Grażyna_Kudła

dziękuję za czytanie i dobre słowo o wierszu pozdrawiam, Grażyna :)

Mężczyźni nie lubią czuć się złapani w sidła, wolą sami być postrzegani jako łowcy i zdobywcy, choć rzadko tak naprawdę mają odwagę występować w tej roli - każą sobie to wmawiać. o tak, tę sentencję sobie zabieram:) dlaczego wulgarne? sama nie wiem, może faceci wiedzą lepiej, co ich "kręci" bo może to bardziej o kobietach, które nie tyle chcą zwrócić tylko na siebie uwagę, ile "zaliczyć gostka" i niech mu się później nie wydaje, że to on ją zaliczył ;) i może to właśnie jest wulgarne u kobiet, co u mężczyzn powodem do dumy; takie to tam moje gdybanie... dziękuję za czytanie i fajny :) pozdrawiam, Grażyna

byłem tu wczoraj, jestem i dziś. miałem nadzieję że nabiorę do wiersza dystansu i znajdę coś dla siebie, ale niestety, nie jestem typem, który głaszcze po głowie przymiotniki przytłaczają + "oczy" to zmora poezji z niecierpliwością czekam na kolejny wiersz, a ten to wypadek przy pracy z szacunkiem r nie powinnam odpowiadać, że taka była rola przymiotników, że miały przytłoczyć, prawda? bo przecież przytłoczyć można na wiele innych sposobów; nawet sam peel woła na koniec "powietrza" :))) cieszy, Rafale, że zaglądasz do moich, że nawet próbujesz się przemóc; i dobrze, że nie głaszczesz a jak miło, że czekasz na kolejny dziękuję pozdrawiam serdecznie, Grażyna :)

to tylko "teoretycznie" proszę nie brać tego dosłownie, Czytelniku ;) pozdrawiam :) ale to właśnie teoretycznie jest okropne na dodatek wciąż te oczy, czuję się dzisiaj na tej stronie, jak w dowcipie o Leninie otwieram lodówkę, a tam...oczy. przepraszam, ale to nie moja sprawa, co kto trzyma w lodówce ;) jednak ten rekwizyt jest tu niezbędny i chyba nie będę arogancka, jeśli powiem, że nie zrezygnuję z podania go na tacy "tej strony" a może "dnia" z podziękowaniem za kolejną wizytę i konsekwencję pozdrawiam :)

podążając cień w cień za groszem rzuconym w poprzek żebrakowi wyprasowana na pokaz bladością uśmiechu podejdę pierwszym skrzypnięciem do wyjścia znikąd odbiorę brak sygnału zanim telefon potnie na strzępy najważniejszy ze znaków dzień ów płaczu ostro nawlekę zapachy na połamane włosy w hełmie odpornym na myśli za milion i pół godziny będę z nim uprawiać hektary cyfr po kilku łykach szczęścia w eurokolorze posiedzę w ukryciu ścian płaczu stłoczone w mroku odbiją spojrzenie meduzy w źródlanej wodzie przywołam kształt kobiecych ust uwolnię przed Tobą swoją winę moja miłość nie wystarczyła Dona eis requiem

macki oczu? zarzuca siatkówkę? eeee, co też autorka? to tylko "teoretycznie" proszę nie brać tego dosłownie, Czytelniku ;) pozdrawiam :)

ot i pajęczyca właśnie;) pomysł jest, dużo jednak czasowników cuś mam problem, kiedy coś mi nie gra - mówić czy nie mówić? pzdr:) pierwotny tytuł brzmiał: "jak to się robi" i pewnie stąd zaszalałam z czasownikami; miało się dziać dużo, szybko i krótko, jak zazwyczaj bywa i... zostaje tylko gęsta atmosfera do oczyszczenia, aż się chce krzyczeć: powietrza! ale, być może masz rację, Babo, że przeholowałam, a może jednak nie ;) dziękuję za czytanie i uwagi pozdrawiam, Grażyna :)

bo to jest metoda na rekwizyty, tak sądzę :))) dziękuję za czytanie i pozdrawiam Grażyna :)

no właśnie, proza życia, cóż dodać a zdziwienie bywa wielkie :))) dziękuję za czytanie, Elu pozdrawiam serdecznie, Grażyna :)

mądrze prawisz, Krysiu, o tym sęku oby te "podatne grunty" nauczyły się patrzeć inaczej... a tworek przyszedł mi do głowy, po obejrzeniu komedii "Płytki facet", może oglądałaś? dziękuję za zatrzymanie, Krysiu pozdrawiam serdecznie, Grażyna :)

byłam na P czytałam, zostawiłam ślad pozdrawiam :)

dla mnie pierwsza jest bardzo ważna, w przeciwieństwie do Janusza- łącznie z żyrafami pierwsze moje skojarzenie z obrazem S. Dali, kolejne z wierszem S. Grochowiaka, co w zestawieniu z tytułem (świetny, dodaję do swojej gamy kolorów- brudny) i pozostałymi, sprawia, że idę w kierunku tych klimatów, jakże świetnie oddanych w Twoim wierszu, Rafale; pozdrawiam serdecznie, Grażyna :)

podpisuję się pod tym, co napisał Krzyś; jako zwykły zjadacz chleba, często suszę zęby (jeszcze mam- na razie:)) jak słyszę niektóre kawałki, chociaż nie jestem miłośniczką muzyki poważnej; mam coś w swoich, napisane po zachłyśnięciu się Mozartem pozdrawiam serdecznie, Grażyna :)

a takie wyspy właśnie najbardziej kuszą wiarołomnych ;) pięknie, Krysiu, napisałaś o wierności i oddaniu tylko jednemu... robinsonowi pozdrawiam serdecznie, Grażyna :)

przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki... :) a czas i tak nieubłagany; ważne, żeby ta niebieska- jeśli nie pomoże- przynajmniej nie zaszkodziła ;) ale może zadziała, Elu, Twój dytyramb na cześć walki z bólem, pod różną postacią... ciekawie pozdrawiam, Grażyna :)

Kovalu, dla mnie bez: one zbiorą żniwa- ucina moje myślenie; natomiast ciekawie, kontrastowo ujęta trzecia- bardzo pozdrawiam :)

maluje wulgarne usta krzykliwą czerwienią oznajmia gotowość nienasycona zwalnia macki oczu z obowiązku ruchu zarzuca siatkówkę na wybrany cel pada zuchwale światło zlizuje napęczniałe zmysły w gęstych fałdach powietrza

peelka wydaje się być wyalienowana, ale chyba dobrze jej z tym, jeśli brak rozdrażnienia ludźmi; z wiersza emanuje taki spokój, aż chce się skorzystać z tego zaproszenia i domontować swoje przeguby, wsparte łokciami o blat stolika, a nozdrza wbić w aromat świeżo zaparzonej... podoba się, bardzo wyrazisty obrazek; pozdrawiam :)

dosadna mini, podpisuję się i też syczę :))) pozdrawiam, Grażyna :)

Beatko, rytmicznie jak w piosence; jednak, gdybym miała odczytać jako wiersz, to miałabym uwagi do nadmiaru zaimków- zapychaczy; a inwersje, też mi się zdarzają, ale w takich ilościach, no nie wiem... zostaję więc przy piosence; pozdrawiam:) Grażyna

Aniu, nie pamiętam, który to z Twoich wierszy, nazwałam pieśnią, a powinnam była- psalmem. Wyczuwam podobny nastrój, wzniosły, nabożny. Natomiast temat traktuję jak relikwię osobistą peelki, nie wkraczam więc z buciorami. Przepięknie. Pozdrawiam serdecznie, Grazyna. :)

głos słychać, Duksie, do sumienia trafia, ale czy warto obciążać sumienia wszystkich? bo tak odebrałam, najpierw oskarżenie dzieciaka, później uniewinnienie z przerzuceniem winy na czytelnika; może źle odebrałam, a może za dużo tego naraz w jednym i dlatego wolę czytać do: ma lat dwanaście pozdrawiam :)

najbardziej mi się środkowa czerń, ale bez pozostałych dwu, czymże by była; podoba się, Januszu co do interpunkcji, miałabym małe uwagi pozdrawiam, Grażyna :)

każda czynność związana z konsumpcją owoców, zawiera w sobie dużą dawkę seksualności w formie wyzwolonej, Twój wiersz niczym obrazek wyjęty z życia Fridy, tudzież legendy o niej ; a w podtekście znów widzę wielokierunkowość: 1. jak być cytrynką, to koniecznie wyciskaną przez pająka od Starcka 2. symbolika pająka -drapieżność- pożeranie jeszcze żywej ofiary po uprzednim sparaliżowaniu jadem -pracowitość, precyzja no i poczułam zapach mężczyzny, tylko pajęczyca tu mi nie gra ;) 3.w proteście -przeciw twierdzeniu: kiedy kobieta mówi NIE, to myśli TAK- potraktować gada jadem (kwaśnym)! (a może NIE ;)) a Frida, to uosobienie świata wszechkobiet- tylko nie każda zdaje sobie z tego sprawę w zakończeniu wywaliłabym „się” ależ zakotwiczyłam u Ciebie, Babo :) nie powiem, warto było; pozdrawiam serdecznie, Grażyna :)

a gdzie Ty poszybowałaś, jam tu, na poddaszu:) nie smutaj, Madziu :*