Messalin_Nagietka

Pantagruela - polecam Bezeciku - wiem, ze człowiek żyje szybko ale zawsze warto się zatrzymać Ok - spróbuję następny inny wstawić - zupełnie inny pozdrówko MN

dziękuję Deli S za wypowiedź, to Twój odczyt - trudno jest być obiektywnym i to jeszcze w ramach regulaminu - cóż, jeśli można - niesnaski związane z kłótniami powstawały w wyniku braku konsultacji, dyskusji moderatorów z piszącym wiersz, z komentującymi - chyba to się zmieniło, trzymajmy kciuki, nie wiem czy za tę wypowiedź czasem nie dostanę szturchańca, hi pozdrówko MN

ciekawe Natan - ale chyba nic współnego nie ma z moim wierszem - trudno się dopatrzeć czegokolwiek pozdrówko MN Pan już pokazał w jednym ze swoich wierszy, że nie wie Pan o czym pisze. W tamtym wierszu można to było udowodnić, poruszył Pan w nim fizykę kwantową i wyszły podobne brednie. Jeśli poeta lubi kiedy się z niego kpi taką poezję, to proszę niech się zachwyca, ja nie lubię takich bredni i dałem temu wyraz komentarzem. Nie pomogą żadne ideologie o "wydobywaniu obrazów", itd, to śmieszne jest i całkiem na poziomie niektórych poetów. Pozdrawiam tak sobie dumam Natan, że jeśli ktokolwiek wiedziałby co pisze, gdyby znał odpowiedź na postawione problemy w wierszu to jaki byłby sens pisania - możeby wprowadzić dla takich oddzielny dział RECEPTURY? - messkłady piszę malując, wirując - kto nie nadąża temu czasem podpowiadam - czasem sugeruję, ale nigdy nie tłumaczę, czasami jestem sam daleko poza zapisanym wirem i w tym tkwi sedno sprawy co do bredni - to cóż - każdy ma swój poziom pisania, swój poziom wypowiedzi, swój poziom wiedzy, a może by poziomy obrócić w piony? z pozdrówką MN

gdybym miał paznokcie aż po same łokcie to bym z deszczem gadał jeszcze a nie obcinam bo to kryminał pozdrówko MN ps. Adam piękna zabawa słowem - ale jakoś trudno sobie wyobrazić krajobraz

Chciałem zauważyć, że MOD 3 nie zna się na poezji. A teraz Piotrusiu możesz mnie zbanować ;) pzdr. b i mnie banuj - pliiiiiiiiiiis - nie znasz się Piotrusiu na poezji - powtórzę - za Bezetem i tak nie mam net'u - a wiersz Sewerynko umuzycznie bo warto pozdrówko MN

objęty klasztor pierścieniami ślubów jednej reguły "czyń coś się podoba" bylebyś szczęścia mógł podźwignąć z doby rajskim ogonem zamiatać przestrzenie w dali zakonni po orbitach suną trącając modły o meteorowy z drogi rozpełzłe nie liczone ziarna! pić by was ciurkiem z wywracanych klepsydr lecz komu unieść kielichy wszechczasów i lać ambrozję w kamiennych granulach śmielej panowie - doczesność i wieczność - gryźć się wam nie chce - trzeba bohatera! co wyrwie klasztor spod pierścieni ślubów dając zasadom wolnych ksiąg płaszczyzny byleby szczęścia nie mógł nikt zabronić rajskim ogonem móc zamieść przestrzenie nieznanym wątkiem umierać nam będzie motyw śmiertelny jak w każdej powiastce kruszeje prawda wydumanych fałszów ginąc posągiem w kopalnej historii

nie wiem co napisać - jedno - nie odchodź - proszę MN

dziękuję za odpowiedź - będę próbował zmienić pozdrówko MN

ciekawe Natan - ale chyba nic współnego nie ma z moim wierszem - trudno się dopatrzeć czegokolwiek pozdrówko MN

i kto teraz powie, ze na początku nie było milczenia słowa nie potrzebne pozdrówko MN

Sewerynko - dziękuję za koment - czy mogłabyś podpowiedzieć co tam wstawić? - wiesz stylistykę mam taką odległą jak Jowisz od Ziemi - jeszcze raz dzięki pozdrówko MN

Adam - a jakbym zasugerował, ze to o Jowiszu? taka sobie moja wizja słowem wyryta pozdrówko MN

oko cyklopa lawiną powieki nosi orkany jak w zawiei śniegi tu lepiej bokiem przechodzić myślami nie trącać słowa plecionego śmiechem bo soplem tkane rabaty rotacji płatami w pyle przez rozmarzłą rosę tu byle chylić wyobraźni lotność słowem kręconym w powoi powietrza a lato ciśnie puchowe podłoże gdy rylcem kłącza maluje nieznane tu jednak trzeba na pożółkłe zdania spłowiałych czasów ciągle jeszcze zważać gdy cyklop siądzie lawiną powieki zmuszając wiatry by były za śniegi zawieją pseudo - niszczącą konstrukcje dętych wydmuszek - ktoś tu robi żarty z tego owego - byśmy uwierzyli że olbrzym nie jest słomianym kolosem wszak siadł zmęczony i wącha traw kępy póki gwiazdami pójdzie w łąkę kosić

dziękuję Sewerynko - cóż - pokora tak - ale i obijanie się tych błądzących gwiazd - gdzie są, co robią - bo nie wszystkie świecące na niebie nocnym są gwiazdami pozdrówko MN

o nachyleniu i efemerydach tabel współrzędnych w rozłozonej sferze wiemy niewiele o błądzących gwiazdach którym w przypisach zwykle braknie miejsca pętlą mars toczy bój o ziemskie wzloty wenus nieznana nigdy w opozycji w ciągłej koniunkcji bryła merkurego do elongencji wystawiona ziemia o kwadraturze jowisza saturna tylko z lunety i umysłem pełnym by dostrzeć resztę rozmazanych błysków kodu nie trzeba lecz trzeba mieć szczęście ruchome punkty posród grud klepsydry wciąż odkrywają obcych kontrapunkty w których znak przyszłych uznanych tubylców historia na nic fortuną powtarza o nachyleniu i efemerydach słońce opowie kiedyś przy okazji proteburancji zdążającej głosić bezkarność władzy w ukłonie pomniejszych

Ale za co, Messa - :) - za Kicz ? Ps. I to świadomy ? E-m-e-m - sorka - myślałem, ze to był jakiś wzór, serio - ale widzę, ze to wiersz - jeszcze raz najmocniej przepraszam Cię - to moje niezrozumienie MN

czy to jest wzór? E-m-e-m, przepraszam

to może ku poblasku? lub wyblasku? lepiej by brzmiało? MN ok 'wyblasku' ale nie 'u' ;) może w? albo coś pzdr. b dziękuję - wyblasku więc zmienię, jej - no kto to wymyslił "ku potrzasku" małolat jakiś czy co? hihihi MN

na kicze byczę się i kwiczę jak poeta Nitsche MN

to może ku poblasku? lub wyblasku? lepiej by brzmiało? MN

takie widoki to są potoki cieknących myśli które rys czyści wpisany w kartkę wsycha - jest warte spojrzeć na napis słowem się zapić by z tego stanu przejść do wulkanu MN

ok - już poprawiam - pewnie ma być "wniebogłosy", hihi MN

Sewerynko wspomóż - gdzie te ortografy? - z chęcią poprawię - dzięki za koment MN

nad cichą wodą w blasku słońca, fruwa libella migocąca, a za nią facet goni z siatką, złapać motyla nie tak łatwo, tak od zamachu wniebogłosy zmierzch wwyblasku łąkę kosi, fruwa libella migocąca nad ciemniejącym końcem słońca, znad cichej wody dzień odchodzi i co najmniejszy skrawek boży w cień wtula kontur lecz nie facet, któremu najważniejszym zda się skrzydeł motylich barw przemiana z pasm niepowodzeń, proszę pana, łapać owada w takiej chwili? lepiej by siebie pan przyszpilił, nad ciemną wodą pod gwiazdami mamrocze trawa, wiatrem mami, kwiecie wyciska pył z naręcza, nad łąką błyska zwiewna tęcza, a za nią facet, dalej, żwawo, dopóki świtu pierwsza bladość nie schwyta wszystkich rosy kroplą, im „wsio rawno” – najwyżej zmokną.

ok - tak tylko spojrzałem - na te rzeczowniki - żadnego tam czepiania się - a Afrodyta cóż ma się pewqnie dobrze - bo o starzeniu u niej chyba nie ma mowy MN