Bea.2u

bałam się o ten klaps słońca, ale on tak fajnie sprowadza na ziemię :) tytuł mial być groteskowy, lubię groteskę. mogłam go nazwać powiedzmy Atena na Antenach albo wśród Aten albo Antenią się rozmowy albo Anteną na Atenę jakkolwiek, co by zamąciło zbyt prosty odbiór, ale nie chciałam. niech kurczę czytelnik sobie pomysli, jak nie wymysli, to już trudno... zostają -ości wśród innych obfitości ;) dzięki za zajrzenie, Ewo :)

Tryptyk smagnięty słońcem nieważka w czarnej toni - nieważka uniesiona zielonością skrzydeł po srebrne koła na powierzchni zanurzam się i wypływam byłam tu jestem tam - bywam nim jedność osiągnę z głębią lub błękitem natura w małej łódce zapakowani mają się za wielkich żeglarzy na najmniejszym z jezior gdy kaczki leniwie wzbijają się do lotu a wiatr puszcza wodze wyobraźni malując fantazje na wodzie tymczasem zagaił Zagajewski Anteną poetycko rozciągniętą w niebo jeszcze mokra zanurzam się w falach pytań bez odpowiedzi tymczasem rzeczywistość odpłynęła kajakiem pozostał klaps słońca na pośladkach i bezlitośnie spalony gotyk ramion - wersja poprawiona z uwzględnieniem uwag orgowiczów, za które serdecznie dziękuję :) poniżej wersja pierwotna: ----------------- nieważki lot ważki w czarnej toni - nieważka uniesiona zielonością skrzydeł po srebrne koła na powierzchni zanurzam się i wypływam byłam tu jestem tam - bywam nim jedność osiągnę z głębią lub błękitem natura w małej łódce zapakowani mają się za wielkich żeglarzy na najmniejszym z jezior gdy kaczki leniwie wzbijają się do lotu a wiatr puszcza wodze wyobraźni malując fantazje na wodzie nicości i inne ości zagaił Zagajewski Anteną poetycko rozciągniętą w niebo jeszcze mokra zanurzam się w falach pytań bez odpowiedzi tymczasem rzeczywistość odpłynęła kajakiem pozostał klaps słońca na pośladkach i bezlitośnie spalony gotyk ramion 16.08.2009 /b

:)) obraz foczek w mojej głowie nico mi się rozjaśnia, można powiedzieć, miejscowo ;)

foczka okropna, ale też nie bardzo rozumiem to określenie "foczka" dlatego tak mi się skojarzyła, niezły paszkwil ;) zaś co do linku do kobiety w czerwieni, to nie zawsze można zastąpić http przez www link jest niestety z http i trzeba usunąć gwiazdkę * http*://z.about.com/d/arthistory/1/7/A/T/gad_07.jpg jak byście określili tę damę?? ona aż się prosi o smakowitą historyjkę :) albo zapadła w śpiączkę i obudziwszy się po 50 latach myślała, że czas się zatrzymał...albo... cierpi na chorobę psychiczną... albo, i to mi najbardziej pasuje jest spóźnioną kochanką... każdy czas jest dobry na pożądanie... serdeczności Bea... tak czy inaczej charakterna damesa :)) cała przeszłość jest jej bogactwem, piękne mówisz, życie kobiety jako niekończąca się chroba psychiczna - niezłe. taki kobiecy donkichot, z klasą :) co dziś wyszperałaś dla nas??

kawałek duszy - jak mokra ściera od łez kałuży - oferma niema co pisać chciała, lecz nie umiała w kącie cichutko kwiląc skonała. Emilu, nie smęć w takie piękne lato, plizzz :) wybierz się na raki, ryby. lwyby ;) uszy do góry pozdrówka /b Error PS ! kazali mi poprawić smędzenie na smęcenie, co niniejszym czynię. /b

wiersz pięknie napisany, jak dla mnie dyletanta. tylko kurczę o niczym, nie zachwyca, nie wciąga, nie intryguje. nic. bez puenty bez powabu pozaoratorskiego. takie opowiastki można wtrącić jako piękny przerywnik np w Panu Tadeuszu - jak kiedyś się odważysz, o co z resztą bym Cię posądzić mogła. raczek nosi czerwoną skorupkę na plecach i nie wiem, czy w takim razie może być dobrotliwy, chyba na uszczypnicie ręki ;) /b

chcę, chcę, nie zaglądałam bo nie miałam czasu !!! buziaki BEO :)) masz ten refleks... ja już dawno posiałam gdzieś te zapiski. uznałam, że nie chcesz i tyle... dobrze, że się odzywasz.. :))

W trzecim realizm sytuacyjny in plus w drugim - kubizm do kwadratu jakoś mnie nie bierze... pierwszy to jest wielopłaszczyznowa opowieść...jak dobra poezja...:) Dzięki za wzbogacenie galerii.... Serdecznie ten trzeci to klasyka "Absyntu" co do Malczewskiego, to szczerze mówiąc trzeba być malarzem z wielką pasją, by malować takie alegorie... ale to też domena Beksińskiego czy Siudmaka.

Foczka jest okropna...:)) nie mogę...:)) Pierwszy mi się nie otwiera...;( słonecznie foczka okropna, ale też nie bardzo rozumiem to określenie "foczka" dlatego tak mi się skojarzyła, niezły paszkwil ;) zaś co do linku do kobiety w czerwieni, to nie zawsze można zastąpić http przez www link jest niestety z http i trzeba usunąć gwiazdkę * http*://z.about.com/d/arthistory/1/7/A/T/gad_07.jpg jak byście określili tę damę?? ona aż się prosi o smakowitą historyjkę :)

to jest dyskusja takiego ktosia, kto nie ma pojęcia o twórczosći i podnieca się tym, co niezwykłe na zasadzie gazetowych wieści. obłęd, tragizm spotyka wszystkich. depresja z pewnością nie służy żadnej twórczości. wręcz przeciwnie. znajomy w stanie depresji puścił wiersze palącymi się samolocikami z dachu... i po ptakach. było pewnie pięknie przez chwilę. mam babcię, która popada regularnie w depresyjki i nic nie pisze, nie maluje i nie rzuca pochodniami. wątek tendencyjny, dlatego spotyka się z takim sprzeciwem i słusznie ! czemu służy? - łatwo się domyślić.

:/ no..., mój znajomy, gdy zobowązałam go do napisania wiersza (inteligent jeden), też wpadł na podobny pomysł. ułożył wiersz oparty na "są-są". szą-są niezłe. wiersz kiepski pozdrawiam /b

eee. nie bałdzo... coś dziś chadzam raczkiem

w por ównaniu ze środkowym bardzo silnym obrazem: "nicością otrupiały... z trzepotem odrąbanym od skrzydeł na deszczu." końcówka wygląda zbyt lekko a powinna być chyba takim grzmotem pioruna kończącym sonet. albo się mylę... tak czy inaczej przejmujący i dobrze napisany pzdrawiam /b

oszczędnie liryczne podoba się :) /b

to ja widać pod prąd... plusik za nagą prawdę. może nie jest to wiersz a myśl nieco chropowata fajnie podana. pozdrawiam, ogniowo dziś :) /b

wracając do Dixa, prześledziłam ślady w internecie i jakoś nie bardzo.. czy on nie faszyzował? za to wspominana tu kobieta w czerwieni - rewelacja. http ://z.about.com/d/arthistory/1/7/A/T/gad_07.jpg znalazłam też "coś" intrygującego: www.nationalgalleries.org/media_collection/6/GMA%202195.jpg - ciekawe, czy to mają na mysli chłopcy mówiąc "foczka" ? ;) pozdrawiam poweekendowo :)

ten Korolkiewicz niesamowity, można zaprzeczać fotograficznemu malarstwu, ale jak się widzi coś takiego, to jednak czapka spada z głowy.. czyje są te "zwoje"?? A Fridę też kocham, te barwy życia niesamowite, wiesz, że zauroczona była polską i rozsyjską ludowością, w domu ma na ścianach wzorki rodem z Polski :)

cóż za historia, niestety, może słusznie unikam egzaltowanych panów... a wracając do wiersza, to ta domniemana zbrodnia była ciekawsza od dokonanej. - kiedy jescze wydawało mi się, że rozgrywa się na pograniczu realizacji. pozdrawiam /b

Twoje spojrzenie na laokona - całkiem słuszne... i mojego nie wyklucz...;) Cudne wrzosowisko, brzozowa kora i starość... To połączenie sprawia, że zmierzch życia nie musi oznaczać słabości... tylko ta samotność człowieka... hmm... Jeśli chodzi o wiersz - musisz napisać do bony, bom pisała na jakimś świstku i się zgubił ( u mnie remont ) tak więc tylko bona go ma... w przerwie między malowaniem drzwi na ciemny mahoń... pozdrawiam... Rozbawiłaś mnie tymi niesfornymi kartkami, skądś znam już tę historię :)) Laokon symbolizuje mnie samą, dlatego ciżko mi się rozstać z tym skojarzeniem, a nie ma we mnie męskości.. chiba :) choć to ciało w walce wygląda imponująco. - to wspaniałe, jak różnie można patrzeć na ten sam obraz. ... może ktoś jeszcze podzieli się swoimi pasjami?? /b

witam, jeszcze szumią mi szanty ucieczki w głowie i ciężko przeskoczyć do tego wiersza, ale zagadzam się z Barbarą. mnie te rozpuszczone struny też trochę zastopowały. reszta świetna :) pozdrawiam /b

"Nie wiem czy w życiu moim stanie się jakiś cud, że będę w stanie..." - też nie wiem, chmm

Witam, przyznam, że mnie też najbardziej brzozy "wzięły" w tym wydaniu. kobieta pod górkę idąc wręcz dzwiga i tę brzozę i stok. Wrzosy cudne, już niedługo :)) www.agraart.pl/cgi-bin/obiekt.cgi?act=1&qt=1250244184&nr=3435 a laokon dla mnie nie symbolem męskości, tylko walki z własną naturą, z przeznaczeniem, któremu nie można się wyrwać. www.museumsyndicate.com/images/3/20557.jpg jakoś mi wiersze do obrazów nie wychodzą... coś nie trybi, chętnie poczytam Wasze :) /b

Witam, ja jak zwykle na koniec dodaję swoje lubianki:) urzekł mnie kiedyś Van Gogh w romansie z japonistyką: www.pasadenacarealestatehomes.com/m/blogs/irinanetchaev/New%20Folder/van%20gogh.jpg www.abstract-art.com/abstraction/l2_grnfthrs_fldr/g0000_gr_inf_images/g014c_vangogh_flower.jpg i ten :) htt p://mentalfloss.cachefly.net/wp-content/uploads/2008/02/van-gogh.jpg - przypomina mi Wyspiańskiego, którego też uwielbiam :) ... i coś z malarstwa symbolicznego :) www.siudmak.ovh.org/Siudmak_czas_przelomu.html www.museumsyndicate.com/images/3/20557.jpg Beksiński - ogłądanie jego prac na żywo czasem może zakonczyć się zawałem - są hipnotyczne swoją mrocznością, czyż nie? czy to tylko ja je tak odbieram??

zaczyna się jakoś w klimacie "żubr, tuż za rogiem" - z resztą świetnej reklamy, własnie, tylko reklamujesz sekundy wysoko nad głową, które fajnie się uwiły, całkiem jak u Jerzyny. no nie wiem.. Panie Żubrze... ale pozdrawiam :) /b

wysłuchałam wszystkich uwag i nadal forma zgrzyta mi z treścią. przy czym to treść mi się podoba, choć przejmująco koszmarna. musi też posługiwać się odpowiednim słownictwem, skoro wywiera takie wrażenie, nie przeczę. przechodzi z lirycznej paplaniny w sedno sprawy, tu też jest zgrzycik. nadal nie wiem, wiem na pewno, że na minusa nie zasługuje. intrygujący wiersz i chyba za tę intrygę dam plusa :) pozdrawiam /b