GASPAR_VAN_DER_SAR

Dziękuję za odwiedziny i za plusa. Pozdrawiam, Gaspar :)

I - nie ma dwóch podobnych nocy* Noce jeszcze przede mną. Przed nami? Przed tobą, za tobą czy z tobą? Nie chce nas pomieścić żadna gramatyka, zarezerwować nam miejsca wśród spójników, przyimków, wśród niedorysowanej linii między. II - dwóch tych samych pocałunków Już nie myślę o pocałunkach. Przynajmniej nie w kontekście twoich oczu, bezlitośnie rewaloryzujących mój punkt widzenia. III - dwóch jednakich spojrzeń w oczy Patrzyliśmy sobie w oczy tylko raz, więc twoja szaro-szara siatkówka stała się moją wiecznością. Chciałbym setki razy wchodzić do twojej rzeki albo wszedłszy raz odpłynąć z prądem pod prąd? ------------------------------------------ * W. Szymborska - "Nic dwa razy"

dziękuję za pozytywa pozdrawiam, Gaspar :)

Ja się uczę, w gimnazjum konkretnie, jeszcze trochę czasu muszę tam spędzić, potem - nie mam sprecyzowanych planów. A co do zabawnych historii - pewnie, że dużo by było. Aż za dużo, by pisać. Serdecznie, Gaspar :)

tak, faktycznie było w warsztacie, tu wrzucone bez zmian dobrze, że dobre :) dzięki i pzdr, Gaspar :)

co do aliteracji, to jest celowa, brzmienie faktycznie dziwne, ale pozostawiam bez zmian dzięki za plusa pozdrawiam, Gaspar :)

takie jedno stwierdzenie, to dla mnie najwyższy komplement :) pozdrawiam, Gaspar :)

tak, popieram Bartosza

dzięki za odwiedziny i komentarz i za chwilę poświęconą na myślenie. pozdrawiam, Gaspar :)

Powiem tak: bardzo, bardzo się cieszę, że zechciałeś tak wyczerpująco odnieść się do mojego skromnego wiersza. Co do tytułu, to tytuły moich wierszy są zmieniane przy każdej możliwej okazji, zależnie od tego, jaki tytuł mi pasuje. Jeśli chodzi o neologizmy, to faktycznie zabrakło mi na nie inwencji w kolejnych wersach. A co do zabaw z powtórzeniami i botów beta i innych odniósł się JaroSław, w pełni się z nim zgadzam. pozdrawiam, Gaspar :)

dzięki za pozytywa. pozdrawiam, Gaspar :)

dzięki, cieszę się, że przypadł Ci do gustu pozdrawiam, Gaspar :)

[u]I Siedząc naprzeciw[/u] Śnię cię conocnie. Siedząc naprzeciw cichoszejemy, anulując logoree oddalania się, trochę od tematu, a trochę od siebie. Trochę od siebie zbyt wiele wymagamy, podobnie jak od swoich przewrażliwionych vis-à-vis, nadających nowe cele naszym dumaniom i snom. Naszym dumaniom i snom, podczas których desperacko wyrywamy poduszce resztki ciepła, natomiast otoczeniu oddajemy boty nas samych. Boty nas samych, wersja beta 0.96. Bez szans na finalne coś. [u]II Leżąc daleko[/u] Zgubna alienacja, z jaką traktujemy perspektywę bycia śnionym przez kogoś, stwarza wieloznaczne pozory naszemu istnieniu. Naszemu istnieniu, które wydaje się być tylko pretekstem do zabawy w obserwację, ile stworzymy równoległych światów. Ile stworzymy równoległych światów, tyle odbierzemy kar, bo przecież trzeba cierpieć za każdy świat z osobna. Każdy świat z osobna prezentuje się kusząco. Tylko nie pij z nim bruderszaftu. Obiecaj.

dzięki, cieszę się że fajny pozdrawiam, Gaspar :-)

Gasparze, widzę, że zapragnąłeś się trochę zabawić językiem i bardzo fajnie, dałeś ciekawy rytm jest też kilka niebanalnych słownych zestawień. Wiersz na plusa. Pozdrawiam:) Pierwsza poprawka jak najsłuszniejsza, co do pozostałych to pomyślę, też chętnie zmieniłbym "jawnogrzesznie", ale nie wiem na co. Dzięki wielkie za komentarz i za plusa. Pozdrawiam, Gaspar :)

no cóż, rozumiem, że zmiana stylu nie każdemu przypada do gustu, niemniej jednak dziękuję za poświęcenie chwili pozdrawiam, Gaspar :)

dzięki za pozytywa, oczekuję, że dasz znać co nie gra :) pozdrawiam, Gasss :)

Wiązać się Tobą i z Tobą zrywać wszystko, co krępuje. Rozsupływać chwile. Dawać rękaw, ramię, uświęcać zwyczaje ludzi zwyczajnych. Jawnogrzesznie profanować Twój spokojny sen. Uśmiechać się, krzywić, krzewić jakiś wsteczny sens. Nade wszystko: znać Cię. Każdą tkanką.

Wiersz fascynuje i tej fascynacji nie umniejsza fakt, że czytałem już pierwszą wersję w warsztacie i mniej więcej wiedziałem, czego się spodziewać. Najbardziej trafia do mnie ten fragment: /i widzisz - u stóp pani płód (to czemu jeszcze trzyma się za brzuch?)/ i oczywiście sama puenta. Na duży plus i do ulu. Pozdrawiam, Gaspar :)

dzięki Wam obu za pomoc w poprawianiu tekstu, co do "i", to jeszcze pomyślę, chociaż póki co sądzę, że lepiej zostać przy obecnej wersji. pozdrawiam, Gaspar :)

Bartek, Rafał - bardzo, naprawdę bardzo Wam dziękuję za Wasze uwagi i za to, że chcieliście krytycznym okiem spojrzeć na mój wiersz. Przerobiłem go dogłębnie i mam nadzieję, że teraz Wam sie spodoba. Pozdrawiam, Gaspar :).

* Strzelaj, żołnierzu, zabijesz tylko człowieka ostatnie słowa Che Guevary Strzelaj! Zabijesz to wszystko, co i tak zjadłoby mnie od środka: każdy z celów, które przed sobą stawiam. Zabijesz każdą z szans bycia wyklętym, każde nadużyte zaufanie, każde stworzenie, dla którego zostanę tym, którego się kocha, bo się go boi. Tym, który był cudowny, lecz przytłoczyły go plany, a na dodatek miał w sobie zbyt mało odwagi, aby zakończyć ten epizod, tak samo jak zbyt mało cierpliwości do życia w cieniu, które byłoby dobre, gdyby tylko miało sens. Zabijesz to, czego nie zrobię ludziom i czego ludzie nie zrobią ze mną.

Nieszuflada nigdy mi się nie podobała, zresztą większość innych serwisów również. Najlepszy jest moim zdaniem poezja.org, ze względu na stronę techniczną: wszystko jest jasne i przejrzyste, najgorzej gdy - tak jak niedawno - serwis przez dłuższy czas nie będzie działał.

Uuu... ciężej niż ostatnio, zdecydowanie. Ale i - zaryzykuję stwierdzenie - mądrzej i dojrzalej. Cały wiersz w tonie dalece bardziej refleksyjnym, a ostatni wers - po prostu wisienka na torcie. Co mi się nie podoba, to ten fragment, ze względu na znane powszechnie stwierdzenie: "/to hipokryzja że hipokryzją nie jest fakt że najwięcej do powiedzenia mają tutaj ci którzy zadeklarowali się jako nieużywający/" ale to może już tylko czepialstwo. I tak na duży plus. Pozdrawiam, Gaspar :).

Tym bardziej cieszy ono widziane pod moim wierszem :). Dziękuję i pozdrawiam, Gaspar :)