vacker_flickan

W czym? a pytasz z chęci niesienia pomocy, czy z czystej ciekawości, która, jak wiadomo, do piekła prowadzi?

To prosta analogia. Chodziło o przykład na to, jak działa słowo drukowane na osobę, która wykonuje zawód piłkarza. Źle. Działa źle. Jest kilka przyczyn takiego stanu rzeczy. Po pierwsze, bywa, że piłkarza na tyle oszałamia gąszcz literek, że wywołuje to niepożądane skutki w postaci zawrotów głowy, torsji, migreny itp. Po drugie, piłkarz może być trochę bardziej rozgarnięty — wtedy wchodząc w kontakt ze słowem drukowanym, zaczyna się gubić w świecie; widzi swój brak zrozumienia dla zjawisk na świecie i swoją niemożność, więc wpada w depresję. Trzeci przypadek — piłkarz jest całkiem inteligentny, wtedy dochodzi do wniosku, że nie ma sensu dawać się kopać po nogach, skoro można robić coś dużo mniej męczącego, a również lukratywnego. Więc zostaje biznesmenem, albo działaczem — co niekoniecznie musi być alternatywą rozłączną.

A tak w ogóle to ten temat jest bez sensu. Być może będę niesprawiedliwy, ale w tym momencie potrafię przywołać na myśl tylko jednego piłkarza, który wygląda na takiego, co przeczytał w życiu książkę i nawet zrozumiał. Jest to Frank Lampard z Chelsea Londyn.

Nie powinien ani pisać, ani czytać. Boski Ronaldo stwierdził niegdyś, że nie lubi książek, a spróbowawszy raz czytać, nabawił się mętliku w głowie i potem nie mógł się odnaleźć na boisku. Próba napisania czegokolwiek więcej niż Luis Nazario Lima, czy jak on tam się nazywa, mogłaby się skończyć niezwykle skomplikowaną kontuzją, która przyczyniłaby się do utraty przynajmniej dwóch sezonów, i z pewnością zwiększyła i tak już niepokojącą nadwagę tego piłkarza. Myślę, że można analogicznie spojrzeć na wszystkich piłkarzy. Były legionista Jacek Bednarz ewidentnie pod wpływem studiów prawniczych stracił błysk bocznego obrońcy wchodzącego z ofensywnymi rajdami nieraz pod samą bramkę przeciwnika, a bywało, że i poza.

Moi Drodzy, mam problem: potrzebuję pomocy!

hehehe no proszę, proszę :P

wniosek roboczy: większość uczestników jak dotąd wybiera najprostsze barwy i kojarzy wybitnie „narzędzie” jako coś, co służy majsterkowaniu, pracom instalacyjnym, ogólnie „zrób to sam” :P

to raczej tylko świadczy o Twoim panicznym strachu przed popełnieniem błędu i publicznym ośmieszeniem się - i próbujesz sie we własnych oczach usprawiedliwić (że Ci sie nie chciało) :D :D daleko posunięty wniosek co by na to powiedział Phil Zimbardo? co robimy, kiedy zgaśnie światło? nie kombinuj za bardzo — jeśli już to strach przed ujawnieniem faktu, że nie umiem dodawać a tak naprawdę to instrukcja do testu została napisana mało przejrzyście :D

a czy to wielki błąd jeśli nie chciało mi się dodawać?

platynowa pyta

mam prozofobię przez to forum. jeśli napisze opowiadanie, to będzie ono dobre, ale to potrwa:) Asimov to samo goodie;) za bardzo się przejmujesz tym, co inni piszą;)

wziałem się za Asimova, misiu, i teraz wszystko mi się kojarzy (koniec wieczności) ;) może byś spróbował sił i strzelił jakieś krótkie opowiadanko tego typu?

i ekskluzywny dział specjalnie dla Tali Macieja i zapraszanych przez niego gości (płci żeńskiej) pt. „Ron Jeremy”

przepraszam, ale dla mnie „śliczny” i „piękny” to nie jest to samo

zaraz marzenia:/ po prostu musi być jakaś równowaga — widz lubi oglądać pięknych ludzi obok siebie, chyba że to ma być dramat obyczajowy

Monica Belucci?

seks z meblem — co o tym myślisz? ja mogę zagrać mebel, bo jestem przystojny — gdzie mnie postawią, tam stoję

pierwszego wiersza nie pamiętam, mogłem mieć jakieś 15 lat, ale to też trudno ustalić nie chwaliłem się, bo słusznie przeczuwałem, że nie ma się czym chwalić pozdr

1. Skoro piszesz o nowych zjawiskach społecznych, wypadałoby je chociażby wymienić. Lepiej by było również cofnąć się o wiek, bo na razie nie wiemy tak naprawdę, czym nas powitał XXI. Lepiej obarczyć wiek XX i oczywiście wpleść go we frazę w rodzaju: „Zostawił nam w spadku”. 2. Bombardowanie informacją jw. Rozpoczęło się wraz z powstaniem kultury masowej, za cezurę przyjmuje się tutaj dość zgodnie rozpowszechnienie wynalazku Marconiego. 3. Upadek wartości? Czemu ma służyć ta diagnoza? Od pokoleń tę diagnozę się powtarza. Niby czemu autorka tekstu obarcza odpowiedzialnością tylko i wyłącznie działania marketingowe różnych środowisk i działalność mediów audiowizualnych? A gdzie szkoła? Gdzie rodzice? Gdzie się zaczyna tworzenie kategorii moralnych i kiedy? Telewizja karmi różnymi wizjami — jest medium potężnym i przyczyniła się w dużym stopniu do wzrostu poziomu edukacji całych społeczeństw. Za selekcję informacji są odpowiedzialni ludzie, którzy znajdują się najbliżej młodych. 4. Sprowadzenie sygnalizowanego problemu do kwestii portfela i możliwości zakupu pożądanych atrybutów, jest zbyt daleko idącym uproszczeniem. 5. Dlaczego autorka z takim pietyzmem wyraża się o słowie, że wręcz mówi o jego „świętości”? Takie kategoryczne stwierdzenia, a gdzie pokrycie? Nowe technologie dały nowe możliwości — tego nie zauważyła autorka? Do tego ja pytam ponownie: kto jest odpowiedzialny za niechęć do słowa? Po tym też się autorka prześlizguje. Stwierdzenie, że nieczytanie to obumieranie komórek mózgowych, przypomina rzetelnością przemówienia Leppera. ---- Koleżanko, słowo to odpowiedzialność. Jeśli się wychodzi do ludzi z jakimś przekazem, to nie rzucajmy słów na wiatr. Znalazłbym więcej kwiatków świadczących o bardzo swobodnym charakterze tej wypowiedzi. Przeanalizuj swój tekst i spróbuj poszukać pokrycia w nim na którekolwiek stwierdzenie. Ten tekst bazuje na idei: „wszyscy wiedzą, że...”. Otóż ja nie wiem.

ale banan:P

z byle kim to raczej samobójstwo by było nigdzie nie powiedziałem że z byle kim, ale też się trzeba postarać o tego kogoś trzeba

więc proszę mi tu nie marzyć tylko brać się do rpoboty, to znaczy do... z byle kim to raczej samobójstwo by było

a ja chciałbym mieć rodzinę kobieta, dzieci ognisko domowe, te sprawy

może ale raczej nie

boś młoda:P