amandalea

spróbuj szept się niesie lecz coś dławi ruchy patrzysz ze zmęczeniem wzrokiem jakimś pustym nie ma w nim jaskólki smutek wszystko tłumi.... Wybacz Leszku tak jakoś mi się napisało...smutny...zmęczony ten Twój wiersz i pomimo jaskółki w tytule i tego "spróbuj" nie widzę...nie czuję w nim nadziei i wiary, że może być lepiej :( Pozdrawiam serdecznie :) Lidia

a cóż w tym mieście że tak ciągną ludy w krąg tylko domy ślepcy brną przed siebie lepiej już w polu zgubić zbędne nudy patrząc jak z piórkiem wiatr w wyścigi biegnie ;) Pozdrawiam serdecznie Witku :)

Bardzo ładna interpretacja Oxyvio :)...dziękuję za wejście i szukanie swojej ścieżki w tym wierszu :) Pozdrawiam serdecznie :)) Lidia

Jacku tę metrykę można sobie tłumaczyć chyba na kilka sposobów ;)...muśliny...symfonie....ech i co ja mam zrobić jak jestem taka przedpotopowa?? ;) Cieszę się jakniewiemco ;), że podoba się wyschnięta studnia nabierająca wody :D Dziękuję za odwiedziny i komentarz :) Pozdrawiam Lidia

Cieszę się Stefanie :) i dziękuję za odwiedziny.

Łowy??...no cóż niektórzy polują, a inni uciekają ;) Dziękuję Jimmy :) Pozdrawiam Lidia

A ja dziękuję za przeczytanie i komentarz :) Pozdrawiam serdecznie :) Lidia

Dziękuję Witku za wierszowany komentarz :) Pozdrawiam serdecznie :) Lidia

Miło mi Jacku czytać Twoje słowa :) Pozdrawiam serdecznie :) Lidia

bo choć człek niczym jako truteń raczej apetyt wilczy pełen wypaczeń łasy na miodne plastry choćby od wilczej hałastry ;) Wybacz Witku ale tak jakoś samo się napisało :] Pozdrawiam serdecznie :))

Dziękuję Oxyvio :)) Pozdrawiam Lidia

Pochwała z Twoich ust Michale liczy się w dwójnasób :))) Dziękuję za zaglądnięcie i opinię :) Pozdrawiam Lidia

Ewuś zawsze cieszę się bardzo gdy ktoś utożsamia się z bohaterem wiersza :) Pozdrawiam cieplutko :) Lidia

Cieszy mnie tak miła opinia :)) Pozdrawiam Lidia

ona nie patrzy na lata jednakowo rozjaśniając horyzont niewidocznym otula muślinem pisze symfonię na cztery ręce zawieszając roziskrzone lampiony ciepłem wypełnia kurze łapki obserwuje zdumiona metryka fale co zmieniają oblicze sztormem uderzające we wnętrza to łagodnością obmywające brzegi mówią że dodaje skrzydeł a dla mnie chwyta za pędzel malując barwne pejzaże wyschnięta studnia nabiera wody kołysząc kusząco żurawiem 18.01.07r.

Samotność :(....jakże róznie może być opisana...Podoba mi się ten wiersz Leszku, powiem tylko, że interpretuję go dwojako, choć obie interpretacje mówią o samotności.

Lubię Stefana i pana Gienka ;)...ale nad puentą to jeszcze bym pomyślała :P Stefciu ma być Stefciem :) Pozdrawiam Lidia

Ale sprawiłeś mi radochę ;) Nie smuć się, następny napewno bedzie miał jakies uchybienia :D Pozdrawiam serdecznie :) Lidia

Masz rację..historia to ciekawe przestrzenie :) Dziękuję za komentarz :) Pozdrawiam Lidia

Zawsze można przeczytać powtórnie szukając czegoś nowego ;), a może dostrzeże się wtedy jakąś inną stronę tego co wydawało nam się już doskonale znane?? :D Pozdrawiam serdecznie. Lidia

Miło, że się podoba i przekonuje :) Pozdrawiam Lidia

Wiesz przecież Stefciu, że nie łatwo przekonać mnie do zmian ;)...semafory zostają :D Dzięki za zaglądnięcie :) Pozdrawiam Lidia

No nie...moje semafory nie krzyczą ;)...dziś semafor kojarzy się z sygnalizacją świetlną ale kiedyś...kiedyś semafory posiadały ramiona ;) Pozdrawiam. Lidia

Hmmm...może i faktycznie zakręcona lekko jest ta trzecia strofa ale...ale wydaje mi się, że również można przez nią "przewędrować" ;) Pozdrawiam serdecznie dziękując za wizytę i komentarz :) Lidia

nie strasz odjazdem tu nie zatrzymują się pociągi przerażone pustkowiem rozkrzyżowane semafory nie potrafią stulić ramion stojąc na straży przed laty madej zapomniał zabrać łoże patrzę w siatkę kartograficzną nie ma równika bieguny rozłożyły nogi pochłaniając ciepło golfsztromu mogłabym pisać o izaaku tutenchamonie może kolejnym adolfie czy byłabym bliższa 09.01.07r.