gżegżółka

Lecz gdyby zjadł kapustę z grochem Granie szłoby mu lepiej trochę A tak po kilku liściach sałaty Mógł w trąbkę dmuchać tylko na raty

Lecz gdy w Sztokholmie nadejdzie zima A Szwed na plecach futerka ni ma To szybko swe przeziębi płuco I "dobry Jezu" mu zanucą

Czyżby ten pan nie oglądał wcali Z Dżejmsem Bondem wspaniałych seriali Tam był ze straszną szczęką ladaco Co gryzł gazrurki jak sam nie wiem co I potem zęby mu odrdzewiali

Najlepsze jest wino wytrawne czerwone W Libanie Australii najlepiej robione Pachnie pełnym słońcem i kusi kolorem Ech! Trzeba butelczynę osuszyć wieczorem!

Wkrótce z owoców grzanych promieniem tęczowym Zrobił się w koszyku dżem o smaku jabłkowym

Był taki malarz co wśród lasów w bezpiecznym schronie Kazał wprowadzać w życie swe plany szalone Dopadały go często komary i paskudne lęki Tu cudem się wywinął ze Stauffenberga ręki

Z rozrywek nie tylko zostało palenie Dobrze się bawił w klientów golenie Lecz dowiedziała się mafia Już piszą mu epitafia Bo Alfons wkrótce wyciągnie golenie

Nieczęsto mi się zdarza Czytać tak zawiłego komentarza Ale wysączę lampkę z winem I z bawełny go odwinę

Niestety. Właśnie nadchodził przednówek Więc nie było ich stać na kupno żarówek Lecz mogą uprzątnąć klepisko I wielkie rozpalić ognisko

A pewna panna szalona Namiętnie dmucha w puzona Dmucha tak w instrument co dnia W opłucnej już robi się odma

A otwórz no buźkę cłowiece Ja teraz w twą buźkę poświecę Trzy ząbki zostały W tym korzeń zetlały Protezę ci z krzesiwa sklecę

A ja gdybym zobaczył tęczę to potem Szukałbym na jej krańcach garnców ze złotem

Mam nadzieję że przezorna była I swoje piersi ubezpieczyła Bo jak klienci zaczną "cijać" I krakowiaka z nią wywijać To jej zostanie tylko kiła

A nie lepszy na roztwór grzybek Co go zwą psylocybek?

Inna flecistka z Kłodzkiej Kotlinki Na instrumentach gryzie malinki W grze niezbyt pewna Język jak z drewna Lecz robi przy tym rozkoszne minki

Podąża do góry słupek rtęci Mnie po bałwanku łezka się kręci Lecz w pionie mocno nadzieja trzyma Bo za pół roku następna zima

Raz muzyk mieszkający pod Lenino Zamówił u rzemieślnika pianino Ten dodał usprawnień pare Wszystkie klawisze są szare I teraz pianista gra z głupią miną

Dał się zwieść Kmicic słowom Oli Że po ślubie z nią poswawoli Bo czym jest pokusa W obliczu "globusa" Oleńkę głowa cały czas boli

Miał nie koźlęta lecz koźlaki Co równie smaczne jak maślaki Więc je na maśle chętnie smażył A i uczuciem mocnym darzył

Lecz cóż po płaszczu choćby i jasnym Jeśli w obuwiu przyszedł za ciasnym Widać we wszystkich jego ruchach Że ma odciski na paluchach W humorze jest jak cytryna kwaśnym

Gdy Kmicic zrozumiał Oleńki słowa Jąkać się zaczął i bolała go głowa Lecz pot starł z czoła I raźno zawołał: Aż dwie rurki powiadasz? Toż to dziw nad dziwy! Więc żeniąc się z tobą będę naprawdę szczęśliwy.

Oj ta droga mocno kręta Już mu się skręciła pięta Bo odpowiem nim kto spyta: Że on stopy miał a nie kopyta I napiszę jeszcze krótko: Szczycił się swą kozią bródką

Białe i Czarne? Anioł? Diablica? A może zwyczajna szachownica?

Tancerz zrobił się za to jak kreda blady Bo to taniec z gatunku płaszcza i szpady Lecz był bohaterem Piątym muszkieterem Stąd żadna tancerka nie daje mu rady

Do dzisiaj na wspomnienie o tym ma boleści Jak go ten jałowiec w przyrodzenie pieścił