Marek Paprocki

Widzę, że Adam Szadkowski ma poetyckie rozterki.Jak mawia mój syn; nic na siłę lekko młotkiem. Poważnie mówiąc wiersz bez zarzutów ale napisany bardziej "dla siebie" niż dla przeciętnego odbiorcy.Gdzie te czasy kiedy poeci pisali "pod strzechy". Ogólnie mówiąc; współczesną poezję w większości czytają tylko poeci.

wyrażne ślady psa wpisane w beton kierują się do wyjścia tymczasem z nieba klucz dzikich gęsi otwiera niejedną wyobraźnię poeta rozważa oba zjawiska i jak to bywa w życiu znów nie wiadomo co lepiej

Boże za sprawą mojej wiary co całym moim jest majątkiem ześlij mi euro i dolary by szczęścia stały się zaczątkiem. Głodny sytego nie zrozumie, a co dopiero prawdy boże. Gdy podnieść chcę się, sam nie umię spowity pasmem upokorzeń. Choć blisko Ciebie wszak u-bogi odbieram szczęście swe na raty. Wypłać w całości Boże drogi by stwierdzić o mnie szło: Boga-ty. A wówczas będę miłosierny. Ponadto jeszcze Bóg wie jaki. Człowiek raz wierny raz niewierny, ale urodził się już taki.

na zdolność przeklętą pisanie wierszy może być terapią, ale niekoniecznie.

wszystko jest poezją jak mawiał Stachura i nikt mi nie powie...

Bardzo dobry wiersz na temat... Przez wiele lat "praktykowałem" zen i nie mogę niczego w tym wierszu zanegować jak w ogóle w życiu./kąsek dla diabła/przypomniał mi zmagania duchowe św Franciszka z Asyżu i o.Pio./strumień bytu spływa im po aczach/- coś pięknego!

Dzięki Tero za komentarz, co mogę powiedzieć a propos;często oceniamy innych przez pryzmat swojego stylu.Podobne przyciąga podobne i odwrotnie.Człowiek na kółkach nie był mi szczególnie bliski ale stał się pretekstem do ogólnej refleksji.

przez szybę auta miasto przygląda się wsi po stronie wiejskiej młoda kobieta prowadzi krowę po rosie zaś mglista zieleń sugeruje bliskie wykopki po stronie miejskiej dym z papierosa nostalgicznie zatacza koła

Chyba nam się wszystkim dostało.Przyspieszyłeś mój spacer bo dotychczas liczyłem głosy na stronie...www

Przyjmuję przeprosiny.Jak nie pokochać takiego anioła.

Joanno W. piszesz bardzo poetycko, podoba mi się i trochę zazdroszczę.Życzę powodzenia.Bardzo chciałbym być gdzie zawracają jaskółki.

Słuszna uwaga. Poprawiłem.

Tak ale gdybyśmy potrafili wzbudzić w sobie takie zainteresowanie drugim człowiekiem nawet za cenę złych intencji.

Nie ma potrzeby przekonywać przekonanego.Pozdrawiam.

Romku na pewno masz rację ale już nie będę kombinował.Pozdrowienia dla Coolta, Joanny, Małgosi i Cataliny. Tytuł też mi nie do końca pasuje.Chodziło mi o to, że szczególną cechą jest sztuka słuchania. W obecnych czasach nikt nikogo nie słucha tylko sam chce mówić, może dlatego, że nikomu na nikim nie zależy tak jak zależy kotu na śpiewaącym ptaku.

Boże miej litość dla człowieka co czasem weźmie co nie jego. Spraw by zaś przyszłość niedaleka mogła się obyć już bez tego. Nie moja wina, że na świecie nierówno dobra podzielone. I mnie należy się coś przecież! Wszak każdy w swoją ciągnie stronę. Ty wiesz, że ja dla Ciebie żyję. Jak tylko mogę Tobie służę. Dla Ciebie i w więzieniu zgniję. Choć więcej kradną ci na górze. Ty wiesz jedyny, że w istocie złodziejem jestem z konieczności. Tarzając się w moralnym błocie siebie okradam z uczciwości. [sub]Tekst był edytowany przez Marek Paprocki dnia 28-08-2004 23:06.[/sub] [sub]Tekst był edytowany przez Marek Paprocki dnia 29-08-2004 14:25.[/sub]

Posłuchałem cię Witoldzie.Naniosłem poprawkę.

Wiersz dla mnie ciekawy i smutny zarazem. Przypominają mi się rozmowy z dawnych lat.

Wiersze zbyt osobiste nie zawsze się podobają.W tym wypadku osobom samotnym.Pozdrawiam.

Początek mi się podoba ale dalej jakby za dużo słów.

Czy mi wybaczysz?Czyli plan nieobustronny.A jak sobie coś zrobi?

siedzi kocur na drzewie słucha śpiewu ptaka nie jest on ornitologiem ani melomanem lecz gdzie ptak się kończy tam się kot zaczyna wzburzony przechodzień widzi złe intencje ale kto na świecie tak potrafi słuchać [sub]Tekst był edytowany przez Marek Paprocki dnia 27-08-2004 20:15.[/sub]

W walce z Bogiem zawsze wygrywa Bóg.Na pocieszenie przypomne słowa Jezusa;Ja i Bóg jesteśmy jedno.Więc walczyć z samym sobą? Po co?

Drogi Marcinie już wiem, że jesteś niepełnosprawny ale zachęcam do pisania o tematach nie związanymi z własnym,przykrym losem.Wiem, że łatwo mówić komuś...

Drogi Marcinie odebrałeś mi mowę.Życzę ci wiele łask bożych.