Messalin_Nagietka

druga zwrotka jakoś kuleje - szczegółnie "się" w trzeciej strofie - ogólnie wiersz troszkę poszarpany - ale jakoś doszedłem celu MN

to znaczy - dobrze czy źle? MN

wiersz do rozmyślań - zwierzenia - zwietrzenia - bardzo dobry tytuł MN

Pani Krystyno - może by Pani ukazała nam oblicze tego wspaniałego - bo jakoś nie mogę sobie wyobrazić - kto on - wiersz bynajmniej z konsekwencją pisany - jednak powtórzę - braknie końcowego odkrycia "wpaniałego" MN

tak - trzecia zwrotka najbliższa mej wyobraźni ale skoro w tytule "mokry" to można byłoby tę ćmę czymś zmoczyć - oczywiście to tylko sugestia MN

no właśnie - poprowadziła Cię do odczucia czegoś ulotnego - tyle mógłbym dopisać MN

wiersz jest i ma początek i koniec - jest rzeczywiście nawałnicą ale czy romantyczną? - jest sugestią chwili MN

tyleż tam temu ideałowo dokopałaś Iris, że aż martwić by się za nim MN ps. jakoś wiersz mnie nie przekonuje choć poprawnie napisany

sepię lubię - ale wiersz mnie jakoś nie przekonał - może jakiś "nie taki jestem" nie wiem MN

troszkę kuchenny ten wiersz - ale kawa salonowa - cóż każdy je na co mu starcza czasu i pieniędzy i co kto lubi MN

dość zagadkowy ten "on" - ale reszta we wspomnienia wyłożona - troszkę wierszem chyba ten słowotok jeszcze nie jest - ale to tylko moja sugestia MN

pierwszą strofę wziąłem z tłumaczenia wiersza anonimowego poety piszącego po łacinie w średniowieczu, a wszyscy znają tę strofę jako część wiersza J.Tuwima - miłego czytania życzę MN

dusza z ciała wyleciała, jako iskra na powietrzu, znaleźć gniazda nie umiała i zanikła wśród szelestów, próchno wrosło w skrawek nieba wiatr czasami jeszcze zwiewa, próżne ciało, wolne ducha, tysiąc razy umierało, chcąc śmiertelną moc oszukać skórę z siebie pozrywało i rozlało się w krwi, której krzepkość wrosła w ziemi wiórem, rozum cwańszy od poprzednich, myśli tokiem plusnął w wodę, potem w parę, w chmury, zwiewnym ruchem duszę zwinął w kroplę i gdzie ciało spadł i cieniem podniósł jakby na życzenie, trzech ich teraz, wymieszanych, dawnych drożyn odleżyną czyszczą w pianie nowej fali, podłóg której w życie płyną, czaru tego moc się błyszczy, póki dusza nie zaiskrzy.

lata zakończeniem pora babich wzlotów, skłębionych ucieczką, arką w głąb przestrzeni wkręcającą życie, z niepełnych obrotów tyle co z pożółkłych marzeń ku czerwieni zdążających szrafą – pielgrzymów tysiącem, wędrujących z ziemi wprost gdzie gore słońce, motyką w tę kulę, poezją wystraszyć, chmur konewkę w stronę przeciwną wymierzyć, jak trudno jest czasem sobie wyobrazić, że trud zda się na co, w kwestii marzeń leży z babią nicią pląsać na wietrznej zadumie jak komu wypada i jak kto tam umie, lecz kiedy zaczepisz o cokolwiek, w końcu jest prawdopodobnym, dogmat to podróży, miejsca nie oceniaj zbyt pochopnie, sposób znajdź na ocalenie wspomnień, by posłużyć nimi w wyszukanych modlitw wodolejca, jak to lato prysło – a ty w babich wierszach, pajęczym zwyczajem rozwiń tok podróży, gdzie nieznane bywa ocaleniem, w które jak woda w głąb ziemi trzeba się zanurzyć by doznać do reszty jakim bywa cudem lata zakończenie – pełnią babich sieci, w które jak owady wiersze ślą poeci.

forumalnie się troszkę wystraszyłem tym wydaniem MN

patrząc z astronomicznej strony i fizycznej to Pani Mumia troszkę namieszała MN

takie pytanie mam do Ciebie jako kobiety - czemu tworzycie dom, wkomponowujecie weń mnóstwo drobiazgów i jeszcze obwarowanie, obmurowaniem Wam dane? - to tylko do myśli - słowem możesz nie odpowiadać - wiersz jakby końćzył się a nie ma końca MN

jakoś tak zakręcony że nie chce się do końca przetrwać - doczytałem MN

no cóż - jak ktoś na siłę chce wakacje rozszerzyć to wiersz ten ukazuje to - jednak mi się nie podoba - zbyt na siłę pisany w mojej opinii MN

rzeczywiście troszkę banałem wieje - ale z chęcią przeczytałem MN

a ja bym to tak zasugerował: Człowiek - aniołem bez duszy, jak upiór, w małym świecie obdarty ze skorupy, gdzie nieprzejrzana okiem równina. ... ale to tylko propozycja MN

a ja myślę, że nie o żołnierzach napisałeś a o wojach starych, współczesny "fajter" to już nie to co dany rycerz MN

prawda tu zapisana jak kadr po kadrze odsłania myśli snute - jest zawiłością odcedzić to co można byłoby napisać o kimś - opinii własnoej na własność przylgniętej MN

myślę, ze ostatnie dwie linijki nie potrzebne MN

no cóż - widzę, ze jak się pisze o ludzkim skrzywieniu świadomości to brak odzewu - ok - niech tak zostanie MN