchem wymiotnym wtapiam się w ściany starych obrazów szarością płótna owijam ścieżki szlaków wycięte na twarzy ślady szminki wyryte w chmurach gardło pęka z pragnienia czuwam nad błędnym kołem dwunastu cyfr niech się kręci ciebie kręciły wklęsłe pępuszki i ptaszność

oj, Rafale, znam ci ja wiele takich Zofij, chyba nawet sama do nich należę; tylko nie każdy potrafi docenić to w swojej, jak Ty to uczyniłeś; pod wrażeniem każdego słowa, splotu słów, myśli i wyznań- pozdrawiam Grażyna :)

dałabym sobie głowę urwać, że kiedyś czytałam, szczególnie to mi utkwiło: "wieszają się na świerkach w miejscu gdzie wrony wyżej usiąść nie mogą" musiało mi się spodobać, jeśli zapamiętałam i nadal podoba; pozdrawiam :)

mnie też się podoba, ale... no właśnie, zaraz jakieś "ale" ale chodzi na prawdę o drobnostkę, ten osamotniony przecinek, bym go wywaliła :) pozdrawiam :)

Wstępuję do fanklubu tego fragmentu :) Aniu, a jednak jest coś, czego nie wymaże czas i Ty to tak świetnie wyłuskałaś: niewymarzeń, niewydarzeń- czas poczuł się teraz zaskoczony ;) i jeszcze to: głos omdlewa w głaz Wspaniale! Pozdrawiam ciepło, u mnie 27 stopni, chyba trochę za ciepło, ale tak lubię :) Grażyna :)

znam tego pacjenta, to ten, któremu sami postawiliśmy diagnozę i za wszelką cenę chcemy go uleczyć, żeby odwrócić uwagę od własnej choroby (manii) tak sobie poczytałam w odwrotną stronę :) pozdrawiam

Krysiu, zobaczyłam roztańczoną parę motyli... ale gdy zajrzałam pod spód, zobaczyłam siebie; pozdrawiam ciepło, Grażyna :)

Grażo, bardzo dobry wiersz o chorobie z dystansem i nadzieją, a nie każdy potrafi opisać ten stan, dlatego tym bardziej chylę czoła pozdrawiam r miło czytać takie słowa pod swoim wierszem; dziękuję, Rafale serdecznie pozdrawiam, Grażyna :)

w istocie, przydałoby się opanować drżenie rąk, bo adam bubak zawitał pod mój wiersz i jaki koment pozostawił- właściwie to drżę cała :) dygam z podziękowaniem za cenne uwagi- oczywiście podumam :O, o mamo, jeszcze tego by brakowało, żebym tak zaczął działać na ludzi proszę mnie nie straszyć ;) o, tatko! proszę się nie obawiać, to było pozytywne drżenie ;) i chyba znów mi wraca :)))

Dziękuję za czytanie i dobre słowo o wierszu. Uwagi oczywiście do przemyślenia, tylko nie wiem, co bez walenia zrobię z werblami :)

Dziękuję, Aniu, za rozwierszowanie :) Następny, sequel, już jest, czeka na limit :))) Pozdrawiam ciepło. Grażyna :)

dziękuję za zapamiętanie, Elizo; pozdrawiam ciepło :)

od Ciebie, Krysiu, buziak- zawsze! dziękuję to masz i ode mnie :** :)))

oj, Babo, to ja się cieszę nieodmiennie :) pozdrowionka :)

dziękuję, Krzysiu chwile na oddech bardzo wskazane :) pozdrawiam serdecznie Grażyna :)