Wiesław J.K.

Fajnie Waldemarze, że wiersz przypadł :) pozdrawiam Wiechu

dzięki Witek :) pozdr. Wiechu

Ach, te oko nadziei, które umiera ostatnie.... i zawsze wypatruje lepszego :-) Pozdrawiam Cię Franek ;-)

Jadwigo, pozdrawiam z przymrużeniem oka nadziei ;-)

Krysiu ;-)

tamten lipiec 2000 pozostanie w mojej pamięci na zawsze... piękny wiersz Krysiu :)

drzwi jutra otworzyły oczy zaspanym przebudzeniem ziewa czas obudzone myśli wstają oczekiwaniem lepszego w przeciągu dnia wiatrem podszyte uczucia deja vu jutra drzwi zamknął sen okiem nadziei wypełnia pustkę wczoraj odeszło w pamięć archiwalnego przemijania zapisane tam

Leno, moje gratulacje :) pozdrawiam Wiechu

Siemasz Bea, Myślę, że nie zniekształca, a po prostu krystalizuje mój styl współczesnego poezjo-pisania :))) pozdrawiam e tam. jestem innego zdania, choć wersja poprawiana jakby lepsza, albo ja mam dziś świeższe spojrzenie o poranku ;) szklanka hipnotyzuje odbitym w szkle zapatrzeniem bezustannie napełnia się minionym (wydarzeniem) resztka napoju chłodzi dno zamrożona lodem chwila co była trwa a w szkle odbite promieniem ostatnim słońca usypia w natchnieniu trzymana w dłoni szklanka topi złudzenia dnia kostkami lodu się rozpływa - lecz co ja tam wiem gdy dżinu łyk wpół się przelewa. i myśli chwytam półpustą szklanką sącząc smak lata piekielną miarką... ;) Bea, każdy ma prawo do innego zdania :) pozdr.

to nie szklanka w szkle napełnia się ale bezustannie napełnia się wydarzeniami mijającego dnia pozdrawiam ;)

Cześć Aga :))) Dzięki za obszerny komentarz. Zrobiłem parę drobnych zmian i myślę, że na lepsze ;) zbyt abstrakcyjne to, co piszesz. - abstrakcja to także styl... pozdrawiam Wiechu

Witam cię Fly Elika widzę lecą łzy z lodu tak, albo kawiarniana samotność w tłumie ;) pozdrawiam

Siemasz Bea, Myślę, że nie zniekształca, a po prostu krystalizuje mój styl współczesnego poezjo-pisania :))) pozdrawiam

Jak można to interpretować? Dla mnie całkowicie nie ma żadnego sensu ten kocioł. Zależy jak się na to patrzy Marcinie :) Krótko mówiąc obrazowo: Stalowe nerwy, rozpływający się czas, etc. pozdrawiam

szklanka hipnotyzuje odbitym w szkle zapatrzeniem bezustannie napełnia się wydarzeniami mijającego dnia resztka napoju chłodzi dno zamrożona lodem chwila co była trwa a w szkle odbite iskrą rozpalone spojrzenie promieniem ostatnim słońca usypia w natchnieniu trzymana w dłoni szklanka topi złudzenia dnia kostkami lodu rozpływa się

pięknie Wiktorze, a plus dla aluny :) pozdrawiam

Witam Cię Agata :) Pewne jest to, że wiersz pisany pod rymy, czy kiepskie czy nie, zostawiam to do oceny czytelników. Wiersze białe, nierymowane...o tak, czasami "ćwiczę" i w tym rejonie :) Pozdrawiam, Wiechu

Hejka Judyt :))) Zrobłlem już poprawki. I tak "musi" zostać . Pozdrawiam płoniaście a jakże :))) opuściłeś się Wiechu opuściłeś(:J.ii..tak i tak(; Uwierz mi Judyt to jest nic takiego specjalnego, ot po prostu mały zastój w 'pracy' ;-))) pozdrówki ;)

Hejka Judyt :))) Zrobłlem już poprawki. I tak "musi" zostać . Pozdrawiam płoniaście a jakże :)))

Droga Nato witam i dzięki za wizytę :) Pozdrawiam!

"...chociaż jakiegoś pomysłu doszukać się można :-)." i za to dziękuję :) Pozdrawiam.

Pewnego razu zdarzyło się to To wydarzenie zapyta się kto Gdzie się zdarzyło pewnego razu Czy na wyrywki czy też od razu Pytania jak z rękawa sypią się Ludzie tak zawsze pytają się Co się zdarzyło razu pewnego Czy coś na serio bardzo smutnego A może wesołego to było coś A co to było może wie ktoś Wiecie nie wiecie nie w tym rzecz A czarne myśli niech idą precz Pewnego razu zdarzyć się może I to o każdej nocy i dnia porze A słońce uśnie na łące gdzieś Nie powie do nas nawet Cześć I zbudzi się pewnego ranka Pewnego razu pewna kochanka W objęciach swojego lubego Pewnego razu...może snu twego

dzięki za sugestię, ale nie będzie to łatwe, jednakże pomyślę o tym :))) pozdrawiam

Bez rymów to będzie nowy wiersz...;) pozdrawiam

Dzięki Krysiu za sugestię. pozdrawiam :)