Alicja_Wysocka

@Jacek_Suchowicz Jacku, ja nie pisałam o swoich wierszach Tylko o Waszych, że jest mi słabo, że kiedy czytam te najpiękniejsze robię się kruchą i słabą babą :P Dziękuję :)

Byłam na łące, z dala od ludzi, rwałam ostrożeń, bieluń i wrotycz, bo jestem trochę złośliwą wiedźmą, ale nie mówcie nikomu o tym. Jak mnie kto zeźli, zmieniam w ropuchę, albo w maszkarę, względnie robala. Suszę i ważę wzgardy i chamstwa dodaję piołun, słowem przypalam. Jednak chwilami przy złotych ustach, wpadam w niemoce, w niezwykłą słabość. Mam gwiazdy w oczach przy cudnych wierszach, staję się wiotką, uległą -nagą.

@Tectosmith Odjechane :))

@Jacek_Suchowicz No wiesz... W sam raz na zasmucony poranek :)))

@viola arvensis Lubię Cię czytać :)

@viola arvensis Oj Violka :)) Dziękuję :)

@Wędrowiec.1984 Nadwrażliwość słuchowa może uprzykrzać życie. Mam nadzieję, że po jakimś czasie Peelowi to przejdzie. Zatem świętego spokoju życzę. Serdeczności :)

@Walka z Czernią Nie wiem co jadłeś albo piłeś, pewnikiem zaszkodziło. I wszystko jasne, teraz sam ustalasz zasady :P

Archaizm masz tylko jeden w słowie Nie czepiam się archaizmów, tylko kropek i kresek, ich nadmiaru. Niczego nie wnoszą, tylko zaśmiecają. Czy w jakiejkolwiek książce widziałeś tak zapisany tekst?

@Walka z Czernią To chyba jakiś alfabet Mors'a Więcej kropek i kresek nie było? a może mnie

@Andrzej_Wojnowski O, jaki miły komentarz na dobranoc, dziękuję i pozdrawiam :)

@poezja.tanczy Makabreska

@Tymczasem A' propos umierania z głodu Romans Ro­mans śpie­wam, bo śpie­wam! Bo je­stem śpie­wa­kiem! Ona była że­bracz­ką, a on że­bra­kiem. Po­ko­cha­li się na­gle na rogu uli­cy I nie było uboż­szej w mie­ście ta­jem­ni­cy... Na­sta­ła noc ma­jo­wa, gwiaź­dzi­ście we­so­ła, Sie­dli - ra­mię z ra­mie­niem - na stop­niach ko­ścio­ła. Ona mu po­da­wa­ła z wy­ra­zem sku­pie­nia To usta do piesz­czo­ty, to - chleb do gry­zie­nia. I tak śniąc, prze­gry­za­li pod ma­jo­wym nie­bem Na prze­mian chleb - piesz­czo­tą, a piesz­czo­tę - chle­bem Dwa gło­dy sy­ci­li pod opie­ką wio­sny: Je­den głód - ten że­bra­czy, a dru­gi - mi­ło­sny. Po­eta, co ich wi­dział, zgadł, jak żyć trze­ba? Ma dwa gło­dy, lecz brak mu - dziew­czy­ny i chle­ba. źródło: https://poezja.org/wz/Boleslaw_Lesmian/1761/Romans

@Tymczasem Piękny wiersz Ci się napisał, że ach! No więc czekam na te wiersze, wszak niczego mi nie trzeba Nie chcę ciebie, twojej łaski ani fury, ani chleba, ale kiedy piszesz rymem wtedy płoną, palą trzewia. Czekam na to, marznę w ciszy co śmiertelnie mnie wyziębia.

@Tectosmith Ok. Rozumiem, imię nie musi być przecież prawdziwe, chciałam Ci poprawić nastrój. O nastrój chodzi? To wypij herbatkę z rumem :)

@Jacek_Suchowicz Wow! Udał Ci się jak babci placek :) a po co wierszem stale mówić kiedy powiedzieć nie ma czego żeby na świecie było milej i piękniej koronkowym brzegom I prozę można upiąć wierszem trochę nad formą się pochylić dziś prawie wszystko da się nagiąć cudne z cudacznym łatwo myli

@Tectosmith Nie serduszka stanowią o wielkości. Nawet ilość wstawionych tekstów, też o niej nie świadczy. Jeśli ktoś tego nie rozumie, nie będę tłumaczyć. A jeśli można tak na marginesie, to jak Ty Tecto'nku masz na imię? @Tectosmith Postawiłam :)

@Waldemar_Talar_Talar Waldemarze, nawet gdybyś nie podpisał się, poznałabym Twoje :) pozdrawiam

@Tymczasem @Waldemar_Talar_Talar Z podziękowaniem :)

@Sylwester_Lasota Podobno :)

@jan_komułzykant Janku, świetny komentarz z piosenki :)

@Tectosmith Pewien poeta postanowił nie używać rzeczowników. No i mniej, więcej napisał: szli w milczeniu, błyszczały Myślę sobie, co błyszczało? Kałuże, buty, gwiazdy, oczy? Jak trzeba, to trzeba, nie ma się co wygłupiać :)

Jak ja Cię rozumiem :)

@ezsip Smutno, pozostaję w refleksyjnym nastroju.

@GrumpyElf Wspomnienia w ramkach wiersza, no cóż...