Sylwester_Lasota

Zauważyłem i nawet to doceniam, choć będą trudności ze sprzedażą ;-). Obawiam się, że kładąc na jednej szali przywiązanie, automatycznie na drugiej pojawia się hamletowskie pytanie: być albo nie być? A może jednak warto poeksperymentować? Bo np. w tym tekście razi nieco forma, a ciekawy dla mnie jest natomiast kierunek, który wskazuje. Kłaniam się uniżenie i serdecznie pozdrawiam.

O! Przyznam się, że podejrzewałem o to smoka2 :-). Nawet miałem zapytać, a tu smok sam się ujawnił :-). Pamiętam jak to pewnego razu smok zarzucał duchom istnienie (w poezji) choć sam jest... smokiem, na co zwróciłem uwagę ;-). A nic tam, tak mi się przypomniało :-). Pozdrawiam Państwa :-).

Na przyszłość sugerował bym publikowanie po jednym tekście. Łatwiej jest się wtedy odnieść. Co do tej trójki, to wspólną ich cechą jest, niestety, niedojrzałość. Myślę, że jeszcze było trochę za wcześnie na pokazanie ich światu. Pozdrawiam i do poczytania :-).

Długo, śmisznie i jakoś tak... prawdziwie :-). Tekst w kilku miejscach do wypolerowania, moim zdaniem. Pozdrawiam i do poczytania

A ja myślałem, że na siłownię, to tylko same potulne baranki chodzą :-). Pozdrawiam i do poczytania.

Prosto, a nie dosłownie. Na mnie wywarł pozytywne wrażenie. Pozdrawiam i do poczytania.

Właściwie tytuł mógłby brzmieć: Cisza i samotność. Albo jakoś tak :-). Pozdrawiam i do poczytania.

Moja droga, mi się to podoba :-). I już. Pozdrawiam i do poczytania.

Dziękuję za dwa achy, orzeszku i okruszku (hmm... to razem cztery) i wędrówkę leśną drogą :-). Pozdrawiam i do poczytania :-).

Ryzykowną formę wybrałeś, żeby przekazać swoje myśli. Piszesz o nas, a ryzyko polega na tym, że nie każdy może utożsamiać się z Twoim widzenim świata. Lepiej więc, moim zdaniem, prezentować swoje poglądy w sposób, który pozwoli czytelnikowi zachować pewien dystans do tekstu. Jesli nie będzie on na siłę wciągnięty do jego wnętrza jako podmiot, to jeśli będzie się zgadzał i tak się utożsami, a jeśli nie, będzie polemizował, co też może być owocne. Druga sprawa to słownictwo. Myślę, wyszłoby na dobre wierszowi, gdyby uwspółcześnić nieco słownictwo. Piszesz przecież o czymś co jest teraz, a ten archaiczny język wcale temu nie służy. Pozdrawiam i do poczytania.

Nie ma o czym mówić, Jacku. Nawet miło mi było Cię zaskoczyć :-). Kłaniam się nisko i pozdrawiam.

Nektar, to raczej z kwiatów. Pozdrawiam.

Jacku, wiersz nie jest nowy, więc miałem sporo czasu na liczenie i liczyłem wiele razy. Ostatni raz przed chwilą. Miało być wszędzie po 8 i moim zdaniem jest. Jeśli widzisz inaczej, to może wynikać to z powodów technologicznych :-), więc proszę Cie o sprecyzowanie, w których wersach, Twoim zdaniem, jest inna ilość sylab niż 8. Dziękuję za wpis i do poczytania :-).

Na początek pozbył bym się 'to' z trzeciego wersu, zamienił duże na małe litery i zrezygnował z interpunkcji, jeśli ma być w takiej, nowoczesnej :-) formie. Pozdrawiam i do poczytania.

Takie trochę o spełnionej niespełnionej miłości w odbiorze mi wyszło. Pozdrawiam i do poczytania.

Dzięki, Michale :-).

No i błędów nie poprawiłeś. Czy one są lesbijkami? Takie było moje pierwsze skojarzenie. Bo sądząc po tekście, to ta przyjaźń za daleko zaszła, jeśli można tak powiedzieć. Wygląda to na wzajemne współuzależnienie. W każdym razem na nic dobrego, nic o czym moznaby śpiewać piosenki. Jeśli Autor chciał coś innego powiedzieć, to niestety, tekst, moim zdaniem zawiódł. Pozdrawiam.

:-). Pozdrawiam i do poczytania.

Chociaż można by było przy nim jeszcze trochę pokombinować, to i tak jest to ładny wiersz. Kłaniam się nisko i pozdrawiam :-).

Masz rację, nic nas nie zmienia, chociaż myślę, że jednak nie pomylił się. Często tu ludzie piszą o zbyt dużej dosłowności tekstów, tutaj jednak odnoszę wrażenie, że wiersz zbyt wiele chcę ukryć, lub może po prostu brakuje w nim jednego Słowa. Pozdrawiam i do poczytania.

Dziękuję Krystyno. Chyba najbardziej za pomyślenie :-). Pozdrawiam i do poczytania.

Dała głusza mu po uszach, więc wśród ludzi dziś się trudzi. Wciąż do siebie ich przymusza. Choć potrzebny, często smuci. To ja dziękuję :-). Pozdrawiam i do poczytania.

O! Ferdynand! To wypada mi chyba tylko podziękować. Dziękuję :-).

No i myślę, że nie muszę odpowiadać. Autor sam sobie świetnie poradził. Pozdrawiam.

Myślę, że dużo myślenia w tej myśli. I dobrze, chociaż moznaby gdzieniegdzie oskrobać. Pozdrawiam i do poczytania.