Dariusz Sokołowski

Oby co z tego patrzenia wyszło… Słabo.

Zdróweczka! Serdeczności.

@Waldemar_Talar_Talar Ha! Takiego Cię jeszcze nie czytałem. Brawo! Pozdrawiam serdecznie.

@[email protected] Tym sposobem jambiczne „lumière” będzie miało przez zapis trzy „akcenty”, a trocheiczna „mademoiselle” – 6! Mam pewne obiekcje odnośnie stwierdzenia co jest „językiem obiegowym”, a co – tym drugim. Ale... jeszcze raz serdecznie.

@[email protected] „So waż”, masz 6 przed średniówką i nieoczekiwany zestój. Fajne kenningi w drugiej! W ostatniej niby przerzutnia, ale niegramatycznie. Może to kwestia końcowej inwersji. Pozdrawiam serdecznie.

@error_erros Ach, to Pan jest młody... Śpieszę tłumaczyć; jeżeli „matrioszka” jest elementem zakorzenionym w kulturze rosyjskiej i zaczyna być produkowana w Kraju Rad na szeroką skalę, to w tej kulturze jest produktem masowym. Jeżeli ta sama zabawka przekroczy granice kultury i zadomowi się w innej kulturze, to staje się elementem tzw. popkultury. Jeżeli serial „Świat według Kiepskich” jest elementem kultury Kraju Odry i Wisły, reżyser – Okil Khamidov – deklaruje w wywiadach, że jego zamysłem było piętnowanie wad polskiej rodziny i jeżeli ten serial jest emitowany w tym kraju nieprzerwanie przez kilka lat z rzędu, to jest elementem kultury masowej; jeżeli zaś przekroczy granice tej kultury, stanie się elementem innej, to będzie zjawiskiem popkultury. Tak stało się z postacią Ala z serialu „Świat według Bundych”. Mam nadzieję, że w jakiejś mierze objaśniłem Panu rozbrat w kryteriach domniemanej przez Pana oceny... Stawianie tożsamości między pojęciami „kultury masowe” i „popkultury” jest powszechne, ale błędne. W kwestii „zacinania się” – polecam zrobić rozkład toniczny; policzyć trochę zastojów, zaznaczyć parę średniówek, znaleźć katalezę, zobaczyć gdzie trochej, anapest, peon, amfibrach... Jak nie pomoże, to poczytać sobie na głos. Polecam, szczerze, skutecznie wyleczy z „lubienia” tego co się robi. W kwestii „populizmów”: Al jest popularną w kulturze masowej stanów i popkulturze postacią z serialu Bundych, przedstawia nieudacznika i mizantropa, nie jest „symbolem”, nie jest (jak Pan pisze) „ucieleśnieniem pewnego profilu psychologicznego”. To po prostu postać serialu komediowego, a dopisywanie teorii do swoich wyobrażeń i szerzenie ich na portalu społecznościowym to (Pan wybaczy) populizm i demagogia. Notabene sympatyczna i urocza jak Pana pisanie. Życzę powodzenia, zadowolenia w pisaniu i pozdrawiam serdecznie.

Śmiesznie, czy nie... Kulawo, zacina się! Czemu nie Petroniusz, Bachus, czy rodzimy Stańczyk, choćby i Kiepski? Loża szyderców jest szeroka, wielu pomieści, nawet wszystkie osobistości. A tu tak populistycznie, popkulturowo...

Nisko, bardzo.

@Gerber Zapis wrażeń, odczuć z obcej poetyki, która porusza i skłania do... „pokusy” – szczególnie młodych adeptów „sztuki” życia, bycia i pisania. Taki urok poetyki konfesyjnej. Jak zastanowić się mocniej – i nie tylko. Z jednej strony wchłania i fascynuje człowieka wrażliwego na słowo, z drugiej hermetyzuje i zamyka. Ale to trzeba samemu doświadczyć. Po wysypie Wojaczków, Stachuriadzie i cierpieniach Wertera... Podoba mi się ta herbertowska fraza (notabene, też tłumaczył Plath na swój strój), ale bez teologiacznych wtrętów. Pozdrawiam serdecznie.

@Maciej_Jackiewicz A jak jest u Ciebie?

@Maciej_Jackiewicz „dziwię fakom”?! Wstaw gdzieś „się”. Interpunkcja - jest czy nie? Pzdr.

Ort. „tną”. Pzdr.

Fajny koncept-wiersz. Pozdrawiam.

Poezja religijna rządzi się swoimi zasadami. Tutaj, gdzie rozumieć znaczy niekiedy tylko i aż wierzyć, niewiele miejsca dla wielu czytelników. Wybrałeś sobie trudną dziedzinę albo to ona wybrała ... Pozdrawiam.

@MIROSŁAW C. Fajny z ironią w tytule. A teraz coś o RODOS; rodzinnych ogródkach działkowych ogrodzonych siatką poproszę;) Pozdrawiam

@JaKuba Człowiek nie zdaje sobie sprawy, że ta cienka niteczka losu, którą tak usilnie dźwiga, ma więcej niż dwa końce... Igranie z nastrojowością nie pisanie.

Ciężkoczytajny, przedumany... Pozdrawiam

@Waldemar_Talar_Talar Pokora to czasem najlepsze lekarstwo, ale rozumie ten co „przegrał młodość”. Tekst nijaki warsztatowo, ale z sensem. Pozdrawiam, Waldemarze.

Hajowy, żeby nie powiedzieć gorzej. Rażą „zwroty do Boga” i „nauk śledzenie”... Podoba mi się „czekanie brzóz”. Reszta nie.

Tekst jak tekst, jest - bóle, żale i rozterki, no i efekt tego... miętki... Trudno się go czyta, jest jakaś rytmika... Ale powiem - jak chłop chłopu - z pogranicza hip hopu... Pozdrawiam serdecznie, próbuj dalej.

@WarszawiAnka „Uszy puchatych trzmieli”... są zabawne. Sympatyczny tekst. Pozdrawiam.

@korek Popraw literówki. Pozdrawiam.

@Tomasz Kucina Zabawny, z dystansem. Pozdrawiam.

Pamiętam tekst, środowe warsztaty. Pozdrawiam.

Fajny, rzutki, prosty, z energią i rozmysłem, ciut naiwny... taki o emocjonalnych podróżach. Pozdrawiam