Julia Zakochana

tkliwa ulotność w czterech kawałkach drewna jak dłuto boleśnie wydrapuje uśmiech martwe wydzieranki

ale maleńkie i kochane, fajniutkie zdrobnieńka ;)

tkliwe nieśmiałe kochanie zimne dialogi .............................................................................................................................. Piękny wschód słońca. Zrobię śniadanie do łóżka -nie jestem głodna Wybieg, chód tresowanego konia, fatałaszki, zdjęcia. -Dlaczego nie chcesz zupy, przecież doprawiłem? Meniciure, pedicure, wybieg. Piękny zachód. -zjedz coś -nie jestem głodna -ty nigdy nie jesteś głodna Roztargane słowa w zatroskanej złości. - Słyszysz mnie? Głucha. Ślepa kiszka. Jesteś piękna, tylko jedz. Będziesz jak zakładka w książce. W jej oczach widział swoją przerażoną twarz - Jesteś dla mnie wszystkim lecz mam Ciebie coraz mniej. Nie chcę rubensowskich kształtów. Pragnę odrobiny symetrii, zaokrąglenia policzków do bioder, pełności ust do piersi Zjedz cokolwiek -nie Kłujesz mnie w serce wystającymi żebrami, zapadam się w głębiny Twoich policzków. ..................................................................................................................... Kochał ją Wchodził do środka. Wypełniał nasieniem, Życiem. Przytykał usta. Chciał nadmuchać. Podarować odrobinę witalności. Zapadła w sen: Piękna księżniczka w niekończącej się opowieści... - nigdy się nie obudziła Była Własnym cieniem Łzą na nagrobku Trzydziestoma czterema kilogramami. Myślę, że i interpunkcję warto wprowadzić w całym utworze, i tak pozostał długi ale jednak spory kawałek wycięłam. Myślę, że był zbędny i zniechęcał do dalszego czytania, poza tym sprawiał, że wiersz przestwał być wierszem... tyle mojego;) pozdrawiam Julka

ja tam nie mam żadnych błyskotliwych pomysłów, ale mogę spróbować.. tutaj mogę?

robak na ścianie w pożądaniu partnerki przygniata swój cień

ja poznaję... z warsztatu? no taka historia opowiedziana w wierszu, początek rzeczywiście trochę banalny.. ja bym to przerobiła, ale to dział P, a nie warsztat... :/ pozdrawiam papa

hmm nie wiem czemu mi się momentami skojarzyło z Poświatowską :? "jestem Julią mam lat 23" ale to tylko tyle ;) wiersz (jak wszystkie Twoje) mi się podoba pozdrawiam kropelkami chłodnego deszczu Julka (ty wiesz kto;))

dziękuję za miłe słowo... PS. tak między nami nie-maluszków pisać jeszcze nie umiem... a co do treściwości to jak na loterii :) pozdrawiam lenka ja też piszę maluszki... ;)

podoba mi się, jak ja kocham te treściwe maluszki! pozdrawiam kropelkami ciepłego deszczu Julka

dobre ;) koniec mi się bardzo podoba! Ja z natury jestem niecierpliwa, dlatego jak widzę długi wiersz w warsztacie to chętnie zobaczyłabym go po jakiejś akcji z nożyczkami, żeby wyeliminować zbędne słowa, które wydłużają wiersz... ale tu nie mam pomysłu, bo jednak wszystkie słowa są niezbędne, tylko druga strofa taka trochę przydługawa... może by tak: to już nie autentyczna tragedia - auschwitz - tyle pamiętam z historii: tu leży kamień na kamieniu a między ich szczelinami płynie potępieńczy krwotok słów choćby tye i jak dla mnie to już by się lepiej czytało ;) pozdrawiam kroplami ciepłego deszczu Julka

nie jest źle ;) dobrze napisane, ale historia straszma :/ i smutn

jak dla mnie to też za naukowe... tylko że niestety nie mam pomysłu na zmiany :( ale wiele tu ludzi zdolnych, co potrafią coś wykombinować pozdrawiam kroplami ciepłego deszczu Julka

przypadki brzmią chłodno :P sama niedawno skończyłam rozdawanie ulotek i powiem Ci, że wbrew pozorom to ciężka praca ;) ale nie zmieniaj, bo te "przypadki" dają efekt jak dla mnie to lepiej będzie bez dużych liter duży plus za drżą bezdroża patrz - i za : w obiektywie noc cykady patrz- pozdrawiam, pa

dziękuję wszystkim którzy tu zaglądają ;)

dzięki za kom. fajnie, że Wam się podoba ;) pozdrawiam kropelkami ciepłego deszczu

łooo straszne... masz odwagę pisać coś takiego ja bym nie śmiała

może ktoś coś powie....?

ja już ro gdzieś widziałam... może w warsztacie? i wydaje mi się, że pozostało bez zmian. A rzeczywiście zmiany trudno wprowadzić. Jestem na nie: wyzwanie - miłowanie, rozpaczy - znaczy; rymy niefajne, radziłabym się zająć białymi wierszami. Ludzie jak jesteście początkujący to dajcie sobie spokój z rymami! Sama rymowałam i nikt mi nie powiedział, żebym przestała... sama sobie z tego zdałam sprawę. Taki wiersz to do szuflady a potem można się tylko uśmiechnąć czytając go (ja tak mam);)) heh nie używaj słowa: miłość, serce, łzy, rozpacz - za bardzo utarte pozdrawiam kropelkami ciepłego deszczu! Julka

moim zdaniem, powinnaś narazie unikać rymowania, sama zobacz, że wiersz w niektórych miejscach się rymuje, a w innych nie, w pierwszej strofie praktycznie nie ma rymów, w kolejnych są, ale w różnych miejscach. Rymy są banalne, jalby wymuszone (zrobiłaś inwersję tylko po to żeby powstał rym) np:miłości nie zaznała bo wciąż uciekała się bała się zakochała ===== to też banalne jest wiele zbędnych słów. Ja myślę, że z długiego tasiemca, w którym znajdzie się zaledwie kilka fajnych wersów lepiej zrobić krótki wiersz z trafnymi i oryginalnymi metaforami. Lepiej unikać oklepabych przenośni i określeń typu: miłości nie zaznała itd.przypomina mi to opowiadanie o miłości momentami rymowane, a nie wiersz. Próbowałam coś z tego zrobić, ale niestety nie umiem,a to co mi wyszło nie jest za specjalne, ale są tu mądrzejsi i lepsi poeci! Pomogą Ci!próbuj dalej! Powodzenia! przyozdobiona w koronki księżycowe idzie bez parasola poruszona deszczem ze strachem świeżość poranka przysyła czyste niebo - zakochanie za późno na parasol nie pada

mi się bardziej podoba druga wersja czyli: burzowe chmury zmieniły letni wietrzyk w trąbę powietrzną fajne ;)

po tamtych koszulach zostały puste szafy właściwie jest więcej miejsca wciska się samotność tęsknotę niemoc w ogołocone chwile upycha w kłęby kurzu ze strachem drzwiczki i tak się nie domykają nie ma gdzie tego wszystkiego pomieścić

no fajne, tylko, że to nie jest haiku (budowa się nie zgadza) nie wiem, czy wiesz, ale haiku składa się z trzech wersów, w których kolejno występuje 5, 7, 5 sylab.. u Ciebie tego nie ma... ale może da się przerobić ten obraz na taki właśnie układ sylab? spróbuj papatki

inspiracja : haiku niżej Michała Barańskiego ;)

gryzą ziarenka piasek za paznokciami złote okruszki

takie nie haikowate.. tylko budowa pasuje.. to nie jest opis widzianej chwili, ale chwili, kórą się czuję.. nie przejmuj się, to trudne ;) sama nie potrafię. Ale próbujmy! pozdrawiam