Stefan_Rewiński

Zagramy kiedyś.

Dzięki, kiedyś trochę grywałem w szachy, nawet musiałem je sobie wyrzeźbić scyzorykiem.

Wiersz nie ujdzie, pochwałom, a Kresy szablą odbierzemy, na koń!

Może też zostać pionkiem. czasem strategia tego wymaga ;) Chciałem to powiedzieć, zostawić wybór strategii czytelnikowi, chyba wyszło.

Twoją sugestię biorę do następnego "szachowego" wierszyka, dzięki.

ja Ci dam Stefanie doszukiwanie się końcowych linii!!! Ty lepiej królową się zajmij...(!) podoba mi się (szczególnie pomysł), choć przyznaję, że zmieniłabym troszke:) pozdrawiam serdecznie eva No to zaproponuj, pomyślimy zusammen.

w hetmana ;) Może też zostać pionkiem.

Dzięki Kalino, ostatnia linia ma tu kilka znaczeń, m.in. w szachach , kiedy pionek dobrnie do ostatniej, może zamienić się w królową, zastąpić ją, kiedy zbita z szachownicy. Pozdrawiam. Stefan.

wykorzenionym dziewięćsiłem skrzyp ię z korzeniem dziewięć siła skrzyp ię

Odkładam buteleczkę.

Możesz tak mówić, wiesz, za balustradę, to trochę niezbyt ekologiczie.

jak kolega kolegę to be koleżanka koleżankę też be w pozostałych przypadkach nie nie tak trza psorko uczyć sforkę

Ewo, może "i rozpływa w całej".

Teraz już wiem, skąd niespokojny miałem sen, dz, pozdrawiam.Stefan.

Fajny, myślę sobie, czy nie lepiej na końcu: "obiecaj coś", bo kilka propozycji dajesz. Pozdrowienia, Stefan. No może jeszcze, nie za balustradę, a "na śmietnik"

Czytałem długo, pochwał dużo, weź i moje skromne, duże tak, pozdrawiam, Stefan.

Dzięki, hej, życie w doń!

Wniknij, dz,pzdr.

Fajny ten list, wysłałeś go? Pozdrawiam, Stefan.

Tak, żywot kwiatami napisany, ładnie bardzo Stanisławo. Na mojej górze w Lesie Księżnej licznie zadomowił się dziewięćsił, oprócz tajemnych mocy, ma on znamenne właściwości lecznicze, a nalewka na jego korzeniu usuwa natychmiast niemoce wszelakie. W sierpniu udowodnię. Pozdrawiam, Stefan.

Dzięki Ewo.

Dzięki Ewo, jeżeli tak, to przez wiersz Bezeta, hej!

Tytuł wierszyka już mi się nie podoba, szukam pomysłu, może ktoś, coś?

Bezet już maczał pióro w tych słówkach, (dziękuję), w warsztacie, ale można jeszcze.

"jaki ptak śpiewał na pożegnanie snu ciszy" (Z wiersza Bogdana Zdanowicza "***w środku nocy") gdzieś w rozmytej pamięci baloniki - może chciałem mieć własny - ale scyzoryk rzeźbił tylko w drewnie - dziś jeszcze czytam na palcach gambity pionki maszerowały do przodu w rytm słów w różnych językach i zachody słońca znikały jak kolorowe bąble na niebie król z królową czytał na głos bajki czarne szachują codziennie mackami z wież dyktują tonację początków głowy figur spadają a przestrzeni ubywa już ostatni bronią zamku jutro król będzie rzeźbił latawce królowa pokuśtyka z kubkiem do przyrody na szachownicy nawołując pionki - widzę ślady końcowej linii