Sylwester_Lasota

Jacku, coś ci powiem na ucho, tylko nie mów o tym nikomu, bo ktoś, kto to mi powiedział, też prosił żebym nikomu o tym nie mówił: to jest zupełnie niezły wierszyk :), Twoje wątpliwości są zupełnie nieuzasadnione, przy takim temacie raczej niczego Wielkiego nie wydumasz. moim zdaniem jest dobrze. a ja mam coś takiego w tej tematyce: http://www.poezja.org/wiersz,1,103532.html :) pozdrawiam i do poczytania :)

Dziękuję Marku :). Wszyscy się tu jakoś dzielimy... naszymi doświadczeniami, naszym czasem...

no, nie wszyscy tak uważają, ale dzięki. po prostu staram się być szczery :)

Choinka w rogu pachniała, opłatek leżał na stole, za oknem zima szarzała i śpiew rozlegał się kolęd. Wtem nas dobiegło pukanie. Zmęczony stanął w drzwiach Józef. Czy go przyjmiemy - zapytał, - z żoną brzemienną Jezusem. Tata dostawił dwa krzesła, mama barszcz wniosła z uszkami. Mały Jezusek od jutra na zawsze będzie już z nami.

obrazowo oddałeś klimat starej biblioteki i ukryłeś w niej to co najważniejsze :). tajemniczość tego stwierdzenia prowokuje do przemyśleń :). pozdrawiam i do poczytania :)

miło było przeczytać :) pozdrawiam :)

dobry tekst piosenki :) pozdrawiam i do poczytania :)

no, może lichy ze mnie teoretyk, ale co powiesz o czymś takim? Kochasz ty dom, rodzinny dom, Co w letnią noc, skroś srebrnej mgły, Szumem swych lip wtórzy twym snom, A ciszą swą koi twe łzy? Kochasz ty dom, ten stary dach, Co prawi baśń o dawnych dniach, Omszałych wrót rodzinny próg, Co wita cię z cierniowych dróg? ... więcej: http://www.poezja.org/utwor-2296.html tak, myślę że to jest możliwe. ale nie kłóćmy się. dobrze? wiersz jest dobry :) nie trza nic przy nim majstrować. pozdrawiam serdecznie :)

znam już Twoje zdanie o średniówce w ośmiozgłoskowcach :), więc na ten zamilknę :). poza tym, to miły wierszyk, myślę że może się dziecku spodobać. mi się podoba :). pozdrawiam i do poczytania :)

dobrze, równiutko napisany wiersz. dobry przekaz zamknięty w dobrej formie :) pozdrawiam i do poczytania :)

gdzieś tu obok napisałem, że mam przesyt słuchania/czytania o końcu świata, a tu znowu, ech :). no dobrze, nie jest tak źle, są jakieś środki, rysują się jakieś obrazy, to już coś. pozdrawiam i do poczytania :)

uśmiechnąłem się i lecę dalej :) pozdrawiam ido poczytania :)

a ja się uśmiechnąłem, chociaż ostatnio mam przesyt słuchania o końcu świata. przecież wiadomo, że nie wiadomo kiedy nastąpi. pozdrawiam serdecznie i do poczytania :)

dobrze to ująłeś Zbyszku. dziękuję i pozdrawiam :)

fajny wiersz i fajnie w nim pozaszywane rymy :) pozdrawiam i do poczytania :)

ładne, ale pachnie neopogaństwem. pozdrawiam i do poczytania :)

dziękuję i również pozdrawiam :)

ale on jest! ten prawdziwy, nie kokakolowy :) http://www.deon.pl/religia/swiety-patron-dnia/art,71,sw-mikolaj-z-miry-wrazliwy-biskup.html a ja jestem wiecznym dzieckiem i ciągle wierzę w niego :) bo jak mógłbym nie wierzyć, jeśli przyniósł najcenniejszy podarunek w moim życiu, mojego syna :), co, wierzcie mi, graniczyło niemal z cudem. pozdrawiam serdecznie.

to się cieszę :) dziękuje i do poczytania :)

trudna, ale nie nudna :) dziękuję, Jacku :)

to ja dziękuję, Marku. pozdrawiam :)

dziękuję :)

dzięki :), cieszę się, że zdążyłem :). też mi jakoś nie grała. no cóż, sam pomysł, to jeszcze nie wszystko, trzeba jeszcze dostroić instrumenty ;) pozdrawiam :)

usuwam ostatnią strofkę

Nato, krótka historia tego wierszyka jest taka: na początku była tylko jedna, środkowa strofka i była ona częścią większego zbioru, którym będę chyba z Wami się teraz dzielił :) przed wysłaniem tutaj wierszyka, stwierdziłem, że jako samodzielny utwór jest on nieco niepełny, więc dopisałem mu pierwszą, niejako wprowadzającą, strofkę. chodziła mi po głowie jeszcze trzecia, która wydała mi się jednak niekonieczna, wysłałem więc dwie, o których wspominasz. gdy pojawił się komentarz stanisława praweckiego, który w pewnym sensie pokrywał się z moim pomysłem na trzecią strofkę, dopisałem ją, zamykając w ten sposób wierszyk :) dziękuję za uwagi i pozdrawiam :)