Krystyna Nawrocka

powiedziałam Tak motylowi który usiadł na moich płatkach nasycił się nektarem spełnienia i odleciał na kwiat zaobrączkowanej pewności będzie wracał by spijać kradzione chwile a moje płatki będą oczekiwaniem

wiele dni tkałam portret twój barwa do barwy mieszałam uczucia dozowałam szperałam w czułości wzdychałam szeptałam drżałam a kiedy utkałam złodziej czas ukradł barwy

moje życie idzie na bok krzyk bólu biegnie na ukos tak poprostu by nie być na prostej ze śmiercią głos woła w próżnię trochę obco coraz trudniej idę życiem głębiej w głębie spokój twarzy rzucam gniewowi złe sny mijam na lini prostej kołyszę nadzieje i tak idę ku śmierci na skos

pozbyłbyś się przeszłości kiedy przyszłość nie znana dałbyś kochanie kiedy spotykają się dwa ciała nie serca nie myśli i zapisałbyś na moim koncie teraźniejszość wtedy kupię na raty spokojne sumienie

nie masz przeszłości ani przyszłości masz tylko zamroczoną teraźniejszość zamknąłeś życie w butelce i uparcie trwasz przy wizerunku tańczącego dni w teraźniejszości jak nawracający refren powtarzasz zamykając i otwierając butelkę

podoba mi się /może dlatego że sama piszę o/słowie/ pozdrowienia z zachmurzonej Zielonej Góry krystyna

trzeba przeżyć ból i walkę ciała ze śmiercią /a dalsze życie będzie optymizmem /dziękuję za komentarze pozdrowienia i mocno grzejącego słonka krystyna

kiedyś skończę się lecz teraz podpieram życie na klęczkach zastygłam... zapomniałam w którą stronę idę

Bardzo dziękuję za słowa uznania...

Ukojeniem i gniewem twego serca Tak bardzo chciałam Być… Ciszą i krzykiem dla twych uszu Tak bardzo chciałam Być… Życiem i śmiercią dla twej duszy Tak bardzo chciałam Być… A zostałam chwilą która Nigdy nie nadejdzie…

bardzo dziękuję za komentarze pozdrawienia z gorącego Skorzęcina

bardzo dziękuję za komentarze pozdrawienia z gorącego Skorzęcina

chciałam rozmawiać a ty znów nie odpowiadasz nigdy do końca nie wysłuchałeś kiedy otwierałam życie przed tobą dzieli nas tyle wieków tyle zmarłych oddechów tyle pytań zatrzymanych w czasie siedzimy naprzeciw ja mówię ty słuchasz z koroną cierniową i tak myślę czy to twoje łzy czy moje są cięższe

uskrzydlił się ból który porywa w górę uskrzydlił się krwawo zbrodnią skamieniał ciało waleczne skrzydła roztrąca nie pozwala zakwitnąć śmierci ostatnim promieniem spojrzenie rozbłyska ku światłu prowadzi

sen ciałem spełniasz płochą prośbą poczęty słowem na łoże spływasz dłońmi rozdzielasz ciało od lęku budzisz języka ostrzem wiarę w pieśń spełnienia kielich krwi łagodnieje byś znów głosem pragnienia płynął we mnie aż krew co zburzona znów zakrzepnie

DZIĘKUJĘ krystyna

on -spojrzenie moje niczym świetliste promyki ona - co ty świecą? on - które w swym biegu płoną jak pochodnie ona - i jeszcze w dodatku płoną on - K... podziwiam twe kobiece ciało ona - a gdzie je widziałeś? on - chciałbym byś spała ze mną ona - no co ty tak szybko on - bym mógł słyszeć jak rozkosz przenika twe ciało i jęczysz cichutko ona - ale do tego trzeba dwojga on - pragnę cię całowac K... każde wzniesienie i dolinę twego ciała ona - dużo byś miał tych wzniesień i dolin [ha ha] on - byś zasneła spełniona przy mnie choć raz mając w swoim łonie nadmiarowe białko ona - o Boże muszę napić się mleka on - ............ [cisza] ona - smutna [sub]Tekst był edytowany przez Krystyna Nawrocka dnia 04-08-2004 08:29.[/sub]

powtórzyłam Michalinie wszystkie gratulacje/no coż zareagowała/płaczem/ale to można jej wybaczyć /kiedyś będzie się cieszyć dziekuję krysyna

dziękuję w imieniu swoim i Michaliny mam oczy pełne łez krystyna

dziękuję dziewczyny za gratulacje pozdrawiam z łezkami szczęścia krystyna

mamo nie ponaglaj nie przecinaj szczęśliwego przypadku ja się zapalę i jak perła wyskoczę ku słońcu mamo nie ponaglaj ty i ja w oczekiwaniu dam twojej niecierpliwości krzyk odpowiedzi i oto jestem Michalina mojej wnuczce urodzonej 2 o8 04r

przepraszam za dwa razy napisany ten sam wiersz/jakoś tak wyszło /poprawiłam na inny ale tytułu nie moge zmienić pozdrowienia krystyna

szukam upojenia zmysłów między myślą omdlałą a chwilą zapomnienia chylę usta ku twym ustom między zmysłem podnięty a źródłem rozkoszy Kocham Cię między moim wcieleniem a twoim istnieniem drzwi otwieram znienacka dla świata nazwanym twoim imieniem dla pieszczot w nocy uśpionych w dzień kradzionych

[nie wiesz] twoja wyobraźnia z miłością się pomieszała nie wiesz kiedy kochasz a kiedy tylko wołasz wymieszałeś też uczucia swoje nie wiesz kiedy pragniesz a kiedy żądzą wołasz tak cię podzieliła na dwoje że nie wiesz czy ty czy on woła [sub]Tekst był edytowany przez Krystyna Nawrocka dnia 02-08-2004 21:52.[/sub] [sub]Tekst był edytowany przez Krystyna Nawrocka dnia 02-08-2004 23:06.[/sub]

nie rozumiem twego komentarza takie sugestie chyba na pw powineś zostawiać niszczysz czyjeś myśli krystyna