Piotr_Płoszaj

Forma przekazu bardzo prosta. Ekonomiczność tego tekstu, jak i nieskomplikowana forma poetycka - sprawia, że zatrzymuję się tu tylko na chwilę. Pozdrawiam - Piter

dobrze się kojarzy :D Ps: Mnie się i aronióweczka marzy... Ech... :D Pozdrawiam - Piter

Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj

preony, kwarki, nukleony, elektrony, Pi i Sigma oj, to nie mój temat... kompletnie nie wiem - o co biega... :) tak, zdecydowanie nie tu zaparkowałem :) :D do następnego, Pozdrawiam-Piter

lubię tęsknotę płynącą od klamki do klamki [u]napawając się moim[/u] widokiem jak rzeka brzegami pogrążonymi w milczeniu przestrzeni wsłuchanej w dzienny alfabet Morsea Podkreślone radziłbym zmienić. moim na "swoim" lub imiesłów - inaczej uznam to za bełkot... Ogólnie to multum tu środków poetyckich. Jeden obraz się ciągnie i ciągnie i ciągnie... i nagle popada w drugi poetycki obraz i ciągnie i ciągnie... Bałem się, że powstanie z tego totalny poetycki anakolut, taki, gdzie nic nie będzie do zrozumienia. Nie jest aż tak źle - aczkolwiek - jak się tak wtapia wyobraźnią w to wszystko (a jest w co)... to zapomina się od czego się zaczęło: lubię tęsknotę płynącą od klamki do klamki . . . lubię te rozmowy [...] ścielące wieczór z [...] marzeń by [...] nie wyć z tęsknoty [...] to peel lubi tęsknotę - nie lubi? Pozdrawiam, Piter

Łątki, topos theatrum mundi z lalkarzem podtrzymanym w cieniu, a raczej topos tylko z jego cieniem. Fatum rządzi się przyszłością (mimo że... jest trudniej), miesza się ze swoją pozostałością - mocno nasączonym zlepkiem wspomnień... Jakąś myśl pozostawiłeś. Pozdrawiam. Piter. Ps: W sumie to... nie mam nic do przecinków. Ale to ja... może Mithotyn ma rację - może są zbędne... sam nie wiem.

Jak to samotny? nie wiem jak kochają inni mam swoją miłość narcystycznie i egoistycznie - myśli o sobie (czytając dwa pierwsze wersy - z każdej ze strof). Odniosłem wrażenie - ze co mnie tam inni... w pełni skupia się na sobie i własnym egzystencjalnym ... Ok - dzięki za sprostowanie.

lubiłam siedzieć przy twoim kolanie byłeś najbardziej i najdalej - założę się, że wcale o mnie nie myślisz i nie masz niedorzecznych potrzeb: cały jesteś jak z obrazka (tylko ramiona masz zbyt wątłe)

Jak dla mnie to ten tekst - gdzie podmiot lirycznie odpływa tam... ot, bardzo daleko... W ludziach garsteczka światła... a tyle obsesji. Nic dziwnego, że popada się w cykl palenia zegarów... nic dziwnego, że tak płynnie rosną kocie grzbiety... Poprawnie to brzmi. Pozdrawiam cieplutko. Piter

Słowem ulepione ujęcie - całkiem plastycznie wyszło. Jest brudno, szaro - wszystko spopielane klimatem przemijania. Zabrakło jakiejś megamyśli, która by mnie tu dodatkowo zatrzymała na dłużej - wiesz, tak mocno potrząsnęła. Nie jest źle - ale chciałoby się jakiejś głębszej prawdy. Wiem - jak zwykle biadolę... szara kobieta odsłania mężowi oczy z tych [color=red]co spadły od[/color] wczoraj nie wiem... coś mi tu zgrzyta... usunął bym od ... ewentualnie - spadły zamienił na spadają... opadają. To już zależy co i jak chciałeś przekazać... Pozdrawiam. Piter

No tak. Ma to jakieś drugie dno, co się echem jak w studni... ale dno -to dno. Płytkim dnem pozostanie... Szybko się wskoczyło - jeszcze szybciej... wyskoczyło. Myśl wzięta jest... i wrażenie pozostało - takie - jakie jest. Pozdrawiam - Piter

Narcystycznie i egoistycznie. A jednak bardzo wrażliwie. Mam bardzo mieszane odczucia. W drugiej strofie chciałoby się bardziej odszukanych środków. Trzecia strofa wybija się całkiem smacznie... bynajmniej - najsmaczniej. Pozdrawiam- Piter

Jakby pisane na siłę. Tekst zalatuje niezrozumieniem... reszta to infantylizm twórczy i sztuczność. Słabo się to broni. Pozdrawiam. Piter

widzę to, co widzę... i czuję niedosyt. Jest lepiej niż poprzednio... ale... stać cię na więcej. Pozdrawiam. Piter.

Cholera cztery wersy - niby nic- a dla mnie zamyka się sporo. ... aż nie wiem - co o tym myśleć. :) Jakbyś na jeden niby lichy podkład pudru... wcisnął drugi odcień - co dało dobry efekt. Fajny przekaz - pozytywny i na light-cie. Niby tak niewiele - ale czuć ten codzienny poranny apetyt... niepohamowany głód skierowany w stronę ludzi i w tym zamknięte jest całe piękno - w otwartym na nowo dniu. Cztery wersy zmieniły znaczenie budzika- które dotychczas znalem. Spoglądam z mniejszym wstrętem na alarm w komórce. Aż chce się wstawać. I po prosu żyć. :)

Pl to jakieś sado-maso ? ;) A tak na serio... to jestem innego zdania... po prostu... Po co włazić po schodach- skoro są windy... ? Pozdrawiam - Piotr

Subtelnie - wrażliwą, kobiecą ręką pisane. Traktuję jako odskocznię od zatwardziałych kodowań, no i... miło poczytać czasem, co u was w głowie siedzi ;) Pozdrawiam - Piter

Cóż... To nie jest instrukcja Julio Cortazara... w poetyckiej wersji. Słabo, banalnie ...

Uśmiałem się na maksa. ;) totalna abstrakcja, żart, kpina? Nie zastanawiam się. Pierdyknij z tego jakiś poetycki performance. :D

Subtelnie, lekko, poprawnie. Ziemia nie zadrżała - ale czytało się miło. Pozdrawiam. Piotr

bardzo, bardzo ciekawie z morzem. świadomość, że się jest - ale i ta wątpliwość... dobrze to nadaje. Poszukiwanie odpowiedzi o miejsce bytu - w ogóle o byt. Takie tu i teraz... ale jakby tam i nigdy. reszta wiersza tylko poprawna... nie wiem... może dlatego, że chciałoby się bardziej odszukanych środków poetyckich, mało daje fraza zimno fale mrożą pochylenie plaży, może dlatego, że tyle razy już się czytało o tym, co za szybą cukierni... Pozdrawiam - Piotr

Liryczna drobnostka. Pozdrawiam - Piter

Tym razem lekko napisane - bywa i tak - ale i tak dobrze się czytało. Znasz moje zdanie ciągnące się chyba już... tak od... "Matecznika" - jak nie wcześniej - więc... Pozdrawiam i do następnego :)

Kredensie - dziwne... ale nie mam zaufania do tej gry z prawdą. Trzeba nauczyć się pokory... by kochać to, co w innych dostrzegamy (???) Nie kumam... Walnij ten tekst z interpunkcją... Jednostki intonacyjno-składniowe są tak osłabione, że trudno to złączyć mi w całość... :) Pozdrawiam - Piter

Może nie poraził - ale mimo wszystko - to miło się czytało... :) Pozdrawiam... Piter