Anna Romanek

ach, słowa całe ich głębie ustawiać, wydobywać, czerpać! bez końca w kąpieli szczęścia tworzenia zanurzać ręce po łokcie zamyślając się już nad następnym to nie do końca wyjaśnione brzegi rozpoznane tylko za mgłą a wnętrza pokonane mogą być jedynie przez Boga ma już pewnie po dziurki w nosie tego wywijania słowem a jednak są dostępne widocznie tak samo zauroczony bez końca

Dziękuję. "Idę dalej pod górkę" Pozdrawiam

Dziękuję wszystkim. Pierwotna wersja tego wiersza: ziemio wybacz opuściłam cię ziemio leśna wilgotna we mnie pocałunki twe nokturn mgłą oblepia ziemio wybacz zasnęłam tylko lekko i zaraz się obudzę by westchnąć Szlifowałam ten wiersz, ale w końcu "utknęłam" Chyba już nic nie zdziałam. Z odwróceniem zwrotek-może dobry pomysł..ale ja już nie wiem biorę rady na przyszłość A może ktoś zaproponuje taką oszlifowaną fajną wersję? Pozdrawiam.

ziemio wybacz opuściłam cię we mnie pocałunki twe nokturn mgłą oblepia budzę się daleko

Dziękuję, Kasiu. Ta ostatnia to z "kroplą" Jay: "zaraz będzie świt by westchnąć" Ps. Wystarczy: "Ani" Brzmi cieplej. Pozdrawiam.

Rozumiem. Tym razem chciałam wytłumaczyć. Dziękuję za pomoc.

opadły liście znużona czekaniem brzoza

Zanim przeczytałam komentarze chciałam napisać: piękne. Widzę, że nie tylko mnie podobało się, a ja, dopiero uczniak. Mam nadzieję, że przyjmiesz mój zachwyt. Pozdrawiam.

No co Ty, przecież o to chodzi, żeby "majstrować" Szczerze mówiąc-podoba mi się mój początek a Twoje zakończenie: ziemio wybacz opuściłam cię we mnie pocałunki twe nokturn mgłą oblepia zaraz będzie świt by westchnąć ...tyle, że wychodzi znów na "Piotrowe". Ale, co ja zrobię, jakoś to muszę wyrazić. I tak to nie jest dzieło, ale żeby chociaż obrazek zgrabny wyszedł. Help!

Tak, podoba mi się. Dziękuję. Tak zostanie, lecz na stronie już nie mogę zmieniać. W moich zapisach (filach) Pozdrawiam

To przeżycie tkwi we mnie głęboko i zostanie na zawsze. Właśnie dlatego napisałam to haiku(jeśli to można zaliczyć), korzystając z Twojej(Pana?) rady, żeby tworzyć haiku na podstawie swych przeżyć. I tu widzę "furteczkę". To był mężczyzna w sile wieku, przystojny. To ciche porozumienie, kiedy spojrzał mi w oczy lekko ujmując za rękę, jakby pytał:"dlaczego?"-pozostanie na zawsze w pamięci. Nie mógł mówić i także dotknięcie mojej ręki stanowiło dla niego straszny wysiłek. Napisałam dla Niego również wiersz, dawniej. Inne wspomnienie-dotyczy dzieci chorych na białaczkę, na onkologii. Powracając do haiku-staram się również tworzyć z wyobraźni. Co do rezultatów, mogą być różne. Może coś zdziałam na tym polu, a może nie. To są próby. Myślę, że warto spróbować, a jak nie będzie "szło"-wycofam się. Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam. ...i pytanie: to, co pan sugeruje-tu jest wyrażenie uczucia, a gdzieś w komentarzach czytałam, że w haiku nie powinno być wyrażone bezpośrednio. Czy jest więc jakaś zasada?

A może tak?: ziemio wybacz opuściłam cię we mnie pocałunki twe nokturn mgłą oblepia budzę się daleko

Bardzo mi się podoba Twój wiersz. Pozdrawiam

Panie Piotrze-nostalgia to nostalgia-właśnie taka, jak ją Pan określił. Trudno się więc podzielić wrażeniami. Ja to znam, czuję. Lecz, jeśli chodzi o wiersz, to nie wiem. Pomyślę. Jeśli Pan tak odbiera, to inni też. Tylko, czy tu warto naginać siebie? Lecz, jestem tu uczniem i cenię sobie poważną krytykę. Tak więc, spróbuję coś zrobić. To samo zaleca Iza. I bardzo się cieszę z wizyty. Miło jak ktoś czasem "zapuka do drzwi"z dobrą radą. Pozdrawiam wszystkich. Ania Ps. A może jakieś sugestie?

ziemio wybacz opuściłam cię ziemio leśna wilgotna we mnie pocałunki twe nokturn mgłą oblepia ziemio wybacz zasnęłam tylko lekko i zaraz się obudzę by westchnąć

Nie "wkraczam na ten ring". Ja tu tylko swoje małe, pochwalne pt. "nie bójmy się prostoty"-mam na myśli wzruszeń. Przeżywają każde pokolenie. A tu tak "spływają" naturalnie. Myślę, że "boć" -lepiej zmienić na- "bo", albo dać apostrofy, ze względu na to, że to Ty (narrator) wypowiadasz się. drugie: "a jeśli ktoś poczuje się" a nie "poczuję się"-ale to pewnie tylko przeoczenie. Pozdr./Ania

Dla mnie to i na "Co ma być to będzie" mogłoby się skończyć. Dziewczyna, gołębie, też dobry obrazek. Trochę się zaplątałam, ale chcę powiedzieć, że to świetny tekst, nawet bez tragicznego zakończenia. Bardzo mi się podobał (i nie na zasadzie jak Kuba Bogu...) Świąteczne pozdrowienia

Nikt z czytelników nie jest uważany przeze mnie za "żuczka" (sama nazwałam się mrówką, bo to moje początki) Dziękuję za rady, biorę pod uwagę. Szkoda, że nie pomyślałam o tym, że taki tekst przed świętami...ale..bo jestem gapa. Pozdrawiam

No,tak, wciąż moja nieznajomość haiku. Dzięki Lenko. Niech zostanie moja, ale jeśli to nie wyklucza tego tekstu z haiku. Twoje też mi się podoba. Ten komentarz-"taka prosta" nie jest taki narzucający, więc może "ujdzie" Pozdrawiam, polecam się na przyszłość. Ania

ujął mnie za rękę podłączony pod maszyny człowiek nie powinien tak umierać

uschnięte drzewo pośród wielu zielonych czasem ludzie umierają żyjąc

droga do nieba na dziecinnym obrazku taka prosta

Zaczęłam od wierszy,dość dawno,od niedawna też piszę prozą(oba na forum), ciekawi mnie haiku. Apetyt mam na wszysstko, a co do "lepszych rezultatów"-oby choć w jednym. Piszę, bo lubię. Jasną rzeczą jest, że chcę być "lepsza od samej siebie", w miarę upływu czasu. Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam

Łojej, ale fajnie! Pewnie zaraz coś "zawalę", jak to zwykle bywa. Świąteczne pozdrówka Ania

Tylko dziś-proszę o wybaczenie, że wiersz w komentarzu (z okazji świąt) Pytanie końcowe-retoryczne, oczywiście sarna w cętki broni się przed kiczem odstaje od reszty na kontynencie przez świat przeklętym przepikowana nadzieją na dobry wiersz uporem godnym osła z okiem szyderczym a łagodnym szuka pocieszenia będzie? Pozdrawiam wszystkich świątecznie, Ania.