amandalea

bursztyn ma wiele barw czasem jak słońce grzeje niekiedy chmurą jest a czemu tak - ja nie wiem Lidia

rozczulają przeplatane srebrem opadające niesfornie na przygasły bursztyn kuszą i gdy zanurzam ustami pieszcząc płatek ukrywasz pod powiekami roztańczone iskry nie broniąc marzeniom złagodzić napięte rysy czekamy pozwalając opaść by z łagodnością bryzy przeniknąć pod powierzchnię wilgocią znacząc ślady czułości 29.08.07r.

Czyli "pstro" :D

zdecydowanie za dużo wszystko zostało powiedziane a gdzie niedopowiedzenie... co to myśleć każe i nie daje spokoju ? Pozdrawiam O właśnie :)

Jednemu za mało, drugiemu za dużo, a mnie w sam raz ;) Odpozdrawiam.

nie dając się przyciąć według szablonu wzgardzona szypszyna oswaja miedze

big-bang wybija takt cóż w tym jest nie tak każdy ma swoje pięć jeśli ma tylko chęć woda czy para kryształek lodu kiedyś będziemy garstką popiołu Pozdrawiam Witku...powinieneś wiedzieć :(

Nie mam czego wybaczać :), jeden uwielbia kotlet schabowy,a drugi tort weselny. Pozdrawiam Lidia

Dla mnie nawet w konwencji piosenki to, co pogrubione, przekracza dopuszczalne ramy *) (popularności, łatwości dla odbiorcy, konwencjonalności, smaku etc.). "gorejący kwiat" jako symbol jest nie do akceptacji, nie dla mnie. Podobnie z "zaklęciami". Imiesłowy dziwnie brzmią, zwłaszcza w wierszu (-ąc), zwłaszcza, że można to zmienić na czasownik (pragną). "przejmujący chłód" przynależy do następnej zwrotki, zaburzasz tu tok wiersza - piosenki, zwłaszcza, jeśli to ktoś by chciał zaśpiewać (kto? ;) - sen się zgubi. Ale zrobisz tak, jak uważasz - oczywiście ;) pzdr. b Masz rację Bogdanie...zrobię jak będę uważała, więc nie zmienię nic. Choć zastanawiam się na pierwszym wytłuszczonym zwrotem ale zastanawiałam się nad nim od początku i jak na razie pozostanie...może kiedyś zmienię go na inny, jeśli znajdę odpowiedniejszy. Co do pragną-pragnąc...no cóż pewnie jako polonista wiesz lepiej ale wytłumaczę po swojemu" pragnąc pieścić pozostają głodne". To by było na tyle. Pozdrawiam Lidia

tak

zapomniany dorożkarz przemknął cieniem pod oknami zostawiając echa tamtych lat czy uwierzyć że już wszystko jest za nami wciąż goreje kwiat ciągle głodne pozostają dłonie pragnąc pieścić obejmować każdy dzień w zatroskaniu błądzą nieustannie dwie źrenice które czasem tuli sen w gęstym mroku stukot kopyt cichnie z marzeniami przejmujący chłód ścina mrozem wątłą mgiełkę zaklęć wyszeptanych prosto w nów

Piękna definicja Misiu....rozumiem, że wiersz wg Ciebie to tani kicz??

Dziękuję Mariuszu, to miłe, że pomimo krytyki Ty znalazłeś coś dla siebie. Pozdrawiam.

Taaaaaak poezja współczesna to nie jest, z milionem niepotrzebnych, nic nie znaczących, a będących jedynie manierą, przerzutni, pociętą do bólu fabułą, która przez swoją hermetyczność jest zrozumiała tylko autorowi. Taaaaaaaaaak poezja współczesna to nie jest i baaaaaaaaaaardzo dobrze. Możemy tu poczytać unikalną poetykę Amandelei. Pozdrawiam cieplutko autorkę. :) Dziękuję Leszku ale skoro wiersz sam się nie broni :( tłumaczenie się moją "poetyką" czy "stylem" nic nie da.

Amandaleo - podkreśliłem, co dla mnie najważniejsze a obaliłem co najpiekniejsze, hi MN Witku nie bądź taki skromny :)

Proszę uzasadnić, bo ja tu się uczę i chciałabym wiedzieć dlaczego. Też bym prosiła, bo ciągle się uczę a wiersz mi się podoba i nie wiem czemu takie ważne jaka to poezja i w zasadzie co ma trafiać do czytelnika, czy to jakiej epoki, czy to co autor ma do przekazania; wiem że to jest istotne, ale co jest ważniejsze? pozdrawiam bardzo serdecznie :))) EK Ewuś bardzo ciekawie dociekasz :) Pozdrawiam serdecznie :)

Proszę uzasadnić, bo ja tu się uczę i chciałabym wiedzieć dlaczego. Beenie dziękuję za pytanie ;)

Z epoki kamienia łupanego :D a wtedy żyło się lepiej? ... to ja wracam! :) Jak widać dużo lepiej :D

Dzięki Witku.

eee... antyczna też raczej nie. no to jaka??? Z epoki kamienia łupanego :D

uwielbiam kiedy skręcone runo łaskocze twarz z każdym oddechem kołysze słodki zapach dzień śmieje się w lustrze szyby smakujesz jak lody i poziomki skąpane w słońcu albo Martini Asti spijane z naparstka ukrytego w pulsującej dolinie rozlewasz się łagodną falą przypływu biorącego w posiadanie plażę po horyzont kapiący pomarańczą odpływ przynosi tęsknotę

w ciechanowskim tym powiecie żył bard mało komu znany wiele innym chciał powiedzieć opisywał co zobaczył czy to duszą czy też ciałem głosił wszędzie ziemi chwałę tej co tuż za płotem stała przeszłe dzieje kosmos skryty pod nogami w skałach czasem historyjką płochą raczył tych co czytać chcieli słowa gdzieś z krainy cieni Pozdrawiam serdecznie Witku...piękne Twoje bajanie :)

:) a czytał Pan kiedyś o "asonansach"?? polecam...a rytm?? wystarczy spróbować przy czytaniu na głos zastanowić się nad sensem tego co się czyta. Zapewniam Pana, że ,można ten wiersz przeczytać tak, że będzie płynął :D Pozdrawiam i autora i komentatora :)

gdybyśmy tylko spotkali się wcześniej nim mrok wylał jak nil a szarańcza nie okaleczyła łanów przez wiele wspólnych dni o wiele łatwiej iść z uporem głaz wtaczając w naszych konarach ptak niejedno wiłby gniazdo a tak dzieli nas noc bez dna zajadłe oceany gdzie rządzi złoty cielec w kierat wprzęgając czas obraca w pył pragnienia nie pomoże lutnia ni wolarz wszak jestem kobietą o pustych dłoniach 20.07.07r.

Czytając wszystkie wypowiedzi nasuwa się pytanie, czy "dobrym poetą" może zostać tylko magister filologii polskiej znający nie tylko podstawy gramatyki, ortografię, frazeologię, składnię, semantykę, ktoś kto miał zajęcia z poetyki, logiki ?? Pokora? Tej znajduję najmniej i nie tylko tu, nie tylko u początkujących... Na każdym z portali "poetyckich" jest co najmniej kilkunastu samozwańczych "profesorów", którzy pozjadali wszystkie rozumy, a którym przysłowiowa słoma z butów wystaje, co drugi jest "zawodowym krytykiem literackim" kreującym oblicze poezji. Lidia p.s. Agresja nigdy nikomu nie sprzyjała...