janusz_pyzinski

wracam do Twojej poezji - tu słyszę kwilenie pośród traw i wrzosów,czuję drżenie ziemi pod ciężarem kłosów - piękne to Twoje pisanie pozdrawiam

smak tego wiersza obudził wszystkie zmysły pozdrawiam

krajobraz Północy jak sufit nad głową,a to przecież dużo znaczy - a co do komentarza byłego premiera - tyle się zna na poezji,co na sprawach kraju,kiedy jeszcze był przy władzy,chociaż nieudolność własna pozostała pozdrawiam

"samotność historii samotność pamiętania"- całość bdb pozdrawiam

ładna kompletacja Tadeuszu pozdrawiam

szukałem wytchnienia i znalazłem po przeczytaniu pozdrawiam

kiedy przemija lato wypieszczone kruche światło wynosząc na złotym promieniu a jędrne jabłka jak piersi dziewczęce w staniku tęczy ukryją nieśmiałość skuszą się dłonie na drzwi niezamknięte raju i sięgną po zakazany owoc a potem śmiercią kliniczną spod prawa łona jabłoni wyjęte jeszcze żyją czekają aż dojrzeje omega czyhająca przez zimę w naszych zębach i wszystko można zamknąć w jeden rozdział

słodki i bezpieczny cień plastra Twojego domu,a kobiety można zignorować pozdrawiam

lekkie te Twoje wiersze humorkiem,z dystansem patrzące na życie,jesteś gdzie lubisz,robisz co chcesz,jak wariat w skarpetkach pod wiatr - dobre Ran,dobre pozdrawiam

plus przeważył pozdrawiam

podoba się,zwłaszcza miotła kościelnego wymiatająca chybione modlitwy,zresztą całości nie ma co zarzucić pozdrawiam

ale na tej opoce można budować choćby wiersze albo zdumione odbicia w ludtrach pozdrawiam

poprzednie dużo lepsze były,chociaż i do tego uwag nie mam pozdrawiam

miałem tam,w Łososinie malutki,letni domek,dawno to było,ale jakie czasy,ach... pozdrawiam

zbudowałaś Marusiu dom,w domu wiersz i choć wszystko jest tylko przygodą,ważne że służy pozdrawiam

tu z każdym świtem będzie tylko gorzej los inną niż w snach wyznaczy nam drogę w szparach podłogi szept zegara zatrzyma ścieżkę drżeniem wcielonego światła kwitną jaśminy i piołuny niebem wędrują kapelusze twój jasny jak zwykle w zenicie cień tak mi bliski w letni upał zbłądził na bezdroża upina wiosnę we włosach kokardą satyny tam niepokojem niedokończony uśmiech jakbyś zapomniała dom i następne dni do spełnienia chociaż to nie jest modlitwa w świetle obyczaju ani nie jesień jeszcze w pejzażu i słowie modlę się sam nie wiem do kogo i po co być może ze strachu że nie będzie następnego razu życie zbyt wiele skreśla znaczeń a przecież doskonale rozumiem strukturę twojego nie wrócę gdy pytam która godzina odpowiadasz ostatnia a jednak próbuję choćby złotym łańcuszkiem naprowadzić cię na ślad mojego ciała lśnisz tajemniczo na słońcu goryczą słodyczą czy tylko znużeniem a w załamaniu światła anioł stróż przepowiada pogodę na jutro kiedy tracę część samego siebie

tam Cię poniosło,żeby napisać wiersz z autopsji pełen ciekawych obserwacji pozdrawiam

wcale nie wydawało by się - takie właśnie jest życie i trzeba umieć napisać dobry wiersz - Tobie się udało pozdrawiam

wcale nie inaczej się kochali Leszku,skoro jest mały i jest wiersz chociaż smutno-jesienny pozdrawiam

czytałem to już kiedyś i dziś z sentymentem do niego wracam pozdrawiam

a gdyby tak Michale mojego anioła z Twoimi diabłami...niezły harem by powstał pozdrawiam

ciekawe ujęcie miejsca i czasu pozdrawiam

ode mnie też czas uciekł i nie mam czasu... pozdrawiam

poznawanie kobiety przez bar-ciekawe dla mnie doświadczenie pozdrawiam

"przez otwarte usta przebiegają wiersze" - dobre wiersze pozdrawiam