Krzysztof_Kurc

Krzysiek; jest fajnie, ale zmieniłabym w poncie - patrz - masz poduszkę, wiadomo już oco cho, więc po co pościel? może wyciąć, zwłaszcza, że poszerzy Ci to zonę inter i ładnie nawiązuje do "nie umierania": od tonięcia w bieli chroni drugie dno - pozdrówki :) kaśka. Dobre spostrzeżenie. Pomyślę o tej pościeli, w pościeli. Pozdrawiam Krzysiek

Bierz co chcesz. Pozdrawiam Krzysiek

"To nięcie" niestety jest trudnowymienne, "to pieniem" tyż źle brzmi. Hm..... Dzięki za cymes. Pozdrawam Krzysiek

Ołówkiem nie na zawsze we wszystkich odcieniach szarości stałą miękkością linie podatne do zatarcia palcem ostrość widzenia na tle Miło się czytało Twój wiersz. Pozdrawiam Krzysiek

w nas ciepłe miejsce otwarte codzienną rozmową wino nie zdąży odetchnąć po oczekiwaniu w lenistwie odnajdziemy pod poduszką spóźnione święto snu zbyt wczesne przebudzenie po północy dzień nie umiera od tonięcia w bieli chroni drugie dno

Trochę inaczej, ale sens podobny. Jak zwykle cieszy mnie że Ci się chciało odczytać i napisać. Pozdrawiam Barbaro ciepło Krzysiek

"Nie całkiem taki samotny"......Pozdrawiam . ;) Krzysiek

Miło mi, że może intrygować. Dzięki. Pozdrawiam Krzysiek

W ramach walki z nadwagą i "chorymsterolem". ;) Pozdrawiam Krzysiek

Dobrze Ci się przypomina, to jest lanie wosku i wypatrywanie przyszłości. Pozdrawiam Krzysiek

Wywód logiczny niezaprzeczalnie. Pozostaje tylko pytanie - Z czego święci garnków nie lepią? Pozdrawiam świetliście ciepło ( od tarcia "na-tłoku" ) ;) Krzysiek

Miło mi że znalazłaś szczęście w tym tekście. Pozdrawiam Krzysiek

Z piór i wosku w stronę ciepła kalejdoskopów loty pod słońca ;) Krzysiek

umrą ze swoim szczęściem nie zauważysz kiedy zaginą ścieżki na bruku miejskiej samotni wyczujesz przyjazne cienie z głowami w krzywej aureoli neonów

tężeje cieniem przyszłości dogania wosk w wodzie światło świecowe jak kredka zapisuje prawdę z klucza wyciekający czas zakończony w kroplach szczęścia zaspokojenie

Każdy musi przejść swoje. Jak mawiał kiedyś mój szef - "Ile trzeba się na kląć żeby świętym zostać". Miejskie aureole. Pozdrawiam Krzysiek

Wersja wymieszana to chyba będzie dobre rozwiązanie. Pozdrawiam Krzysiek

Dzięki, pozdrawiam ciepło Krzysiek

ja bym zostawiła zakończenie bez zmian bo myślę że to "zniekształcenie aureoli" ma ważne znaczenie jeśli dobrze odebrałam zamysł Autora, którego pozdrawiam :) Grażyna Zakończenie zostanie. Reszta zmieni się. Wersja Kasi jest dobra. Pozdrawiam Krzysiek

Dzięki za zainteresowanie. Pozdrawiam imiennika. Krzysiek

Hej Kaśko, miło Cię gościć. Twoje przewarsztatocenie podoba mi się. Przywłaszczę sobie, mogę ? Pozdrawiam Krzysiek

Oświadczenie. W związku z zaistniałą sytuacją zmuszony jestem już na wstępie zaznaczyć, że wszystkie opisane przez Agenta wydarzenia i osoby są prawdziwe a mój brak świadomość przebiegu spotkania spowodowany jest pomrocznością jasną ewentualnie niejasnością (zasłona dymna) panującą w pomieszczeniu. Wszystkim żywotnie zainteresowanym swoją obecnością w raporcie sugeruję niezwłoczne udanie się do najbliższej nocnej kancelarii prawnej w celu pozyskania Adwokata ( może być bez jajek). Krzysztof Konrad Kurc P.S. Żadne stworzenie żywe nie ucierpiało podczas spotkania.

umrą ze swoim szczęściem nie zauważysz kiedy zaginą ścieżki na bruku miejskiej samotni wyczujesz przyjazne cienie z głowami w krzywej aureoli neonów

Miło mi Grażyno. Pozdrawiam Krzysiek

Cicho, Magda, cicho szaaa..... nic smutnego tutaj wszak i z mądroscią bywa różnie była, i może kiedyś będzie..... Pozdrawiam Krzysiek