Messalin_Nagietka

brzmi jak pseudo "mantra" - powodzenia - nie Ci Bozia ... Amen z całym szacunkiem dla autora jednak dla wiersza nie wiele szacunku pozostawiam - choć o jakimś Panu i nieszczęściu - wybacz autorze - Ty to napisałeś czy ktoś za Ciebie spisał MN

no cóż - droga Pani Majko (jeśli tak można) - mi się nie podoba - lubię proste rzeczy - choć taki ten wiersz a jednak pierwsza część kojarzy mi się z mrówkami lub z takim wierszykiem (ja już nie jestem taki malutki - tup, tupu, tupu, ... umiem zawiązać już swoje butki - tup ... wiem który lewy, wiem który prawy, tup .... spytaj kolego jeśliś ciekawy, tup .....) a pozytywne energie to już w ogóle - określenie przez laików stworzone (wybacz Pani - ale nie ma czegoś takiego w nazewnictwie - czepiam się bo mam rację) w drugiej części - dwa razy pod rząd "pewności" - część zapewne przeciwna (jakby lustro do pierwszej) - naukowy przewrót - idea i jeszcze wyższa - słyszałem o "wyższej idei" tylko w chwili kiedy kogoś się poświęca - od kościoła to poszło potem się borykało - w końcu komuniści podłapali i dla wyższej idei wiadomo co robili .... tak na koniec - nie chciałem ani szydzić ani rozwodzić się - może i obraziłem swym wywodem - pozwoliłem sobie jedynie na zewnętrzne rozpatrzenie tekstu - w którym nic z niczym się nie łączy - ale to oczywiście tylko moja sugestia i moja opinia z całym szacunkiem dla autorki i jej wiersza MN

po pierwsze nie jestem kobietą - tak powietrznych a jeśli chodzi o zrozumienie to mam troszkę może dziwaczne zapatrzenie (nieco ukośne) i zwykle szukam w tekście podtekstów - z szacunkiem dla autorki i jej wiersza MN

"Once Upon A Time" - czyli za górami i dolinami - uważaj Wuren bo prócz wzniesień mnóstwo uniesień, he - dziękuję za komentarz MN

nie będę droga Pani porównywał naszych dwóch wierszy - za jedno muszę przeprosić - bo tą samą nazwę dałem swojemu - spróbuję ją zmienić - co do kaznodziejstwa - to tylko jedna może dwie ostatnie zwrotki - jednak Pani Ewo - wiersz mój o czym innym i przyznam się, ze bardziej zakręcony z szacunkiem do Pani Osoby MN

no Agniecha - jak na pierwszy wiersz - można pogratulować - ale troszkę wytarte tematy przerzuciłaś prze łącza na portal - zastanów się na wyeksploatowanymi - wietrznymi myślami i marzeniami - moze by je podkręcić? z szacunkiem MN

tak sobie myślę, że ktoś kolegę w drzewo zaklął - czaru jesieni trzeba by kolega wrócił do ludzkiej postaci - jednak czy tej samej? - wiersz nawet, nawet ... plus MN

dzięki - dżemikowo i dylanowo MN

jak smutki tak i filutki ważne są w życiu - ale dzięki - dzięki za pionę - to pierwsza w tym roku szkolnym MN

może się kiedyś umówimy na wspólne granie na chodniku? - dzięki za komentarz MN

"Once Upon A Town" - czyli za górami i dolinami - uważaj Wuren bo prócz wzniesień mnóstwo uniesień, he - dziękuję za komentarz MN

widzę, że koleżanka "klapki na oczy" i rymów nie cierpi (żartuję) - współczesność oswobodziła podobno wiersze z tego i owego kowenansu - cóż - bądźmy wolni -wznieśmy ogień swej wolności - jeju - tylko czym my ją ugasimy - wszelkie rewolucje niosły za sobą tyle zgliszcz ... - to nie to, ze jestem przeciw - rymy są tu na miejscu - oddają w pewnym sensie tło dzieciństwa - Lokomotywy Tuwima czy Brzechwy Entliczek - Pentliczek - cóż - książeczki też zapewne dawno już poszły tam gdzie wcześniej wspomniałem (albo na makulaturę) - "coniektórzy" obrócili się od tych rymów - od dzieciństwa - jeju .... - tak tylko napisałem trochę wprost do koleżanki - trochę dla wszystkich MN

kiedy człowiek dorasta - wszelkie szpargały z dzieciństwa spycha albo do piwnicy albo na strych - wstydzi sie ich - nie chodziło mi o rozbrajanie choć skojarzenie mogłoby bć - "rozbrajanie z dzieciństwa" - stąd nie z rymami droga koleżanko powalcz - spróbuj nieco inaczej - no nie chcę Cie ukierunkowywać MN

a misia Ci nie szkoda? MN

jak to się ukłonem głęboko można posunąć - wiersz do rozmyśleń MN

jest w tej ciszy zegar, co dawno już nie chodzi, bo zardzewiały ma mechanizm i naprawiać go już na nic, jest gitara lecz bez strun, dawno już ją obsiadł kurz, kilka płyt starego złomu, ale brak tu gramofonu. w ciszy tej powietrza gram w niewidzialny wpada tan, bijąc o krawędzie rzeczy, których nie da się uleczyć, bo w drobiazgu potrzeb stos, widać taki już ich los, kiedyś działać zaprzestały i w martwocie pozostały, cisza taka, ze aż dech wzbiera w płucach aż po śmiech, no bo w końcu nic wielkiego nie znaczyły – do niczego był ich codzienności wikt, niech nie płacze mi tu nikt, nad przekorą martwych rzeczy, których nawet czar nie wznieci, znam tej ciszy gorzki smak, co jak nawiedzony flak przypomina się w swej biedzie, że już dalej nie pojedzie, choćby kopa im kto dał, rzucał wzdłuż i wszerz i łkał, choćby był i cudotwórcą, próżno gadać z samobójcą, cicho, cicho, cicho sza, w końcu to dziecinna gra może ktoś się kiedyś bawił w nią, gdy był jak młody szczawik, stary niedźwiedź mocno śpi, twardy sen wykrzywił pysk, dalej bawmy się w tę ciszę, póki śpią wokoło misie ...

nauka obcych języków polega dziś na oglądaniu tablic - statycznych - czarnych z białymi literami - lub inwersja - nigdy w kolorze i w ruchu - potem "repeat" ktoś rzuca - a my? - co mówisz? - w tym wypadków mamy do czynienia z ruchomymi kadrami - ciągnącymi się - nigdy z powtórzeniem tych samych sekwencji, zwrotów - jak i dym nigdy nie rozleje się w przestrzeń z tą samą chmurą, nigdy nikt nie zapełni popiołem popielniczki, kobieta nie załozy tej samej sukienki - choć wmawiają nam - bądź sobą - znaczy bądź taki sam - nie łatwo - obcojęzyczność odsłania kłamstwo naszego jestestwa - gratuluję autorowi - sugestii i drogi, w którą popadłem - oby oglądać te widoki i pytać się - co mówisz ... MN

obudź mnie dziś w nocy, bo będzie w radiu Dylan grał, chcę posłuchać co za głos, wiesz słyszałem, ze to chwat jakich mało w życiu jest, więc gdy zasnę obudź mnie, grałem dziś jak zwykle tam gdzie największy bywa tłum, ktoś w tym ścisku obok stał, wymyśliłem, ze to duch, facet nie poruszał się, pal go licho – słuchał mnie. grosz za groszem sypał się jak w doniczce wzrasta kwiat, pomyślałem – co za dzień, będę w domu kawior jadł, kiedy facet schylił się i podebrał całą pięść, grałem dalej, cóż za traf, bieda czyni cuda, lecz z gościa nie był taki cham, przyniósł na procentach ciecz, wypiliśmy z gwinta i facet naraz w tłumie znikł, obudź mnie dziś w nocy bo po facecie został plik wycinanek z gazet, to wszystko o nim było i jedna wzmianka – właśnie dziś Dylan w radiu „in the wind”.

proszę bardzo MN

cóż - czy dołożyć za poprzednikami? - chyba tak - Panie Rafale - wiersz jest wierszem - ale napisz coś po swojemu a nie standardowo - czego życzę MN

dziękuję za komentarz - rzeczywiście kropka lub średniczek przydałby się - ale interpunkcja nie jest chyba złą stroną - oczywiście po polsku powinno być zrobione serdecznie pozdrawiam MN

proponowałbym nieco inaczej: Neony wsiąkają powoli Światło żółcią z ulic pcha noc Gwizda gaz szalony w ich żyłach Bijąc i szarpiąc na ślepo chodniki zmarszczonymi płytami ... ------------- MN

wiersz jest super - prócz tego "ufo" - co na polskie znaczy NOL (Niezident. Obekt Latający) - określenie, które nagminnie przenoszone w przestrzeń ziemską - powinno być pisane z dużych liter - mimo wszystko zgrabnie wplecione w kontekst wiersza z szacunkiem MN

ok - ja płci meskiej jestem, hihihi - rozumiem - czekam na następne - może głośniej wypowiedziane - z miłą checią je przeczytam MN

cóż - wiersz jest co-nie-co statyczny - porozrzucałeś na tym Mount Ev. przedmioty i przyglądasz się nim - myślę, że powinno się z nimi coś dziać - a u Ciebie - bez związku z 10 pietrem - stoją - może i racja - bezsenność - ale wiersz (to tylko moja sugestia) powinien zawiązać wyliczankę obiektów w całość - tego wymaga poetyka jaką znam MN