Seweryn Muszkowski

Po chyba 10'tym czytaniu nie mam konkretnej wizji, czegoś - czego mógłbym się czepić i trzymać. Narazie tonę, plum, plum... Zbyt tajemniczy i ogólny, Zbyt dużo symboliki... uniwersalnej. widzisz 4 strofę? 3 wers? Bez tego "a" chyba byłoby lepiej. "aniołek czarliego stał się / gwałcicielem gwiazd". Nie...nadal tonę (czytanie 12) Nie będę udawał: nie rozumiem... może mała podpowiedź? seweryn

Ojej, to już kompletna klapa. Naprawdę. Żeby to (Remont) w nowym świetle zaprezentować, to jednak trzeba trochę pogimnastykować się... i to najlepiej nie w pokoju, gdzie leżą sterty osobistych (naczy, wspomnień typu: "rzucił mnie") i popularnych zwrotów... tak uważam. :) seweryn [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 23-10-2003 21:45.[/sub]

Ja też ją wspominam dobrze, ale czytaj wyżej. seweryn

ps. Dorma, ciekawe jaką będziesz miała minę, jak dodasz wiersz, a ja wyciągne 30 jakiś starych innych wierszy kogoś tam i Twój wiersz zginie w tym chaosie, ke? sewe

Kai, Ja kompletnie nie rozumiem tego wiersza. Pierwsza strofa jeszcze jako-tako, ale pozostałe? Nie mam pojęcia jak łączą się z pointą i dlaczego tytuł po łacinie (tak?), a pointa po polsku... ... chociaż czytałem z 5 raza. Może wrócę później i spróbuję ponownie. seweryn [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 23-10-2003 21:26.[/sub]

"musiałam coś napisać" - facetowi też czasami w tłumie chce się podrapać po jajeczkach, ale tego nie robi, bo nie wypada. Ale rób jak chcesz. Wyciągać po 2-3 wiersze bardzo stare. Przecież dobrze wiesz, że ona i tak i tak tutaj nie bywa już. seweryn [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 23-10-2003 21:28.[/sub]

To nie te drzwi! Ich Troje po lewej. seweryn

Leilo, nie podoba mi się. Absolutnie. Stary jak świat motyw z remontem, pointa jakaś taka... szkoda komentować, a forma wiersza jakby psu z pyska wyjęta. Dosłowność: "w pudełkach po butach" dalej już ładniej, metarofycznie, poetycko: odkurzyłam nadzieję, przemeblowałam myśli (jakby myśli, nie obejmowały już nadziei)... ale cholernie analogicznie. Jak w kiepskim teatrze. Bez odbioru, seweryn.

Ale po co ty to wyciągasz? Bezsensu. Jak ktoś będzie chciał zajrzeć do Pani M.S. to znajdzie jej wiersze bez problemu. Innym szansy nie dajesz, bo ich wiersze spadają w dół. Bardzo nieładne zachowanie, według mnie. seweryn [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 23-10-2003 21:08.[/sub]

ps. moim skromnym zdaniem, Ptak to nowe pokolenie - ale tylko: inteligencja; ludzie, którzy studiują, zajmują się swoim hobby, próbują urozmaicić swoje życie literaturą, aktywną troską o losy, nie tyle kraju, co swojego powiatu, bloku... próbują tłumaczyć, że wulgaryzmy są złe:)... że trzeba się rozwijać, a nie stać w miejscu itd. że nie można oglądać "Baru", "Idola" i słuchać piosenek na niskim poziomie, że to demoralizuje, robi z człowieka idiotę:). Ot, ptaszek... :) s.m.

Odczytałem pierwszą strofę w ten sposób: oto mamy współczesnego ptaszka - symbol wolności, ruchu - zamkniętego w niebieskiej klatce. Dlaczego niebieska? Co symbolizuje? Ciężko jest mi powiedzieć. Może to analogia do UE, do tych gwiazdek... a może coś bardziej trywialnego. Ptaszek, jak w Krasickiego utworze, musiał być zamknięty w klatce, a nie w niej się urodzić (bo to istotna różnica), ponieważ: wyśpiewuje mądrość (chociaż tutaj 70 % na 30 %, bo nie wiemy jaka to jest mądrość). I że jestem idiotą, bo faktycznie nie miałem wiele styczności z Szekspirem:). (No, prócz Hamleta... ale to chyba za mało... to jak powiedzieć, że zna się Twórczość Asnyka, a w rzeczywistości tylko 2 czy 10 utworów tylko). Druga strofa, a szczególnie 3 wersy pierwsze, są fenomenalnie napisane. Oto mały, mądry ptaszek, nie może dosięgnąć banałów i głupstw, lub też w nich trwa..(co raczej bardziej pewne): staje na paluszkach (symbol delikatności, bezradności... maleńkości)... Pointa natomiast dość przykra. Nasz bohater pragnie klatki, takiej, jaką ma idiota szekspira, ale jej nie dostanie, bo banał zbyt wielki na tym świecie... Mam żal co do wersyfikacji. Że pointa jest wpleciona w 2 strofę, zamiast być oddzielnym członem. I tutaj mi się bardzo nie podoba. Taka ułomność wierszowa. Sam wiersz dość ciekawie napisany i zmusił mnie do refleksji. s.m.

Patryku, ten zdarzeń-marzeń popraw, bo psuje... Nie wiem dlaczego, ale jestem zachwycony twoją poezją:). Ty płyniesz bracie tak swobodnie, poruszasz ważne kwestie... język musisz poprawić i metafory - nad tym szczególnie pracuj. Bo tematu to nie musi każdy zrozumieć:). Będzie coraz lepiej!:) Naprawdę. s.m.

Nie podoba mi się. Tyle. s.m.

Jak ciszy to i odmętach (często słyszę takie określenie, z ust moich znajomych), jak odmętach to zapewne mrocznych... jakie to schematyczne... Brawo za "grzywy", tutaj mi się bardziej podoba. Sorry, ale tak uogólnione stwierdzenie, można przypasować do każdego Tubylca... Ich-Trojowość... Fale, mrok, cisza i księżyc... po co się wysilać:) Cholera, skąd ten piasek się tu wziął? Ale w porządku. Mrok, księżyc, cisza, fale i piasek, niech Ci będzie... Fale, mrok, piasek, księżyc, blask, smutek, cień - coraz lepiej!:) To znaczy kim? Bo tak uogólniłeś, że nie mam pojęcia KIM. Fale już były. Ale Przestrzeń możemy dodać... Fale, mrok, piasek, księżyc, blask, smutek, cień, przestrzeń, nadzieja... Żałuję, że nie wspomniałeś nic o miłości i dwóch rozłączonych serduszkach i duszyczkach. Można by piosenkę napisać i później sprzedać w nakładzie 10 milionów CD. s.m.

Jak ja nie lubię takiego słownictwa w poezji. Nie tyle prostackie, co małopoetyckie. I poniżej, to "przebywania"... zlituj się Panie. Dalej już w sposób dosłowny polemizujesz z doktryną Katolicką, czyż tak? (Ten Bóg w nocje koszuli kontra Bóg, który nigdy nie śpi) Temat ciekawy, wiersz nie. Przede wszystkim słownictwo kuleje, wersyfikacja trochę naciągana, np. nie rozumiem dlaczego "zagniecione fałdy koszuli / nocnej" oddzielnie - pewnie miała Pani jakiś powód, ale ja go w wierszu nie znalazłem. Osobiście zabrakło mi (przy takiej polemice), elementu absurdu, irracjonalności, przeplatanej z groteską i enigmatycznej pointy, uderzającej jak na ringu, czytelnika. Tak napisany wiersz nie zostaje w mojej pamięci. s.m.

Pierwszą strofę, bez "mam 23 lata", interpretuję jako narodziny i podoba mi się... z dodatkiem już nie. W 2 widzę sztuczny podział na wersy, 2 i 3. Może daj "-". :-) Pointa spycha temat do banalności, do czegoś powszechnego, co chyba nietrudno wymyśleć.:/ (mało finezyjna?) s.m.

Ja, niestety, nie jestem zachwycony. Ładnie napisane, ale to gorzka herbata. s.m.

Mi osobiście odpowiada klimat, ale nie jestem zwolennikiem takiej formy, przez co czyta mi się niewygodnie. :( ale całkiem w porządku wiersz. s.m.

Tylko to "...ci po policzku" zmień. Bo czytane dość szybko (a ja szybko czytam), brzmi: "ćipo". Serio. I powoduje zbędny uśmiech na twarzy. (poza tym, to błąd stylistyczny) s.m.

wybacz, że skomentuję ten wiersz innym wierszem, ale wydaje mi się, że będzie to lepszym komentarzem, aniżeli tradycyjny... "odwaga" - piotrbierzynski sygnał do ataku choć nogi przykute nic to... rękoma krtań myśli rozrywam zwątpieniu kark skręcam jak oszalały ślepiec gdy laską swą tłucze na oślep nachylam się i przyznaję do winy..

No właśnie. Dobrze, że jest taka wersyfikacja. Ona nie mówi, kiedy to "nacylasz się i przyznajesz do winy".. dziś? jutro? za 10 lat? przeważnie za późno... ktoś powie: "lepiej późno niż wcale" - ale to ... kontrowersyjna sprawa, przynjamniej dla mnie. wymowny wiersz. s.m.

No i brawo. Ładnie, krótko, treściwie... o uczuciach, obserwowanym świecie. I wszystko inne dodane do tego wiersza - będzie zbędne. podoba mi się. s.m.

Seweryno, Użyłaś czasu teraźniejszego "patrzę / staram / unoszę głowę" - więc pointa jest trochę enigmatyczna. Trudno zgadnąć, czy to stan chwilowy, przejściowy... czy to skutek przeszłości, trwający aż do teraz, czy ... dużo można "strzelać". Analogicznie: wiersz jest skrajnie uniwersalny; wydaje mi się, że zbyt ogólny i czego mi zabrakło w nim? Cząstki od ciebie, jakiegoś lekarstwa, które masz na takie złe chwile, mówiąc oficjalnym językiem:) : Twojej ideologii, przekonań, nie tylko "że nie umiesz bez niego żyć". Niemniej jedank, opisałaś to uczucie dość ładnie i zgadzam się, że "bez tej drugiej połówki, ciężko żyć". Taki obraz do mnie przemawia, ale nie jest satysfakcjonujący:). s.m.

Idą młodzi korytarzem - "Tutaj Dom Kultury" w Gniezno miasto, Jak Mieszko Polskę wzbijał w chmury, Tutaj edukowały się polskie ludy. A Poeta stoi z boku - Chciałby rzecz powiedzieć krzyknąć, Że to Dom publiczny był - Burdelem, Dalej zwanym. Że nie o Polskę śli walczyć, Tylko inne plemiona zgrabić. --- Mieszko i jego "poddani". Że Chrzest był uskokiem bezkrwawym... -- Poeta chciałby się rozwinąć, Ale nie ma ochoty --- Z Polonistami na krzyżu się minąć. ...Niech mają Polskę szlachetną! [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 18-10-2003 13:46.[/sub]

Bo miłość jest nieśmiertelna!:) powoli przestaję się dziwić, że powstaje dziennie tysiące wierszy o miłości. :) Ja już się naczytałem o niej!:) Więc pozwól, że podejdę do tematu trochę z dystansem. Podoba mi się wers: "w mym twardym jak stary chleb sercu" Pomysłowy! s.m. [sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 17-10-2003 01:11.[/sub]