H.Lecter

schodzenie z gór ma wydźwięk straty (sen) palenie się trąbki dopełnia swoisty armagedon może następnym razem zamiast mieszać się z tłumem- odleć we śnie:) oczywiście Lekterze, i jak cię nie lubić czytać :) Hmm...do pełnego odczytania tego wierszyka, przydałaby się znajomość " technik operacyjnych " szczurołapa... : ) Dzięki, Stasiu. : )

Nie daj się uwieść trąbce, Gagatku... : ) Dzięki. Czekam. : )

Tak, trąbka ważna rzecz - przez nią spełnia się tytuł... :) Dzięki, Hajku. : )

hehehe Magda Waleczna :)))) zupełnie jak Jagoda : a co mi tam! Lecter też człowiek! :* :* :))))))))))) Ja sobie wypraszam...wrrr... ; )

Dawidzie, skąd mam wiedzieć, co i gdzie czytałeś ? : )

a ja sie umiem kochać we fotkach! tych z lasem i tych ze wspomnieniem ckliwym! i nie zbierzesz mi, że lubię! spróbuj! ;)) Nie jestem samobójcą... ; )

budzę się coraz bardziej nie do końca coraz bardziej od początku i być może nie byłoby warto gdyby nie brak powodów i być może nie widziałem tego nigdy ludzie schodzili z gór szli w moim kierunku milkło za nimi tło cichły kontury wmieszałem się w tłum w moich rękach zapaliła się trąbka ludzie ciągle schodzili z gór

:D jak ktoś "z lasu" to odpada dla miastowych - egzotyka :P przepraszam za wtrancanie :))))) To jest po prostu zwykła fotka z kalendarza. Zakochać się można ( przewracając kartkę ) w lesie, morzu, górach, jeziorach, łąkach, torfowiskach itd., brnąc po śniegu, lodzie, piasku, kamieniach,błocie, trawie i co tam jeszcze...Dla wymowy wiersza, to bez znaczenia - dowiadujemy się tylko, że przyroda i tata są cacy, bo na landrynkowej i banalnej fotce, są ładni i uśmiechnięci... ; )

zakochałam się i nie mija to uczucie do lasu pamiętam lat ileśtam albo i więcej temu brnęłam z ojcem za rękę po śniegu biel przytulona do drzew do ziemi iskrzyła śladami życia w lesie W tym momencie odpadłem od wiersza... Słabo.

na księżyc patrzę gdyż tylko on nigdy mnie nie opuścił Z całą pewnością, jest to poezja lunatyczna... Do kosza.

Pierdoły... Pytania o skarpetki, dziurkacz biurowy i gumkę od majtek, byłyby równie fascynujące.

Nie chciał Płoszaj przyjść do historii, historia przyszła do Płoszaja... ; ) Dzięki, Piotrze.

Na rogu Krzywopłotnej i Piaszczystej...albo innym końcu świata... : ) Dzięki, Agatku.

Gówniarstwo...

Piszesz o kobiecie, której dane było " rozłożyć obrus ", ze wszystkimi tego sielankowymi konsekwencjami. Życie i literatura roi się od kochających kobiet naznaczonych tragedią i bólem ale... lubię ten rodzaj " modlitwy ", chętnie włączę się do tanecznego korowodu... Kobieto, stań się... : )

Wiersz emocjonalny Jak na wiersz emocjonalny, za bardzo wieje nudą...

Dymka na dwa serca... ; ) Da się przęłknąć.

Kosz.

Moje poczucie humoru - ziewa...

Kabaret albo horror poetycki - do wyboru...

" przesadziłem z wyborem, no cóż, bywa przesadziłem w życiorysie, takie to już czasy przerosłem standardy bycia ziomem – też trudno grunt, na którym przesadzam to nie pole oralne " ; )

Wszystko jest marnością....! Tak, tylko że, jedno bardziej, drugie mniej...

Uznaję, że to jedna z możliwych " dróg "...

Straszny banał ale ładnie sprzedany.

Środek poplątany i nieczytelny a szkoda, byłoby nieźle. P.S. Z puentą można dyskutować. Czy naprawdę " jedynie w odbiciu od dna " ? Owszem, wtedy jest trudniej, ma to większą wartość, jest jakoś zweryfikowane ale to jednak, tylko jedna z możliwości... : )