janusz_pyzinski

jak zwykle solidnie,jak nawlekana nitka brzegu niedźwiedziej wyspy chłodno się zrobiło więc cieplutko pozdrawiam

być może głupio,ale dobrze(nie być może) pozdrawiam

opowiedz mi czerwone światło za którym każdy wariat zna swoją prawdę i żaden sąd nie przyzna ci racji widziałem jak anioł stróż zachłyśnięty rolą wyprawiał na swój świat wszystkie marzenia i sprawiał że sen spełniał się pełnią realizmu szok przychodził później zdziwiony nad trumną czarno-biały krajobraz rozpraszał pejzaż płaczących brzóz rozdających ciepło za mgłą już tylko wspomnienie barw ze stron gdzie zawsze powracało słońce martwa grafika twarzy za zakrętem radosnego gwałtownego śmiechu tam dokąd ufne spojrzenie dziecięcych oczu prowadziło budowanie domu od ducha po ciało krzyżową przytulią wrastasz we mnie im dalej tym głębiej najpiękniej bolesnym obrazem zanim zmrok go zatrze brnę krok po kroku śladami kolein odciśniętych piętnem odpuszczenia wszystkich win żując w ustach wędzidło czuwam nad twym snem by nikt go nie zburzył

dawno Cię Piotrze nie było,ale warto było czekać choćby na te "pięć samotnych obrazów" ŚWIETNE !!! pozdrawiam

nie kusi drugim aktem

"po zbędnych słów oceanie poezji czółno płynąć NIE może"

zapewniam Cię Jacku,że warto śladów wspomnień szukać choćby po to,by nie powtarzać tych samych błędów,by myśl o lepszej przyszłości wyciągała wnioski z przeszłości,można by jeszcze długo wymieniać pozytywy wspomnień i tych gorszych i lepszych pod jednym wszakże warunkiem -by nie przysłoniły nam radości z dnia dzisiejszego i nie zniszczyły budowy jutra-tyle refleksji,a skoro są refleksje po przeczytaniu wiersza,oznaczać może tylko jedno:DOBRY pozdrawiam

złote nie zielone,"gdy mrok pod powieką zamieni się w dzień" dobrej jak wiersz nocy,bo księżyc już gwiazdy pasie

Marusiu,nie gnieć żadnego słowa,bo dobre one pozdrawiam z wiosną

lubię jeden piękny widok,pierwsze marcowe płomienie do tego stopnia,że wczorajszy przechodzień zwymyślał mnie od kobiet - może miał rację,bo dobry wiersz pozwala czasami głośno pomarzyć pozdrawiam

nie zastanawiaj się Jagódko,tylko pisz zapominając nawet o higienie mózgu,pisz bo słodko się robi po czytaniu wiośniaćie pozdrawiam

"cierpliwie wyjmować miłość jak szczygła z ostów" u mnie akurat był w konopiach,co nie zmienia faktu,że powróciły do mnie miłe wspomnienia z dzieciństwa - dziękuję i pozdrawiam

krajobraz pelargonii cierpliwie rozsupłuje sznurówki okien cień Chrystusa przybity do krzyża nad drzwiami z wytartym grzbietem kot wydeptuje skarpetki na drugą stronę mruczenia na śnieżnym płótnie ściany kilim malw i pielgrzymi szlak słodkiego zmęczenia pątników z odległej pasieki w zakurzone smugi słońca kamień podpiera starość węgła ojciec posadził jeszcze jedną jabłoń i choć mięta nie pachnie już zdrowiem cisza zasiana makiem wspomina gwarne popołudnia gdy dom wypełniał się świergotem zwołującym rozproszone niebo droższe od własnego oddechu dlaczego tyle musiało się zdarzyć by nie stało się nic co by mogło zawrócić tęsknotę z drogi wstecz do zbawczych brzegów przypomnienia gdzie stary płot wita wciąż rozkołysane pąki marzeń jak obraz światła niedomalowany to co nieważne takie ważne jest teraz rodzinny stół opasujący każdą z naszych rozmów tu potem już znikąd nie przyjedziesz

na dworcach pełnych rozdroży pusty człowiek czeka na swoją godzinę odjazdu niedaleko mu do szczęścia bez bagaży w pustych rękach kromka chleba skibka snu niedaleko mu do nieba świętych tłum przechodzi obok...ot,polska rzeczywistość wszystkich dworców dobrze przez Ciebie Leszku zaobserwowana i opisana-mam podobne odczucia pozdrawiam

"piękna królowa zaklęła fabułę w krośnie"- i ładnie utkała wiosennie pozdrawiam

znając Twój temperament Jolu,na pewno - a za życzenia dziękuję i stawiam... pozdrawiam pókim trzeźwy

skojarzył mi się z podobnym,napisanym ostatnio przez Marusię na P - a skoro tak,to napisać muszę,że "pyszny jak panny na wydaniu" pozdrawiam cieplutko

permanent green light - dla Twojej poezji Agatko i zielono wiosennie po polsku pozdrawiam

a ja pomyślałem o magicznych,kamiennych kręgach z kultury Inków,w które zamknęłaś wiersz pozdrówki wiosenne

"w nadmiarze wrażeń zmierzamy donikąd" - i wszystko co pomiędzy - "lecz zawsze złączy bezgraniczna miłość" -ot,dobrze zaobserwowane życie i oby tak było czego życzę pozdrawiam

zaloty z polotem łączyć należy bardziej zdecydowanie,a wtedy może nawet powstać taki jak ten wiersz,ładny jak panna na wydaniu pozdrawiam

i grają wszystkie receptory - czyli i wiosna już tuż-tuż no to wiosennie pozdrawiam

dobre Nikodemie,dobre "za chwilę opowiemy sobie więcej niż pamiętamy" "nic się nie zmieniło czas tylko się powtarza" to jest urok rodzinnych domów pozdrawiam

uśmiałem się serdecznie wyrywając się z zimowego odrętwienia pozdrawiam

mogę tylko żałować że nie bywałem częściej u Ciebie Alu,dużo straciłem,ale będę próbował to odrobić,bo wiersze rzeczywiście jak z obrazka,malowane słowem,choć smutne,dające jednak nadzieję - pozdrawiam serdecznie