JacekSojan

"ława przysięgłych" - "ławka przebaczenia" - "ośla ławka" - taki mam ciąg skojarzeń...i wątpliwości do takiego związku frazeologicznego; J.S

"butelka z dydkiem" - acha! (??!!??) "lepkie dzieciństwo" - brzmi podejrzanie... "brynatne myśli..." - coś jak "brunatne koszule"? - poszedłbym na skróty, poetyckie cięcia; nie wszystko należy dopowiadać; J.S

"naręcza ludzi"...? nie brzmi to poważnie; "w koryta...restauracji" - jak świnie? (skoro "koryta") "zbroje samochodów" - gotyk wkracza do poezji? :) J.S

dobry polityk wie, że łatwiej wygrać wojnę niż pokój; wojna żywi się nienawiścią - najczęściej urojoną; nienawiścią w centrum - nie z boku; wiersz niby jest - ale pointa nijaka, wątpliwa; J.S

ŁADNE - tylko...co jest cytatą i czyja to myśl a co autora? bo cytat wypada wziąć w cudzysłów... podoba się ale bez drugiej strofki bo sprzeczna z faktem powstania tego wiersza; wiersz bez słów?! J.S

Wszystkim - wszystkiego najlepszego w piątek trzynastego! :)) J.S

Co to za chłopiec, jurny, niemłody? A obok co za dziewica? Ona mu daje pokazy mody, on się uśmiecha...zachwyca! To Marcinkiewicz, namiętny Kazio - premier romansów, polski don Juan; wziął wyspę Brytów, bo tak się zawziął cisnąć ją Izie w geście - jak ułan! Co to za facet jurny, niemłody? A obok co za dziewoja? Ona mu daje nieziemską słodycz i najważniejsze - splendor playboya. Ona mu oczy maślane krągli, a on jej daje bankowe opcje. Grecy Parysa opiewać mogli, my chcemy Kazia sławić emocje. Niech z tej miłości spali się Londyn, niech Iza będzie polską Heleną - byle w ojczyźnie sprawował rządy przytomny premier i twardy pieniądz.

gdyby autor zmienił formę z retoryczno-deklamatorskiej na naturalne wersy prowadzące wcale niegłupie myśli - może można to kupić; w tej propozycji natrętnie dydaktyczne, ciut nadęte nieznośną przemową; J.S

prawda - NIC; natrętne INWERSJE to nic nie uczynią czymś; J.S

dyć ano - prowda, a nawet cało prowda! lepiej mieć się za kretyna niż gdy ktoś Ci to przypina; wieloaspektowy problem z tym "kretyństwem," gratuluję! i uśmiecham się... :)) J.S

dobre solidne rzemiosło literackie; gratuluję! J.S

jest w tym wierszu pasja, obrazowość i prawda; ale nie nachalna - subtelna jak poezja; i przekroczona linia metafizyki dająca pełniejszy, bardziej wymiarowy obraz rzeczywistości - symbolicznej - fakt, ale mocno rezonującej metaforą egzystencji zdominowanej wartościami; J.S

CZYTAŁEM z dużym zainteresowaniem; nieźle - ale zadbałbym o poprawność semantyczną i syntaktyczną, by czytało się naturalniej; ale jest obiecująco! :)) J.S

jeśli to nie jest bełkot - jestem Orangutanem; J.S

tak, to jest wiersz o miłości do poezjowania - toksycznej dodam; niegramatyczne, obrazowo wtórne; sentymentalna kalka z kalki; ten nick nie robi postępów, nie rozwija się - pewnie wierzy w swój geniusz; ja nie - przeciwnie - uważam że to klasyczne grafomańskie "dzieło"; nawet w Warsztacie byłby nieporozumieniem; J.S

Tak mi się właśnie zdawało...mignęła mi kiedyś twoja sylwetka, na wieczornej Balszoj Sadowoj... : )) Jeszcze " dotknąć " mogłeś... Dzięki, Jacku. __________________________________________________________________________________________________________________________________________________ dotykamy Piotrze - dotykamy - jeszcze... :)) J.S : )

tworzę świat magii, tego coraz mniej wiekszość tekstów wokół to schizy, wiem wiem, przesyt, niech Ci, i dalej pójdę człowiek zabiegany - współczesny wydaje się, że w wierszu powinien odnaleźć cos zupełnie innego niż ta szarpanina codzienności, nie uważasz? MN dobrze Cię rozumiem Witku; i aby nie było wątpiów - popieram; jak każdy idealizm! :))) J.S

w moskiewskim mieszkaniu przy ulicy Bolszoj Sadowoj 10 mieszkał wraz ze swoimi rodzicami Michaił Bułhakow; PRZYJMUJE się, że mieszkanie Mistrza z powieści "Mistrz i Małgorzata" to również ten sam adres, gdzie odbywa się spotkanie mężatki Małgorzaty z pisarzem - Mistrzem... tropy aż nadto wyraźne, także w tytule - rola kota (kotów) w powieści Bułhakowa zasadnicza, sprawcza; to trudne zadanie hermeneutyczne Lecterze - stąd kłopoty interpretacyjne; ale masz rację - dziedziczymy nie tylko wyobraźnię mistrzów; także ich duchowość jest tożsama z naszym liryzmem - autor wciela się w sytuację Mistrza i czuje koniec epoki ("jeszcze się tu wszystko jakoś nazywa") - czuje także koniec własnego świata wartości nawet w nazwach, pojęciach, słowach, wyrazach...nowa dekadencja? nie! konstatacja - człowiek pozostaje człowiekiem, mężczyzną i kobietą w cudownej grze płci na tle czasów, zdarzeń, epok... piękny wiersz, piękny! J.S

wybacz - ale dla mnie to infantylne; ot - taka wolność wyobraźni bez odpowiedzialności; J.S

anatomia - zgoda! ale to tylko Ciało sztuki; a dusza - gdzie? z formą tak można postąpić - a nawet trzeba; zaskoczyłeś - malarstwo Picassa mi bardzo bliskie - dlatego akceptuję; :)) J.S

odlotowo! inne stany świadomości? nie mam zastrzeżeń - przeciwnie - otwieram buzię ze zdziwienia; bardzo dobry wiersz! :)) gratuluję! J.S

nic nie rozumiem - stwierdzam to sykliwie, posępnie ale nie satanistycznie - po ludzku nic! ?????? J.S

reality? zastanawiam się, na ile prywatność może być sprawą ogółu, tematem wiersza; przeciągam się i się zastanawiam... :) J.S

"wracam po lazurach w gałązki żonkila" - kto wraca? Demeter? Kora? autor? ładny pierwszy wiers, a potem standard czyli schemat; dałbym inny tytuł, bez odwołania do mitologii - może tylko Demeter? ale w nowoczesnym szyku - nie wiem - Demeter na dworcu? hmmmm... :) J.S

"relatywizmów słup" - ? "wstrzykniesz celebrację lęku.." - ? "czego jeszcze nie objęłaś w moim zasięgu pogrąża własny bieg i czas" - - - - - - - - - - ? - brak mi kontekstu, abstrahujesz; to niedobrze; J.S