Alicja_Wysocka

Oj, gdybym ja była sikoreczką... Podstawą w zwalczaniu szrotówka jest palenie jesienią liści, w których zimą wegetują poczwarki. Z jednego kilograma pozostawionych liści wylatuje na wiosnę ok. 5 tysięcy motyli Szok.

Dziękuję boski :) Nie wiem co napirysowałeś, ale miło, że dałeś się zobaczyć.

Chwalę, a jakże, jest za co. Na chwilę stałam się dzieckiem, zobaczyłam księżyc kąpiący się w misce i cienie w kredensie, brawo, brawo! Prawda, to wcale nie jest takie proste, pisać dla dzieci. Kto tego nie wie, niech spróbuje. Ukłony :)

O, dziękuję bardzo. Kocham jesień, rozpisuję się o niej co roku, nic nie poradzę. Na miłość nie ma lekarstwa, kto kocha ten o tym wie...

Nie pomyliłam Jacku, w Z-ce nie cierpią rymowanych, bo one nie są zaawansowane. Serdeczności :)

ach widzę, widzę za żerdziami jak jeszcze słońce oszukuje ale już błękit coraz krótszy wdziewa szarugi nad kapturem, a prządki nici srebrnopiórych z babiego lata, strzępki fastryg porywa w kawalątki wspomnień i na złowieszczonocne pastwy wtedy się robię poetyczna i łatwowiernie tęsknokrucha, za pozwoleniem wietrznej ględźby z kaflowym piecem sobie grucham Dla Ciebie Anuś z podziękowaniem :)

Dziękuję bardzo, również pozdrawiam :)

A widziałaś Ty kiedyś, Alicjo, żeby facet cerował? ;) Marzenie Peelki takie. Dzięki wielkie za wgląd i słowa. Pozdrawiam :) Nie, nie widziałam Anuś, ale może się starać, żeby naprawić (mówię o związku, relacjach) Jak już to zrobi, to potem stara się bardziej, a tym samym pocerowane trzyma mocniej

Dyć wiem. Na dnie kałamarza pływają najpiękniejsze smętki i jak dadzą się napić nieszczęśliwym piórom, to dopiero piszą się cudniaste liryki. Ale mnie jeszcze, jeszcze Dziękuję pięknie :)

No właśnie, że nie. Gdzie ja bym miała wtedy czas na wiersze :P Dziękuję :)

Myślisz Aniu? Nie podałam adresu Buźka :)*

Poetyckie ujęcie pragnień. Ładna akwarelka :)

Dzisiaj nikomu się nie chce cerować, idziemy na łatwiznę. Cerowane dłużej trzyma, tyle powiem :) Przemyślna ta Twoja miniaturka, pozdrawiam

siadło olśnienie na brzegu powiek monarszy szkarłat miedź i purpura pysznie jarzębi koralem drzewa pewno się wrzesień we mnie zabujał sznury klejnoty najuroczyściej wiesza na oczach całego świata perły z pajęczyn mgliste płowieje każdy poranek w strojnych kabatach czasem w słonecznym zalśni uśmiechu kawałkiem nieba przy cembrowinie utuli zmierzchem osamotnienia srebrnodeszczowe jak mam nie tkliwieć spijam się wstydem co płoni nieba bezsilna niema ulotnopłocha tumań mnie tylko jak mgłę przybłędę nim przyjdzie zima chcę jeszcze kochać

Troszkę nieporadny językowo msz, Prowadziłaś swoim ponętnym "r" nocą - chrapanie?

Przed przecinkiem nie stawiamy spacji.

Mnie się spodobał, Czwarty wers koniecznie bez "i" Jedna samogłoska, to jedna sylaba. O tyle jest za dużo Pozdrawiam :)

Witaj Marianie, bliski sąsiedzie jak miło spotkać w znajomych kątach mam we łbie mętlik, a nawet bajzel nie mogę zasnąć nim nie posprzątam Skaranie jakieś, co którą upcham następna klepką za luźną wleci, a wszystkie w szpilkach biegają, tupią, jedna przez drugą chce mnie oświecić Jak pragnę zdrowia, gdzie ta reforma uboczne skutki, nie dośpię nie zjem żeby najszybciej jaką receptę połknąć i zapaść raz na amnezję Wreszcie mam pomysł, dam ogłoszenie właśnie już tętent czuję na skroniach za mała głowa, trzeba mi większej pilnie zmienię na łeb od konia Również pozdrawiam serdecznie i dziękuję :)

Piórkiem jak Wołodyjowski szabelką, wywijasz zgrabnie. Kłaniam się :)

Sprawdziłam, faktycznie na wyrost. Dziękuję

Aniu, dziękuję. Zmieniłam :)

Przynajmniej trochę bycia bym usunęła.

Podobno nie używa się już niektórych rekwizytów, takich jak anioły, skrzydła, serca, róże, miłość, są za mocno ograne. Ktoś tak postanowił, kolejni powtarzają. A ja myślę, że wprawne pióro obroni się przed tym zarzutem. Bardziej naganne są wielokropki. Nie widzę też usprawiedliwienia dla myślników i wielkich liter od początku wersów. Co do treści, no cóż, poeci tak mają, ale wierszem można kłamać :)

Pierwotnie miałam jak radzisz, bo bardziej mi pasuje, ale Word podkreśla 'skroniami' jako błąd ort. No i zmieniłam, on chyba bardziej się na tym zna. Dziękuję za komentarz :)

nie mogę skończyć daremne chęci myślom się zbiera ciągle na młóckę między skroniami klekoci cietrzew jękliwe skargi za pióra skubie mimo rozżaleń nie umierają duszno gorąco kłęby oparów zmyśliły kołtun jakby nie dosyć ulga nie przyjdzie nie ma zamiaru gdzieś tam pod lasem szczekają echa i sny się kładą słyszysz jak płaczą tęsknią do wzruszeń coraz samotniej czarno na białym nie mogę zacząć