bazyl_prost

draska

młode owoce na drzewie jeszcze zielone

nic ten wiersz nie mówi o pani utopii, bo utopie ładne bywają, nie trzeba od razu ideologii

chroma

zwykłym życiem... pani z Ziemii?...

kurcze, to ci checa

świeca dogasa żeliwny piecyk paczka zapałek

Francuzi już zakładają restaurację wstręciuchy wygryźli humorem wczoraj musiało być pięknie musiałby być szampan przydałoby się kruk patrzy w pustkę kandelabr rozprasza mrok złoty osioł nie je mięsa tylko Darek się spocił i wisi cytryna na drzewie

bąbelki szczęśliwe odlatują płyną

a dzięki dużej ilości szczęścia można tworzyć

zawsze można się bać zniszczenia

pęknięta szklanka kto ją stłukł to była moja szklanka

wie pani co obraża pani ludzkie uczucia też zostanę modliszką taką i odgryzę pani głowę

szczęście jest większe gdy nie grozi mu nieszczęście

czyjego? mocium panie?UCW...?

nie wysilałem się na szczęście

kruk dziwnie chodzi wokół jakiegoś prostokąta migrena się krząta ból rzeźbi mózg na nowo kiedy tu będzie zdrowo

już po burzy chmura leniwa fioletowy zmierzch

to z pewnością nieaktualne ale każdy w bunkrze o własnym cukrze

to mój najlepszy wiersz, mozna go recytować na wiele sposobów

tulipany czerwone łososiowe żółte więdną

przenika moje jestestwo woda wonna zamieniam się w światło

małe dziecko tego nie napisało

słoneczne ćmy wirują wkoło mieszają powietrzem żelazo i barwńy motyl też się znajdzie nada ton barwą, rozproszy koszmar

rymowanka to kwaśna i bura stamin zła chmura wstawie kwiaty do wazonu niech pachną urywa się myśli potok tylko ten słowotok...\