GASPAR_VAN_DER_SAR

Karspeno, dzięki za pozytywa ;). no wiedziałem, że szkicowanie Ci przypadnie do gustu ;P. pozdrawiam Kaspar ;).

dziękuję Stasiu za komentarz :) tym milej mi go czytać, że napisałem coś wreszcie po tak długiej przerwie, mam nadzieję, że rozkręcę się od nowa ;). pozdrawiam, Gaspar :)

Zimran. Budzę się, a jednak nie poruszam powiek. Spoglądam na świat przez soczewki mojej duszy. Odczytując tylko trzecioplanowe postaci i uczucia, traktuję życie jak lekturę okołoobowiązkową. Jokszan, Medan. Zgubiony wśród inkunabułów nauczycielki życia, przepuszczony między palcami niewidzialnej ręki, wdycham. Midian, Jiszbach. Kolejna książka. Liryka, o zgrozo. Jak wyznaczyć bohaterów ponadepizodycznych, określić problematykę? Ostatni wydech i idziemy. Wzajemnie rzecz biorąc, fizjonomia czyni jedyną różnicę. Szuach. Wraz z krokiem ludzkości w przód, sześć miliardów komórek porzuca swoje jądra, dorabia ścianę, zagęszcza cytoplazmę. Urzędowo upraszcza budowę. Na zachód od Edenu, w nieokreślonym miejscu akcji, obserwuję wątki puszczone w obieg. Kiedyś i gdzieś je naszkicuję, o ile papier wytrzyma cierpliwie, o ile przetrwa ten zwykły czas. [quote] * Zimran, Jokszan, Medan, Midian, Jiszbach i Szuach - to synowie Abrahama z drugiego małżeństwa (z Keturą); nie wspomina się o nich przy analizie Biblii, za jedynego istotnego uznając Izaaka, czasami ewentualnie informując o istnieniu Izmaela.

Wiersz - rewelacja. Bardzo specyficzny klimat, taki... egzotyczny, jak "słodycz w dżungli" ;). Daję plusa. Jedyne, czego się czepię, to błąd ortograficzny - powinno być "Franza Marca", a nie "Franca Marca", ale to szczegół. Serdecznie, Gaspar :).

Głupim chrześcijaninem jestem ja. Jestem tożsamy z podmiotem lirycznym wiersza. To siebie samego nazwałem głupim chrześcijaninem, ponieważ cała wiara człowieka jest w stanie okazać się bezużyteczna w obliczu pewnych obrazów. W żadnym z moich komentarzy nie obraziłem ani chrześcijan, ani lekarzy, ani nikogo innego. To, że inne osoby interpretowały mój tekst jako krytykę lekarzy, to tylko i wyłącznie ich sprawa i nie chciałbym być oceniany na podstawie tego, co ktoś napisał pod moim wierszem. Na Boga, to bez sensu... Serdecznie, Gaspar.

przede wszystkim - w tym wierszu nie ma ani słowa na temat nieczułości lekarzy i pielęgniarek, powtarzam: ani słowa! lekarka, którą wspominam, nie była nieczuła, nie była również czuła. po prostu była. po prostu wypowiedziała słowa, które wstrząsnęły. podmiotem i mną. tak bardzo nie pasowały może takie skojarzenia wywołała "rzeźnia numer sześć"? w takim razie wyjaśniam, że jest to tylko i wyłącznie luźne odwołanie do tytułu powieści Vonneguta, równie luźne jak to do wiersza Miłosza moje zdanie o lekarzach? nie ma takiego... bo to byłoby uogólnienie, a uogólnienia, choćby in plus, zawsze są krzywdzące przykro mi, że wiersz został tak jednoznacznie źle zinterpretowany pozdrawiam, Gaspar.

dzięki pozdrawiam, Gaspar

dzięki :) 'keep the faith' to był dobry kawałek :D pozdrawiam, Kaspar :)

tym bardziej mi miło, że coś poruszyło dzięki i pozdrawiam.

to tez dobrze, w koncu jakies uczucie pozdrawiam i dzieki za wizyte, Gaspar

Stasiu - miło przeczytać kolejny pozytywny komentarz, starałem się poruszyć odpowiednią strunę pozdrawiam, Gaspar

cieszę się, że pozytywnie. co do wersów, to w ostatniej chwili wydłużyłem, jeszcze pomyślę. pozdrawiam, Gasspar

też

co do rzeźni to już wyjaśniłem mimo wszystko dzięki pozdrawiam, Gaspar.

refleksje mam nadzieję, ponad granicami pozdrawiam, Gaspar.

dziękuję i tak Pozdrawiam, Gaspar.

dzięki za wsparcie. i za komentarz Pozdrawiam, Gaspar.

Dziękuję, jestem zaszczycony, że zatrzymał. Pozdrawiam, Gaspar.

Łał, Pancolku! W pierwszej kolejności chcę Ci podziękować z całego serca - chyba jeszcze nikt tak obszernie nie interpretował mojego wiersza. Oczywiście wiersz w Twoim odbiorze jest zupełnie inny niż w moim zamierzeniu, ale to właśnie bardzo dobrze, że da się w nim odnaleźć coś innego niż moje przemyślenia, jakieś drugie dno - szok :). Jeśli chodzi o słowo rzeźnia, to jest to aluzja do tytułu książki Kurta Vonneguta "Rzeźnia numer pięć". Dziękuję i pozdrawiam, Gaspar :).

witam :) tytuł wiersza jest inspirowany Czesławem Miłoszem i jego utworem pt. "Biedny chrześcijanin patrzy na getto". wyjaśniam dla formalności co do wspomnianego w tekście plakatu, to jest on jednym z serii przygotowanej przez fundację "Gajusz", opiekującej się oddziałem onkohematologicznym (numer sześć) szpitala dziecięcego przy ul. Spornej w Łodzi jeśli chodzi o występujące w ostatniej strofie określenie "rzeźnia numer sześć", to jest to odwołanie do tytułu książki Kurta Vonneguta pt. "Rzeźnia numer pięć" miłego czytania :) pozdrawiam, Gaspar :)

Nietaktownie przekraczam graniczne drzwi z napisem: oddział numer sześć. Mdłości z nieprzystosowania i listy zapisów, gdzie co drugiemu nazwisku towarzyszy dwukropek, myślnik, końcowy nawias okrągły. Przy reszcie nie ma nikogo, a kartka jakby czeka, zaprasza. To tutaj - objawieniem ikony plakatu z małą dziewczynką - postanowiono odkupić mi wszystkie lata milczenia. Napis oznajmia, że nic mi nie jest, po prostu miałam raka, konto w banku X, fundacja Y, a ja nie mówię o komercjalizacji cierpienia. Przyrzekam wolontariat albo chociaż przelew zdefiniowany. Wiesz, siedzę sobie w świecie numer sześć i tam jest taki napis na drzwiach "Strefa rakotwórcza" i tak myślę, że ten fakt, że ta siła niszcząca coś, jest zarazem tego przyczyną, ten fakt ma jakieś głębsze dno i dwa metry mułu, nie uważasz? Lekarka z rzeźni numer sześć odczytuje sentencję: proszę pana, tu jest onkologia, tu się podaje chemioterapię, proszę założyć obuwie ochronne. Czuję, że w tym świecie jestem przyjęty. Przejęty, wychodzę.

oj, naprawdę poezja kompletnie z innej beczki, innej niż wszystko inne, że tak powiem ;). specyficzna poetyka, ale dobra. cholernie dobra cóż rzec - gratulacje :). serdecznie, Kaspar :)

dzięki, dzięki za pozytywa pozdrawiam, Gaspar :)

dzięki :) nawet nie wiesz, jak miło przeczytać taki komentarz pozdrawiam, Gasspar :)))

dzięki za pozytywa, co do wytłuszczonego fragmentu to pomyślę, na razie zostawiam pozdrawiam, Gaspar :)