Rachel_Grass

o, jaka ja kapowna. CKM, nie przymierzając. ale cóż, dopiero wstałam :D

ale o so chozi? ;)

Beatko, dopiero? już ;) za ile jesteśmy umówieni, panie Krzywak? za dwa lata od dziś? :P

pewnie bywały;)musze Cie jakos na lasso do Krakowa przyciagnąć:):) dogadaliśmy się z Panem K., że za parę lat przyjadę :D

zawsze byłam ciekawa, dlaczego miłość objawia się słowotokiem (nic złego nie mam na myśli ;))

ale w aspekcie dokonanym? (Boże, wybacz, jeśli mieszam pojęcia ;)) chyba - wtranżalać :D (ależ zabawny czasownik, moje kongratulacje ;))

nie mam zielonego (zielonego, czyli wiosennego poniekąd ;)) pojęcia, jak to jest być optymistą. wcale nie chcę się przekonać, chociaż ostatnio deszcz zapachniał latem. co też życie robi z człowiekiem przez krótkie chwile - zmienia światopogląd dzięki jednemu, ulotnemu wrażeniu. bywały lepsze, nie? ;)

bardzo sympatycznie się układa, z każdym słowem narasta spokój (zarówno formalny, jak i treściowy). cóż tu więcej? podoba mi się ;)

no nie moje takie pisanie, nie moje - ale czytałam ;)

ładne, najzwyczajniej w świecie ładne ;)

straszliwie namiętny, lepki wiersz ;) cudne mi się pokojarzył. czarna sukienka zgodnie z tradycją - wskazuje tradycję mniejszościową, ale wartościową, swojską, prywatną. krzyczenie w nocy też jak cholerka wymowne. lubię :) pozdrawiam.

czy ja wiem, panie Bukowski? no, ale zawsze można się i nad taką ewentualnością zastanowić, chociaż ku lepszemu porozumieniu między nadawcą a adresatem napisałabym ten post o oktawę mniej histerycznie.

długo się pisał, później się przyozdabiał, później podejmował próby samobójcze poprzez kosz na śmieci, później się wstawił na inny portal. teraz przyszedł tutaj i rozsiadł się w terapeutycznym fotelu warsztatowym :)

Jeszcze nie dojrzałam do tego, żeby krzyczeć twoje imię po hebrajsku i w innych językach, których nie znają nasi sąsiedzi. Ciągle bym chciała odtwarzać niedzielę, żeby było to, czego już więcej nie będzie choćbym przewinęła całą taśmę z zamkniętymi oczami. Nasze dziecko biega po ogrodzie, w którym kiedyś stary Piłsudski pił herbatę z rumiankiem. Myślisz, że polubiłby brudne martensy, brudne wojny? Nasze dziecko wspina się na pamiątkowe jabłonie. Zagoń pszenicę do stajni, i czuję się jak prorok, nawet mam w szafie odpowiedni strój. Moszeh.

to mój własny, od-czytający wybryk, a polegałby po prostu na okraszeniu tekstu kropkami, przecinkami i myślnikami. ponieważ takie obrazowanie automatycznie kojarzę z interpunkcjonizmem ;)

też zauważyłam nadużywanie spójnika, ale raczej w świetle całej twórczości - ten wiersz całkowicie użycie uzasadnia. takie 'i' desperackie, które ciągle chce dopowiadać, trochę po dziecinnemu w dobrym tego słowa znaczeniu, chce dopowiadać, bo zakończona miłość jest niezwykle fotogeniczna. to tyle.

każdy miał / ma / będzie mieć taką osobę, dla której zapragnie parzyć kawę w środku nocy, parzyć ręce o kubek, stopy o żelazko ;) serce podnosi się do gardła przy czytaniu takiej frazy. jednak zakochanie to dobry stan. dobry po prostu, inaczej go określić nie potrafię.

a ja bym te wyznania widziała ubrane w Panią Interpunkcję ;)

nawet fajne, chociaż po podświadomości mi nie poszalało. ano bo leci jakoś tak w stronę puenty mocno, zmierza do niej i wszystko sobie pod nią podporządkowuje ;)

podziwiam lekkość i manewrowanie na granicy mojego smaku (dobrego ;))

czytałam, Lecterze.

przekolorowany jest. ja na przykład mam tendencje topograficzne, do chorobliwego określania miejsca sytuacji lirycznej, Ty - tendencje barwne, do umieszczania w wierszu dużej ilości kolorów. tutaj się kłócą i kłują wzajemnie, nie chcą stworzyć logicznego i całościowego obrazu ;) zdania ogólnego nie wyrobiłam. pozdrawiam.

serce mnie rozbolało. myślę, że to może mieć coś wspólnego z Wami.

smutne.

Marcin, co się dzieje?