Alicja_Wysocka

@viola arvensis Dzięki Violu, wzajemności, bajki zawsze czegoś uczą, a ja to lubię - to nie jest moja mądrość. Ukłony :) @Annna2 No właśnie, Anno, kiedyś napisałam wiersz o tym, jak się strach na wróble zakochał w gwiazdce. I wiesz co, ta jego miłość była prawdziwa, choć miał tylko serce, jak STRACH. Dziękuję :)

Ojej, dzwonić na 112 czy zakładać niebieską kartę - czy to tylko do rymu?

@Omagamoga Ale panowie zaobrączkowani są przystojniejsi i wzbudzają zaufanie, może pomyśl o tym :P (to było na ucho)

@Waldemar_Talar_Talar Cieszę się Waldemarze, że tak przypadł Ci do gustu, dziękuję, doklejam pozdrowienia :)

@Leo Krzyszczyk-Podlaś , dziękuję

@Toyer Nie tylko człowiek człowiekowi bywa Bogiem. Ludzie sami tworzą sobie bożki – z pieniędzy, kariery, ciała, sportu, jedzenia… Ubóstwiają to, co jest tylko ‘bogiem z małej litery’, poświęcając temu czas, zdrowie i nadzieję. A przecież to nie daje prawdziwego sensu.

@Annna2Napisałam w puencie, że szczęściem bywa też mozół - bo wierzę, że prawdziwa radość nie zawsze rodzi się z lekkości. Bywa owocem trudu, cierpliwości, a nawet bólu. To, co ma wartość, ma swoją cenę - i właśnie dlatego smakuje pełniej. Czasem największe szczęście kryje się w tym, że mimo wysiłku, mimo zmęczenia, możemy cieszyć się owocem własnych starań. Dziękuję za obecność :) Tak, nie tylko tworzenia w sensie twórczym, ale także w życiu. Tego, co przychodzi niejako samo, łatwo - nie cenimy trwale - takie mam obserwacje i wnioski z życia.

@huzarc Twój wiersz jawi mi się jako subtelna gra między tożsamością ludzką a poetycką - kim jesteśmy w świecie słów i wyobraźni, a kim w rzeczywistości. Jednorożec staje się symbolem tego, co nieuchwytne, a jednocześnie prawdziwe w doświadczeniu tworzenia. Podoba mi się, jak pokazujesz, że słowa nie zawsze wystarczą, by opisać skomplikowaną indywidualność, a mimo to każdy wers niesie swoją wagę i prawdę.

@Julita.Jak miło, dziękuję :)

@Robert Witold Gorzkowski, @huzarc, dziękuję za czytelną i ciepłą obecność :)

@Berenika97Jak mała kino-poetycka scena: pełena detali, a zarazem intymna. Czuję w nim czas i pamięć, spowolnienie chwil, kiedy historia człowieka staje się namacalna. Kraków cofa mnie w czasie i to ma swój niepowtarzalny urok :)

@Robert Witold GorzkowskiWitaj Robercie :) Miło Cię widzieć i czytać :)

każda myśl się namyśla aż ból ściskam w dwupięściach jakieś słowa nieżywe namawiają do szczęścia a z porwanych pajęczyn i tęsknoty śródniebnej klecę bajki i baśnie na gęślikach dla ciebie aż się zdają prawdziwsze z nadwrażliwień i głodu bardziej mnie niźli tobie * szczęściem bywa też mozół

@Berenika97Duszko, nie wiem czy "pięknie" za mało wiem chyba na temat, który jest dla mnie nowy. Więc na wszelki wypadek, chowam się w "kątku" Uściski :)

@Migrena :) a ładnie to tak - rozgryzać mnie? Słowa sobie wybieram, jakie i kiedy chcę - z ludźmi to już nie jest takie proste.

@Berenika97 sorki, że tak bez słów, ale do takiej myśli - nic, tylko się uśmiechnąć, pozdrawiam :)

Wiem coś o tym. Te słowa w punkt :)

@Julita. Zaskakująco dojrzały tekst jak na tak młode pióro. Prowadzisz tę opowieść pewnie, jak ktoś, kto już dobrze zna ciężar ciszy i samotności. Jeśli naprawdę masz piętnaście lat - to ogromny talent. A jeśli nie… to i tak warto Cię czytać :)

@Berenika97 :)

@obywatelA wiesz jak się nazywa 8 żona popa? - Poparzona.

@Jacek_Suchowicz Też tak myślę Jacku, że wiersz ma coś z twórcy, jak dzieci od rodziców, a czasem nawet jeszcze od dalszych krewnych, dzięki :) Już się mniej gniewasz za te "podziabane" Choć troszkę mniej? Oj, jakże się cieszę :)