Anna_M.

Ujęcie tematu, forma i wykonanie jest do poprawy, albo całkowitej zmiany - moim zdaniem, oczywiście.

To miło. Dziękuję za zajrzenie i również pozdrawiam.

Prawidłowość - każdy chce tego, czego nie ma.

"nic nie może przecież wiecznie trwać" :) pozdrawiam

:) To i w ten sposób da się to odczytać? :D Chyba naprawdę za dużo tajemnic, albo czegoś zabrakło;) Dziękuję Ci za opinię i pozdrawiam:)

"Intelekt ludzki okala aureola intuicji" A owoc można odnieść do czego się tylko sobie życzy, do rajskiej pokusy, czy pożywienia, które warunkuje życie, czy w końcu do podania o dwóch połówkach jabłka, najlepiej kierować się wspomnianą intuicją... W mojej intencji nie było mowy o 'chowaniu się', chodziło mi może bardziej o 'wytrącenie się' z normalnego toku życia. I z tym 'błyskiem' również szłam w innym kierunku, ale cieszę się, że tak to zinterpretowałeś, każde odczytanie ma swój sens i swoje prawa. Tak w ogóle, to jestem wdzięczna, że poświęciłeś moim słowom czas, dzięki:) pozdrawiam.

nadgryzione i porzucone owoce marnieją od kiedy wyszłam z życia nie domykając drzwi obowiązki jak korale rozsypały się po podłodze pęknięty sznur zobowiązań jak to pozbierać zewnętrzność błyska - zanosi się na burzę pod drzewem cudem ocalonym od piły pytam gdzie sęk

A gdyby tak? ;) pzdr. b jeśli mogę to skorzystam z pomysłu rozdzielenia zewnętrzności od błyskania, dziękuje ślicznie i pozdrawiam:)

nadgryzione i porzucone owoce marnieją od kiedy wyszłam z życia nie domykając drzwi obowiązki jak korale rozsypały się po podłodze pęknięty sznur zobowiązań jak to pozbierać zewnętrzność błyska - zanosi się na burzę pod drzewem cudem ocalonym od piły pytam gdzie sęk

A ja bym proponowała trzecią próbę wersyfikacji. Bo niby pierwsza lepiej się czyta, ale np cięcie pomiędzy 3 a 4 wersem jest dla mnie niezrozumiałe. Ale to może tylko ja. Wiersz jest moim zdaniem świetny, gra słów na ambitnym poziomie, tylko zakończenie, chociaż nadaje humoru, to jednak coś nie tak. Pozdrawiam.

Hmm, im dłużej myślę, tym bardziej zgadzam się że za mało poetyki, ja z tym cos jeszcze postaram się zrobić, nie pytam się o wskazówki, bo tu chyba pomysł całkowicie inną formę powinien przybrać, dziękuję bardzo za opinię i pozdrawiam.

Trafiłeś w moje intencje :) a nad tymi przeróbkami popracuję; no i u mnie też pada :) pozdrawiam serdecznie :) i dziękuję.

to da się zrozumieć z treści, ale nie spotkałam się z 'pozytywem' jako określeniem człowieka, ale może do mnie nowości jeszcze nie doszły;) pozdrawiam:)

brzmieniowo czy znaczeniowo? :) znaczeniowo, bo wzbudzać agresję można u kogoś, a pozytyw to coś, chyba:) pozdrawiam.

Wiersz jest w porządku, podoba mi się, naprawdę w porządku. Tylko coś z tymi "pozytywami" nie tak. Pozdrawiam.

to nie jest wiersz, tylko wyrażenie opinii, moim zdaniem

Jak dla mnie - kiepsko. Nie potrafię nic dodać, nie moje tory myślenia. Pozdrawiam.

tak, czy siak, dziękuję za komentarz

uwiązywanie się na łańcuchu myśli wyczerpywanie się zamiast z siebie gdzie ma swój początek spirala z góry czy z dołu takie same mandale można kreślić lub przekreślać w człowieku na wszystko jest miejsce każdy ma swoją melodię intuicja dba o harmonię żeby ją usłyszeć trzeba zdobyć się na ciszę

Miło mi, że komuś się podoba, a Twoja nadzieję, pozostawię bez odpowiedzi, bo w tym przypadku jest tak samo, jak z pytaniami retorycznymi. Pozdrawiam.

Nauczyciel księżycowym na razie pozostanie, chyba że uda mi się zrabniej oddać jego tajemniczość. Dzięki za zajrzenie i przeczytanie, pozdrawiam, a szlifować będę:)

Pomyślę i dopracuję:) A z tym chwiejnym nastrojem - może wiersz ma hustawkę nastrojów;)? Ale tak poważnie to dziękuję bardzo za przeczytanie i opinię, na pewno będę się starać poprawić, pozdrawiam.

Witam. Dzięki serdeczne, za komentarz. Z tą powtórką "mnie" może faktycznie trzeba cos zrobić, teraz to widzę, dopiero.. Ale jeśli "ale" zamineię na "a" zmieni sie też sens, więc tu trzeba by dłużej pomysleć, jeśli w ogóle;) Cieszę się, że cokolwiek 'podobającego się' odnajdujesz. Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam.

magnetyzuje mnie przestrzeń niezdekonspirowana a czas jest dla mnie księżycowym nauczycielem w kieszeni znalazłam kartę wisielca ale przecież droga wciąż się zmienia najgorsze błoto z czasem zazłoci się piaszczyście wiatr pozamiatał w moim życiu teraz chodzę tylko z nim i myślę może i mnie kiedyś porwie

Witam. Dziwi mnie, że tak tu zacisznie, bo moim zdaniem tekst bardzo ciekawy, pachnący filozofią, zatrzymujący. Pozdrawiam.