między wczoraj a dzisiaj między słowem a gestem
w półuśmiechu tańcząca po spojrzenia niebieskie
tam gdzie prawdy zmęczone już nie współbrzmią z rozumem
przystań cicha kotwiczy myśli miesza w słów tłumie
jakby z dala od zgiełku tych natrętnych podszeptów
obraz z płócien obdarty farba z uczuć domieszką
w inspiracji fal dumnie unoszących ramiona
co odpływem utracisz to w przypływie przekonasz
pośród powiek przymkniętych rozespanym spojrzeniem
czas się ubrał w zamysły ciszy dziwnie promiennej
nie wiem na ile mi starczy tego wstecz zapatrzenia
łatwiej chwilę przegapić trudniej moment doceniać
dzisiaj bajarz zimowy z masy solnej ulepił
garść pagórków zbielonych i garść dolin niewielkich
a szemrzące strumyki lustrem przeszklił sinawym
związał lodem pośpiesznie rozdeptane źdźbła trawy
już się niebo mu kłania dziurawione szczytami
kontur traci swą ostrość i z chmur czerpie aksamit
gdzie granice zatarte między bielą grafitem
czerń się wkrada tajemnie w nocą obraz podszyty
w pocałunkach zamglonych wiatr flirtuje oddechem
co się iskrzy i srebrzy w świtem przejrzysty deseń
już zakwitły barwami sople barwy omdlałej
mróz im plecie warkocze jak kryształów ornament
Mniemam z częstotliwości używania tych słów przez Szanownego Komentatora, że zna Pan ich znaczenie): Pana komentarze to grafomania więc "ad kosz".
Co do wiersza - fajna fraszka.
fraszka to chyba nie;)