Messalin_Nagietka

wiersz bez tytułu - czy Pani miała stracha przed nadaniem tytułu? oczywiście to tylko sugestywne pytanie - pozostawiam odpowiedź domysłom - myślę o tym "nie boją się nie bać" czyli w logicznym rozumowaniu "boją się bać" - tak byłoby chyba prościej i chyba bardziej zrozumiałe z całym szacunkiem MN

pokutą wyzutą sznurujesz dni zastęp odmawiasz, obchodząc się byle kłamstwem ze wspomnień pozyczasz bo łatwiej z przeszłości niźli z przyszłości wyciągać wnioski to Cię odróżnia od sensu zadania kiedy rozmyślasz na celem przebaczania MN ps. może nie gryzę jak Twój lis jednak tyleż z mej interpretacji czy raczej odbicia w mej wyobraźni

ja tak krótko do tego "w tym samym czasie" - otóż - niby "samym" w ziemskiej atmosferze brzmi jakoś nieswojo jednak kiedy wydąbędziemy się poza wskazaną purpurę nieba czas już "inszy" - w dwu różnych miejscach jest dwu różnym czasem a co dopiero w całej potędze kosmosu i skrzywieniu (podobno wdzięcznie wydzielanego przez czarne dziury) - ja bym to tak potraktował - że pierwsze strofy to właśnie tzw. "zejdź na ziemię" a ostatnie strofy jako "bujanie (lecz) poza obłokami" - bo ich w wodzie i w liliach brak z całym szacunkiem dla obu Panów autora i komentatora MN

to tylko moja propozycja: noc wypluwa z ust ciemnosci jasnosc sasiada dnia omija z daleka mieszkajac tak blisko przechodzi na druga strone ulicy nie patrzac w oczy czy powiedza sobie kiedys dzien dobry czy ciagle slychac bedzie dzien dobry i jednoczesnie dobrej nocy ------------- rozumiem brak polskiej czcionki ale cóż z poszanowaniem MN

cóż ode mnie - oprócz miłości jaką chciałeś przekazać nic w tym wierszu - czy cały Paryż kocha? ale to pytanie do siebie - nigdy tam nie byłem - oprócz wątku miłosnego" można byłoby wpleść jakiś inny - ale to tylko sugestia MN

tytuł bym zmienił - na "dla tego, co go nie usłyszy" - ale oczywiscie to tylko moja sugestia MN

winności już poprawione - nad resztą popracuję - może rzeczywiście zbyt szybko poszedł ten wiersz do portalu - dziękuję za cenne uwagi Panie J.Polski - rzeczywiście czasem może nie kuleję ale walczę z poprawnością języka swego polskiego - często brakiem słów przekładam myśli w litery - ejjj - takie to moje tłumaczenie - proszę o wybaczenie MN

proszę bardzo - proszę wybaczyć, nie często jestem na portalu - czasem na kilka chwil - ale proszę napisać pytanie - odpowiem jeśli będę umiał - a tak ogólnie to jaki ja "Pan" ... MN

nie rozumiem o co Ci chodzi - ale widzę, że o wierszu niczego nie napisałeś a o tym winno się chyba pisać - prosiłbym MN

na pewno MN

jeju - jeju - cóż znaczy wiara Pani Magdalena - opłakiwanie? - myślę, ze wiara chrześcijańska to jedna z wielu wiar na drodze człowieka - więc niewierny w znaczeniu ogólnoświatowym tak samo wyczynia cuda i skrzywienie jak demon co w starozytnej grecji znaczyło - bohater, heros - cóż o wierszu - chyba nawiasy nie potrzebne MN

nie moja w tym zasługa Panie Lourds - proszę o wybaczenie w końcu tak jakby zaatakowałem Pana wiersz z szacunkiem MN

pierwsze dwie strofy i połowe trzeciej to tłumaczenie z Szekspira (przynaję się bez bicia) - reszta moja oczywiscie w inną stronę niż zacny poeta angielski poszedłem MN ps. życzę miłego czytania

co było, co będzie – niechaj bezkształt kryje, koniec wieńczy dzieło, w które stary sędzia zwany czasem wniknie, wyrok mrok przeszyje, zjawy nieporządek zbudzi strofa dźwięczna, jest niewinny ten, co nie na swoim miejscu, umrzeć – za co, po co i w niczyim szczęściu ... co było, co będzie – jest wstęgą umowną, bez pamięci wkroczył na nią zjaw bezdomnych zastęp ułożonych, wyrzuconych klątwą z domostw, w których ściany uszu niezawodnych trwały w czas pomocy – dla czyjego szczęścia? co było, co będzie – dat wyciętych zbiorem, jako kluczem, wkręcam w bramę niepoznania, kiedyś ją otworzę, przejdę jak zaporę woda mija, stanę bronić swego zdania, niech czas osąd głosząc, ma jednako szczęście, rozpatrując moje „było”, moje „będzie”.

Oczywiście - mi również brakuje wierszy o tym, co w środku; może dlatego sam próbuję o tym pisać - czasem dostrzegam fizyczność, zmysłowość,ale w większości to raczej patrzę na ten różowy kawałek mięsa, który w środku drży przy słuchaniu Vivaldiego... A w komentarzu chciałem skupić się jedynie na wałkowanym również przy okazji innych wierszy problemie - zakręcać, czy nie zakręcać? I podtrzymiję swoje zdanie - pochwalam prostotę, czystość myśli i sformułowań - co wcale nie wyklucza szeregu skojarzeń ;) A wracając do duszy, to chyba poezja cierpi obecnie na amerykański syndrom błyszczącego pudełka - przyciągnąć wzrok (gołymi panienkami reklamującymi kultywator - czyt. fascynacja cyprysami nóg, jak śpiewała z kpiną Renia ;) - podać na tacy doprawione polepszaczem smaku (przeciez jak ktoś w wierszu napisze "gówno" to zaraz nabiera lepszeg, zaangażowanego wydźwięku) - nie czekając na konsumpcję podsunąć coś nowego (zaszokować następnymi produkcjami, których można się domyślać po konstrukcji czytelnie wskazującej, że będą [niestety] sequele)... i gdzie tu miejsce na duszę? To kombinat służący budowaniu pseudopostmodernistycznych utworów, które zaskakują treścią, metaforami, oksymoronami posuniętymi do granic antylogiki... A przecież tak pieknie jest poczytać o duszy, "co w zielonym na warkoczach wianku"... Pozdrawiam, czekając na dusz(n)ą poezję :D Wuren tak dalej myśląc - to cały bałagan wziął się stąd, ze ten przykład o duszy posunąć łatwo ku poezji ludowej, a ta od hip-hopa na "kopa" - amerykańskie czy polskie pudełko (TV) jednako mnie zamęcza więc (może będąc samolubem) sam sobie dogrywam w zaistnieniu dźwięków, wyłączając się zupełnie ze świata ziemskiego (przyrody i betonu) - sybdrom czy kompleks czy rozwolnienie - tegoż sam nie wiem na co cierpi poezja - to tyle - jeszcze się odezwę dziękuję za coraz bardziej cenne uwagi w komentarzach MN

a ja bym dodał, że Joaxii dość ciekawy temat podjęła - bo materia otaczająca nas zwana materią jest typu ziarnistego - krystalicznego - drobinowego - możliwym jest więc, ze jesteśmy tylko odbiciem - lustrem (zwanych na ziemii) antycząstek - cząstek elementarnych czarnej materii (ta ostatnia w ostatnich badaniach stanowi dziewędziesięcio-iluś-krotną procentowo część całego świata) MN

no tak, o MLEKU jakby dla skojarzeń to na krześle przycupnąłem (jakbym się "zsiadł") - oczywiście dla żartów to piszę - nie zgadzanie się z komentarzami też daje mi do wyobraźni - cóż Wuren - spójrz na moją sugestię - współczesna poezja jakoś tendencyjnie (mogę się mylić) opisuje wrażenia ciała - zapominając o duszy, duszy? może i czegoś podobnego duszy - tu nie chodzi o romansidło romantyka lub rzucanie się motyką w gorącą paszczę niejakiego pana słońce - ale o pewnego rodzaju odlot - pewnego rodzaju - bo słowami tego nie obejmę - nie jestem w stanie zrozumieć (choćby w 10%) kogoś kto twierdzi, ze pisze a strofy jego są przekładem tego co odczuwa ciało - ... to tylko taka mała część z tego co myślę, co oszacowywuję nie wywyższając się w żaden sposób ... dziękuję za cenny komentarz pod wierszem MN

ok - niech będzie zgoda - w końcu każdy odbiera podłóg własnych granic i kontekstów MN

jasne i wporządku MN

ja do tej propozycji lub może sugestii - dalsza propozycja brzmi następującą (wybacz, że w całości zjadłem, ale może (się powtórzę - wybaczysz): .............................................................. Wisielczy uśmiech nadpsuty na przykrytej pleśnią twarzy Martwy do niedawna świat wydany tętnem życia rozkładających się zwłok które przyjmą cię z otwartcie zimno i przyjaźnie Nie oszpecaj chirurgicznie prostowanego nosa napinaną jak struna skórą na dłużej przyda się myślące spojrzenie pustych oczodołów Jeszcze tylko patyk do ręki by po uświęconej ziemi wierszem napisać .............................................................. z całym szacunkiem MN

no nie wiem czy bałagan w tym moim wierszu - ale skoro się podoba to ok - dziękuję za komentarz MN

wnosi , wnosi Droga Pani Ona Kot - spójrz - dziś pisząc wiersze już nikt o duszy - tylko jakieś ciało rozwleka - co określiłem w mym słowotoku, oczywiście to tylko moja drobna sugestia - z poważaniem i szacunkiem MN

już tłumaczę - szrafy - kreski równoległe lub przecinające się stosowane w rysunkach, np. w celu wydobycia bryłotawości rysowanego przedmiotu, także w kartografii do przedstawienia na mapach rzeźby terenu (wg Słownika Wyrazów Obcych PWN 1980r.) - ale to oczywiście to słownikowo a ja użyłem go w formie pojedynczej Dzięki Bogdan za miły mi komentarz MN

ładnie to napisałaś - rzeczywiście babio-letni - dziękuję MN

może wytłumaczę - choć nie powinienem - o duszy wyrwanie chodzi i powrót jej póki znów gdzieś nie odleci dziękuję za komentarz a Leśmianowi to ja chyba nie dorastam, hihihi MN