Seweryn Muszkowski

W tytule to jeszcze bym zniósł "XXI wieku", ale w wierszu na pewno nie. Tak jak: "m.in. / itd. / etc." - to niedopuszczalne w utworze literackim. Pełnym zdaniem, to co innego: et cetera, między innymi.. Zostawiam do przemyślenia. s.m.

O tak. Świetny utwór. s.m.

Chciałbym, abyś mnie dobrze zrozumiał. Napisałeś w komentarzu do moim mojego wiersza: "Podoba mi się". Teraz ja napiszę coś podobnego, ale nie dlatego, bo chcę oddać komentarz. Gdyby nie spodobał mi się ten wiersz, to pomimo twojego pozytywnego komentarza, nie oszczędzałbym słów. :))) (chcę, żeby to było jasne - aby uniknąć dość częstych nieporozumień, które tu ostatnio obserwuję:)) ). A więc, jak już napisałem powyżej, wiersz podoba mi się. Dlaczego? Wprowadzenie kieruje na zupełnie inny trop (w pierwszej strofie są zastosowane typowe - acz, mylące wersy). Gdy doszedłem do puenty zaskoczyłeś mnie. (tutaj sygnał, że warto zmienić tytuł: tak, aby do końca trzymać w niepewności). s.m.

A ten mi się bardzo podoba! Ale tylko subiektywnie. Jestem takim badaczem chwili (zainteresowany) :). Dodam sobie ten wiersz do ulubionych. s.m.

Tak: czyta się dobrze i ładnie podany temat, ale ... no właśnie:): temat. Jakoś nie pociągają mnie takie życiowe wystąpienia. s.m.

Mi się podoba, chociaż muszę przyznać, że do końca nie rozumiem tego wiersza. s.m.

Sam nie wiem. Przekwaśne wersy "wierszem do mnie płyniesz" / "papierowe zmysły (...) wycinasz w myślach" "zakochane latarni (>>a ty Wydaje mi się też, że za dużo tutaj metafor. Za to: "małomiasteczkowe tajemnice" - po prostu super! s.m.

Poprawny rytm, przez nieczęstochowskie rymy; wersy wydają się być w niegłupi sposób ułożone, ale razi patos i do dupy stopniowanie. "zatrzymany! (co z tego, że nie ma "!" - jak jest, tyle że ukryty) i szepty i baśnie" strzelasz z mocnych spółgłosek, jakbyś burzę prognozował, później usypiasz... i znowu powtarzasz ten beznadziejny zabieg: "śpij niewinnie, śpij" dodając "przyszłości mnogie" - już sam przymiotnik "mnogie" to jak: "huknęło! trzasnęło!"...bo widzisz "mnogie" to więcej niż jeden, a przyszłość to coś al'a chaos, i teraz syntezuj: mnogie, kojarzy się z tupotem (więcej niż jeden) z niepewnością - przyszłość... i to jest beznadziejne w twoim wierszu. ja to nazywam: "wzywaniem do bitwy prawie śpiąc". Takie dynamiczne wzloty i upadki - i nawet dobry rytm cię nie ratuje. Patos: "nadciąga ten czas, zatrzymany!" / "czekaj! nic sensownego nie powie" i tak dalej. Fajnie operujesz powtórzeniem w ostatniej strofie: śpij niewinnie - śpij - a sny błogie CZego tutaj za dużo? Szeptów, baśni, snów, śnienia - i to wszystko fatalnie zmieszane z patosem. Reasumując: wiersz dobry, ale do ulubionych to bym go nie wziął. No, ale miło się czyta:). I napełnia trochę nadzieją... może odrobinę radością. s.m.

Bardzo bliski jest mi temat, tego wiersza. (czy tylko nie aż nazbyt bliski? Ich Troje, też gra pod publiczkę. Muszę to przemyśleć). Poza tym, mocny w wyrazie. Trwały i potęgujący w refleksje. Awangardy tu żadnej nie ma, za to dużo akcentu współczesnego trendu. Wydaje mi się, że nawet wszystkie skrzypce do tańca, zgranie podają dźwięki... no, może przejście z 2 wersu na trzeci tylko. Widzę "Sny" - wiersz : bardziej rozwinięty. To znaczy: jako fragment pewnego epizodu z przemyślanej i logicznej prozy. Osobno, jakoś tak zamglony jest. No, bo nie mówisz nic: jakie to prawdy objawione odkrywasz, co to za skorupa myśli, jaki to jest konkretnie trans, przeklinasz? i znowu ta dwuznaczność, bo nie wiadomo, czy to metafora czy dosłowny zwrot. I tak można wytykać "Sny" bardzo wiele. Ale w końcu to wiersz i miał coś powiedzieć. I chyba ci się udało. Gratuluję. s.m.

No właśnie, BezdomnaŁzo. Już sama stwierdziłaś: "tak było zawsze jest teraz i pozostanie razem z żalem " ...że to oczywiste, że "zaufanie" można "stracić w ciągu" maleńkiej "chwili". Czy coś oczywistego nadaje się na wiersz? Pewnie. Ale ja jednak postoję z boku. Wybacz. s.m.

Wiersz, z banałem w środku - ale to, akurat jego duża zaleta. Świetny. Bardzo mi się podoba. Do ulubionych. s.m.

Autobusem jeżdzę często, Rzadko okazja przygarnie - Choć zimno i mokro i - ...i to uporczywe stanie. Potrzebuję go jak snu, Drugim sercem jest. Bez niego przyszłość niepewna, i może umrę gdzieś... On jest jak wiersz. Też cene swą ma -- Bo kto w modzie o poezję na ławce w parku dba. (ja!) Gdy iskry przyćmią, Refleksje wzniosą. Zaniosą ... dostarczą. Ech! I gdy ten deszcz... i gdy przyjaciela nie. Jedna rzecz mi spokoju nie daje, Bo choć autobus tłoczny, I na tylu przystankach staje, To taki powracająco samotny. Sukienki ziewają spodnie od radości jęczą. Kłęby myśli w horyzont wbite. I jadą ludziska... jadą na życiową bitwę. Po niej wiersze czytają - wiersze niezwykłe. Jak oddech - jak serce - jak ręka w potrzebie. Jadą - recytują i śnią o spełnionym gniewie, i jak w samotnym autobusie wbite -- Bezmyślnie oczy mają - w mijające życie. A gdy wysiądą - no cóż, Wspominałem już o bitwie.

Dzieci, coraz wiecej. s.m [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 23-11-2003 22:53.[/sub]

ops, sorry...niechcacy sie 2 razy wstawilo. s.m.

Jakiej osoby? Bo chyba nie rozumiem, o co ci chodzi. s.m.

Jakiej osoby? Bo chyba nie rozumiem, o co ci chodzi. s.m.

Nawet, pomimo zakończenia, nie jestem za tym tekstem. Chociaż skłamałbym mówiąc, że mnie nie poruszył. Wielokropki, po co, to pewnie tylko sam Bóg wie. Podoba mi się wers "oddech gętszy od powietrza", ale to "jest" i "i":) już spycha go do narracji raczej, aniżeli poetyckiej formy. Sztuczny podział na wersy: "czuję dlonie... / co muskają...". Taka gadanina rozlazła "promień słońca", jakby samo "Promień siadł ci na wlosach" nie wystarczyło. No przecież domyślamy się, że nie ultrafiolet czy coś. co to znaczy "twe zdjęcie patrzyło" ? trzymasz je w dłoniach i jest twoje:))), a postać ze zdjęcia co najwyżej może "patrzeć". (Ile razy powtórzysz "patrzyło" ?) "ale już bez ciebie" - ten wers już praktycznie zdradza wszystko. Jedynie nie mówi, czy opisywana osoba odeszła w sensie, że "zerwała z tobą":), czy umarła. Powinnaś ten wers zostawić na koniec, tak czy owak. Jaki fatalny dynamizm akcji "więc wstaję szybko..." (a wcześniej pisałaś dość sennie i humorystycznie z tym "orgazmem"). "świeże kwiaty" i tutaj znowu bym coś usunął. Mianowicie "świeże" - domyślamy się, że nie sprzed dwóch lat. s.m.

Przepraszam ciebie strasznie, ale dla mnie, pomimo najszczerszych chęci, poezja piękna, czyli pustosłowie. Dużo, ładnie, ale w sumie jak to spoić z "tym i tamtym", to o niczym ten wiersz jest :S. Pewnie ktoś inny, odczyta to zupełnie inaczej, także się nie przejmuj. :-) s.m. [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 23-11-2003 21:58.[/sub]

Chm, bez urazy, ale wolę wiersz Śpieszmy się - Twardowskiego. Jakiś taki bardziej subtelny. Twój trochę goły w porównaniu :(. Ubierz go w metafory!:) s.m.

Do kogo kierujesz te słowa? Zbyt ogólny. I przez to, jak już N. zauważyła, puste obietnice i hasła rzucasz. :/ I pewnie dlatego mi się nie podoba. s.m.

Na zielonej łące, Kosmos niegrzecznie się plącze. i Ciii ii ii!... z Aniołami gra w brydża, wygrany w demokrację popycha, Gruzińskie dzieci z różami. Ot, i tak bywa... gdy Wielki Przegrywa.

Moje zachowanie powinno najmniej zaprzątać twój umysł. Poza tym, coś wysłane na PM, jest re:komentarzem i tutaj on powinien się znaleźć. Widocznie Pan Jan_cośtam pomylił adres. Pomagam mu życzliwie. s.m.

Jan_bulin napisał w PM: Problem w tym że w ogóle niewiele wiesz.Ale jak ktoś nie rozumie poezji to pewnie jest prozaikiem.To moja itaka i mam prawo wymieszać Biblie z mitologia i jeszcze eskimosem. "to moja ziemia obiecana" - ważne są tu oba źródła kultury europejskiej i one we mnie sie łączą.W tobie chyba nie..Twój problem.zDRÓWKO GENIUSZU. --------------------------------------------- Proszę pisać jako re:komentarz. Nie przyjmuję PM od osób, których nie znam. s.m.

Chrześcijaństwo pomieszane z mitologią? Toż to herezja!:-) Pierwsza strofa dość ciekawa, szczególnie porównanie matek do wydm, pojawia się też banalność: "modlitwa z łzą cieżką jak kamień"... powtórzenia "nasze matki" budują ciekawy rytm, ale niekonsekwencja i budowa niektórych wersów go psuje: "któr wróci im synów w rozpostarte ramiona". Trzecia strofa to jakiś narracyjny bełkot, niewarty komentowania. "Kain bywa tu często lecz go zaraz złapią krzyż do pleców przywiążą na pokutę pewnie i każą mu dziedzińce obchodzić do zmroku " Itaka, to przekrzykiwanie morza, ogień i ... ukrzyżowanie Kaina? Dwie zupełne odmienne kultury, a autor tak swobodnie się tutaj bawi - i co to miało na celu, to chyba jeden Bóg wie. "stanęli i patrzą na szaleństwo matek " Tutaj na przykład, już "matek" bym usunął, a wstawił jakiś zaimek. Pointa łatwa do przewidzenia i w ogóle nie tłumaczy, dlaczego autor zmieszał dwa zupełnie inne nurty kulturowe, filozoficzne, religijne. ps. tak wiem, jesteś genialnym poetą i publikujesz w cudownych czasopismach swoje wiersze, ale to jest moje zdanie, jak je uszanujesz: dziękuje. (chyba będę to dodawał do każdego komentarza, ech). s.m.

ps. Droga Dormo, przeczytaj moje opowiadanie "Droga". Jest długie (co najmniej 40 minut czytania), ale jestem ciekaw co o nim sądzisz. s.m.