gabriel p.

chciałbym napisać coś mądrego poniżyć potęgą moich przekonań ostatki jałowych głosów by nie miały siły już piać chciałbym uchwalić nowe rozporządzenie wydźwięku wszystkich wyrazów i zwrotów bym mógł powiadać ku czemu się skłaniam chciałbym pozwolić sobie orzec prawdę bym już się nie bał nie potrafię nie podołam ortografia mnie przeraża

dziękuję i pozdrawiam :-)

o proszę, nie przyszło mi do głowy, że ta moja wersyfikacja może być tak odebrana ;-) dziękuję za odwiedziny i również pozdrawiam :-)

brak wzorców osobowych, ucieczka w kakofonię eteru i poszukiwanie celu. tak, to my... pozdrawiam :-)

uważaj, bo sąsiad zacznie w ścianę stukać ;-) krótko, na temat, ale baaaardzo wymownie. pozdrawiam :-)

jakież to bliskie tym pierwszym spotkaniom z dziurawymi brodami i glinianymi rękoma... człowiek chciał odgarnąć włosy a trafiał palcem w oko ;-) tak, konstelacje uczuć przelewających się jak krajobraz za oknem pędzącego pociągu... uwielbiam Pani wiersze, Pani Krysiu (wiem, że miało być bez "Pani", ale jak taki maleńki się czuję w konfrontacji z Pani poezją...). każdy znajdzie coś dla siebie. proszę nie przestawać pisać!!! :-)))))) pozdrawiam serdecznie :-)

dzięki serdecznie za ciepłe słowa. cieszę się, że utwór przypadł do gustu. pozdrawiam :-)

no właśnie, ćwiczyć i ćwiczyć, a i tak wkradnie się jakiś BYK ;-) co do wersyfikacji, to połamane są 9/8/9/8/... nie wiem czemu, ale ja lubię takie dziwactwa ;-))) pozdrawiam :-)

chciałbym napisać coś mądrego poniżyć potęgą moich przekonań ostatki jałowych głosów by nie miały siły już piać chciałbym uchwalić nowe rozporządzenie wydźwięku wszystkich wyrazów i zwrotów bym mógł powiadać ku czemu się skłaniam chciałbym pozwolić sobie orzec prawdę bym już się nie bał nie potrafię nie podołam ortografia mnie przeraża

ja też, a człowiek teraz tak zabiegany, że nie ma nawet czasu usiąść i pomnieć na to, co było. i jak można iść w przyszłość nie analizując przeszłości? da się? dziękuję za wnikliwy komentarz i pozdrawiam :-)

jesteśmy dziećmi cywilizacji zagubionymi w łańcuchu pokarmowym ewolucji zatruwamy innym kier pokerowego spalania raju i bez rozrzewnienia trzymamy dobrą częstotliwość zieleni krajobrazu pourazowego czasu zatrzymamy zorze spolaryzowane magnesem dżojstika od gier jesteśmy bodaj dziećmi cywilizacji z brakiem pamięci na wspomnienia

to już klasyki ;-)

dokładnie. nigdy nie wiesz, co się chowa za zakrętem. dziękuję za komentarz i odwiedziny :)

tak, najpierw kamienie łupane a teraz palniki plazmowe. a wszystko po to, by było nam łatwiej. za łatwo? dzięki za odwiedziny i pozdrawiam :)

technologia tak gna na przód, że nie wiadomo co nam zaserwuje za tydzień. trzeba się trzymać tego, co się ma w ręku :) dziękuję za komentarz i pozdrawiam :)

jesteśmy dziećmi cywilizacji zagubionymi w łańcuchu pokarmowym ewolucji zatruwamy innym kier pokerowego spalania raju i bez rozrzewnienia trzymamy dobrą częstotliwość zieleni krajobrazu pourazowego czasu zatrzymamy zorze spolaryzowane magnesem dżojstika od gier jesteśmy bodaj dziećmi cywilizacji z brakiem pamięci na wspomnienia

jakoś tak kanciasto... pzdr :)

niestety, na każdego przyjdzie pora i mgła demencji przesłoni obrazy kiedyś tak wyraźne, przygłuszy dźwięki i zatrzęsie ręką, by palec ześliznął się ze struny. rewelacyjny wiersz, jak zresztą wszystko, co wyjdzie spod Pani pióra :-) pozdrawiam :)))))

cieszę się, że trafiłem :-) dziękuję za odwiedziny i również pozdrawiam :-)

dziękuję za odwiedziny i poświęcony czas :-)

oddaj serce alegorii bez szczęśliwego zakończenia i księcia z bajki zła czarownica przeklnie co dobre i prawe nikczemność wygra turniej z wiatrakami przy lustrze lament napisze tragikomedię na swoje życie będziesz lękać się bazyliszka by nie skończyć jak kamień pokutą będzie trwoga a wszystkie pointy będą ci urągać lekką ręką oddaj swoje sny bo jutra nie będzie

łzy/sny/marzenia? co lepsze?

oddaj serce alegorii bez szczęśliwego zakończenia i księcia z bajki zła czarownica przeklnie co dobre i prawe nikczemność wygra turniej z wiatrakami przy lustrze lament napisze tragikomedię na swoje życie będziesz lękać się bazyliszka by nie skończyć jak kamień pokutą będzie trwoga a wszystkie pointy będą ci urągać lekką ręką oddaj swoje sny bo jutra nie będzie

jeśli wiersz wywołuje w czytelniku odczucia zamierzone przez autora, to autor powinien być z siebie dumny ;-) dziękuję bardzo za komentarz i za odwiedziny :-))))

cieszę się, że utwór się podoba. dziękuję za odwiedziny i komentarz :-))