bazyl_prost

pijmy kawę

o niebo lepiej

dźwięki gdy kapią bezwolnie łączą się w krople spokojnie słonecznik kwitnie bez rymu Blake łamie głowę czymu

należę tylko do kontinuum które mnie zna muszla ślimaka określa czasoprzestrzeń kwiaty śpiewają moje nastroje zwierzęta je ze mną dzielą tony unoszą się w tęczę kontrast sierpa przypomina o tobie niebo planet i więcej światów pogrąża me spojrzenie bez niego zgasł bym i mrugam mój kot też czasem mruga bajka będzie długa kończy się na szaruga jak dotąd earl grey inspiruje może ktoś skosztuje artyzm mnie rymuje kot sobie rapuje bydlęta klękają no i dorastają wrażeń nazbyt mało by się układało

pióropusze ostów zamienię w mikołajki rezerwa

który pokłócił się z fotografem ale pogodzą się latem i już będą jak z bratem

to pewnie kynolog rzeźbiarz

tak snuje się imię niejedno i grzecznie niby Nina jaka to wielka rodzina

a adolf mówi i to jaka

nie robią się krosty

tak podobne w odbiorze

tak latająca bo tą ropę to trudno domyć

pewnie szukają ziela na nici

zmiatam stół okruszki na dłoni macie jakem królewna śnieżka

napisz coś z mniej dystresującego pułapu

w kontekście historycznym i fizjologicznym ten wiersz to katastrofa nie fajnie się czyta

czy wierzy się w stres , podobno są eustres i dystres ale trzeba wiedzieć o co chodzi no bo

bo co to za sen, napisz albo zmień ksywe

odkryłem błędne koło w polskiej transkrypcji proszę poprawić

ja zażywałem na to pierścieniowe antydepresanty

tlen nie posiada takich właściwości Rp.struty bezczas

zgubiłam szal po prostu roztargnienie czy beztroska

dotykam jasnego jedwabiu wiem że jest twoja apaszka

chodzi mi o jedność ciała i ducha w kontekście świętych obcowania napisze coś

przepraszam za te zakute pały rozpędziłem się