bazyl_prost

pewna pani znana paniką nienazwana bohaterów szukała ten chaos szuka steru ja nie mogę musze do PGeru mówie jej wymyśl bombe a my tu na ławeczce bedziemy sobie spijać japońską wiśnióweczkę

tak, co dom to inne bliny

bój się kabrioletów

jednej pani wkręcił się w koła samochodu i się udusiła dlatego go zgubiła

czerwień niku zmielona tkanka

woda ciało my znaki obrazy roztapiam się mnogość chwil te haiku wrażenie jedno jak ryż z glonami a nie tatar ale o tatarze też napiszę

i woda w różnych stanach skupienia

i mgły różnorodne ale bez przesady

to jest haiku nie samurajowie, obrazki e oui Ann

są różne stopnie wrażliwości różne spektra

to nie o truciu tylko o dekompozycji

byle nie za długa bo to byłby szal

przestrach nie jedno ma imię ten jest zbyt duży

poeta wyszedł ze swoich szuwarów pije znane piwo ktoś krzyczy nostrabaga

ja nie wiem kiedy wy synki planujcie naród skory do bójki żałujcie

tylko się nie przekręć czyli nie popadnij w mroczność serca

by czuć istotą czułości wiersz wierny ból nie dla miłosci

tyle już czasu umieram z bólu od dziecka łaknąc czułości a ta znana dama kręci horrory do mdłości

o drewno bracia gałęzie stropy

zielono skacze mistyczne spojrzenie higieniczna

wchodzę w to,jeśli to nie żart choć zmieniłbym kolory kart

a ja mu mówię, że prostokątna i przepraszam za wzmiankę

ten taniec był konieczny zamienił się w beztroskę chmurę rozwiała sama tańczyła z nim do rana

pijmy kawę

o niebo lepiej