H.Lecter

Nasze dotyki jak kleszcze - to koniecznie zmienić,psuje klimat.Reszta bez zarzutu,świetnie poskładana.Pozdrawiam.

W pierwszej części zrezygnowałbym z "były pyszne" (niepysznych byś nie jadł),drugą zdecydowanie odchudził - może tak : Chodzę po Kleparzu karmię się czasem przeszłym kroję na kromki smaruję tęsknotą przepijam piwem i dziękuję za ten chleb Wiersz przyzwoicie poskładany.Pozdrawiam.

w krótkiej formie powtórzeń i podobieństw trochę dużo. może drobne zmiany? powiedz jak to jest kiedy mówisz że mnie nie ma jak w starej Antwerpii w porze kwitnienia akacji to znaczy jak nigdy nie byłem w Antwerpii nie wiem czy tam kwitną akacje Kiedy mówisz -wywraca cały tekst,to czas teraźniejszy a więc zapoznany,powtarzalny.Kiedy mi powiesz - to próba wyobraźni,to doznanie jednostkowe.Trzeci wers zlepia się z czwartym a nie powinien.Kiedy pominąć - nie wiem - pozostaje tylko pytanie a tam jest pytanie i odpowiedź.Dzięki Spiro za propozycję,trochę drastyczna dla mnie.Pozdrawiam serdecznie.

Mogę tylko zapewnić,że moim celem nie było robienie "zajścia" na forum (z tanich prowokacji już dawno wyrosłem),temat potraktowałem bardzo poważnie a forma "tegoż tworu umysłu mego" dojrzewała parę miesięcy.Dziękuję Mr.Suicide za cenną dla mnie opinię.Pozdrawiam serdecznie. P.S. Nie przypuszczałem,że zdolny jesteś w komentarzu,do tak silnych emocji.Podobasz mi się taki.

Dzięki za wizytę.Pozdrawiam serdecznie.

Dzięki,pozdrawiam.

Och i o to chodziło! Taka mała prowokacja, pozdrawiam Bardziej powinno chodzić o napisanie wiersza.To nie prowokacja a poetyka dworcowej toalety.

odzyskam spokój na wszystko gdy umrę Co wiersz by stracił,gdyby wyglądał tak ? Obawiam się,że niewiele.Cała reszta to ozdobniki,poetyzowanie i banał.Nie wyszło.Pozdrawiam.

Na tym etapie nie można autorowi w niczym pomóc.Jest zakochany w każdej swojej myśli,w każdym swoim słowie a miłość jak wiadomo,jest ślepa.Jeżeli skrócisz wiersz przynajmniej o połowę i wrzucisz na warsztat,to będzie znaczyło,że się mylę.Pozdrawiam.

Raczej już nic nie wymyślę.Dzięki,Stefanie.Pozdrawiam.

Przyjemnie mnie zaskoczyłeś,naprawdę dobra robota.Z trzeciej zwrotki zostawiłbym tylko: z każdego słowa wytrawiony - reszta to zbyteczne powtórzenia.Pozdrawiam.

Jestem za - chociaż mam nadzieję,że nie dotyczy to mojego wiersza.Dzięki babo,pozdrawiam ciepło.

Może innym razem będzie lepiej.Dzięki za wizytę.Pozdrawiam serdecznie.

Było by bardziej "wierszowato" a zależało mi na zachowaniu klimatu rozmowy.Cieszy bardzo,że się podoba.Pozdrawiam serdecznie.

Dzięki za ciepłe słowo.Pozdrawiam równie ciepło.

Tak - rzeczywiście niepotrzebne.Jaki i jesty zostawiam - ma brzmieć kolokwialnie a nie ładnie.Interpretacja oczywiście trafna - to jest prosty wierszyk,na prosty temat.Dzięki serdeczne za wizytę.Pozdrawiam.

Miło, że się podoba.Dziękuję,pozdrawiam serdecznie.

Dzięki Rafale.Od kiedy piszę ?...lepiej nie pytaj,bo wyląduję w muzeum.Pozdrawiam.

Dzięki ,że zajrzałaś.Pozdrawiam serdecznie.

"kiedy mi powiesz/że mnie nie ma" - to nie jest "nasz" park.To park nieznany,ostateczny -można go sobie tylko wyobrażać.Dzięki piękne za wizytę.Pozdrawiam.

Imagiści,W.C.Williams i jego "Czerwone taczki" -tak mi się jakoś kojarzy.Swobodne,niedopowiedziane obrazy,budowane oszczędnym językiem,uwalniające wyobraźnię.Wyszło znośnie.Pozdrawiam.

Bardzo refleksyjna ta twoja łąka.W paru słowach,paru obrazach uchwyciłaś radość,pamięć,tęsknotę,gorycz,nadzieję - a wszystko to ładnie,zgrabnie i lekko."Czasu" bym nie ruszał,tytuł w przyszłości koniecznie wyrzucił.Pozdrawiam pełen podziwu.

powiedz jak to jest kiedy mi powiesz że mnie nie ma jest jak w starej Antwerpii w porze kwitnienia akacji to znaczy jak nie wiem nigdy nie byłem w Antwerpii nie wiem czy kwitną tam akacje

Cichy i bardzo mądry wiersz,opowieść o "miejscach" nakreślona paroma skromnymi,celnymi obrazami.Świetne,wrzucam do ulubionych.Pozdrawiam serdecznie.

Jak komuś chce się wracać,to autorowi chce się pisać.Dzięki babo,pozdrawiam ciepło.