Sylwester_Lasota

Drogi Autorze, zdecyduj się proszę czy używasz dużych liter, czy nie. To samo dotyczy interpunkcji. Co do treści, to się nie wypowiadam, bo, po pierwsze dostrzegam tu zbyt ostre zawirowania, a po drugie wydaje mi zbyt oderwana od rzeczywistości. Pozdrawiam

Prawie sonet :) :) :) Pozdrawiam :)

PL synkiem, ale doświadczenia taty chyba :) Nie najgorzej :) Pozdrawiam :)

W założeniach miał być o polskiej emigracji, więc raczej jedynie wewnętrznej. Ale to prawda, faktycznie nie jestem zwolennikiem bezkrytycznego entuzjazmu w związku z przyjmowaniem mas ludności w ostatnich latach, zwłaszcza z krajów arabskich. I nie ma to nic wspólnego z rasizmem. Myślę, że rasizm jest ostatnią rzeczą, o którą mógłbym siebie posądzać. Mam wielu znajomych pochodzących spoza Europy, sami są emigrantami, dziećmi lub potomkami emigrantów i, uwierz mi, oni są bardziej krytyczni w stosunku do europejskiej polityki emigracyjnej niż ja mógłbym być w najskrajniejszej skrajności. W żadnym wypadku nie jestem przeciwny pomaganiu potrzebującym i biednym ludziom. Problem jest taki, że tzw. uchodźcy bardzo często nie wyglądają na ludzi biednych, (są to w stanie zauważyć nawet osobniki niezbyt inteligentne), a o swoich potrzebach potrafią głośno krzyczeć. I nie są to, niestety, potrzeby podstawowe, a ci, którzy naprawdę potrzebują pomocy, giną gdzieś niezauważenie w jakichś zapyziałych wioskach i mieścinach, zupełnie jej pozbawieni. Niestety, o tym co tutaj piszę, w tekście rozpoczynającym wątek, w moich zamierzeniach, nic się nie znalazło. Jest tam tylko kilka milionów Polaków, którzy w ciągu ostatnich dwudziestu lat opuścili nasz piękny kraj, aby szukać sobie nowego, lepszego domu w otwartej jeszcze do dziś Europie. Trudno chyba tego nie zauważyć. Z miejscowości, z której pochodzę, wyjechali prawie wszyscy moi znajomi w wieku produkcyjnym. Szwecja, Norwegia, Niemcy, Holandia, Irlandia, Anglia... I te kilka milionów, to są ludzie, którzy opuścili Polskę na stałe, jeśli do tego doliczyć pracowników tymczasowych, kursujących okresowo między Polską, a krajami docelowymi, to mamy największą armię świata. Aż chciałoby się krzyknąć: Europa jest nasza! I to nie żart. Są miejsca w krajach zachodnich, w których jeśli w tłumie rzucisz kamieniem, to na pewno trafisz w Polaka. Jeśli nie bezpośrednio, to rykoszetem. Możemy serdecznie podziękować naszym politykom za taką politykę i dziwić się zaślepieniu rodaków ciągle za nimi optujących, bo nam, jako ludziom przeważnie raczej ubogim i często też będącym w potrzebie, również powinno się pomagać (lub chociaż nie przeszkadzać) na miejscu, a nie budować mocarstwa na naszych karkach. Przepraszam Cię bardzo, ale to jest temat rzeka (a oderwany od sedna, czyli wiersza) i nie nie chcę wdawać się w dyskusję, a przecież znam Twoje możliwości ;). Pozdrawiam serdecznie i do poczytania :) P.S.: Oczywiście wiesz jakie jest najbardziej rozpowszechnione przez Polaków wśród obcokrajowców słowo? Bez odpowiedzi proszę :)

Witaj :). Mówiąc szczerze, to kompletnie nie rozumiem, o czym piszesz. Wydaje mi się, że próbujesz dorobić jakąś filozofię tam, gdzie jej zupełnie nie ma. Zastanawiam się, czy to u Ciebie wystąpił problem z czytaniem ze zrozumieniem, czy z moim pisaniem tak kiepściutko... W każdym razie dziękuję za wgląd i pozdrawiam :)

Wszystko się zgadza w 100%. Pozdrawiam :)

:) Dzięki :) po latach :)

Dzięki :). Wzajemnie :)

Wypirzyły się skrzydła, zachwaściły okopy brać na podbój ruszyła kolorowej Europy. Wszak te miliony, które na pierś swoją przygarnia i pod dach swój przyjmuje to niemała jest armia. I choć mówią że stara, czerwienieje jak dziwa, a jej skryte zamiary pozostają w domysłach. Wypirzyły się skrzydła, zachwaściły okopy brać na podbój ruszyła kolorowej Europy. Różowieją policzki, i czerwienią się wargi. Błękit dawno wypłynął z rozstrzelanej jej czaszki. Dziś w tym świecie tęczowym, co pozbawił się granic, jesteś albo zwycięzcą, albo mają cię za nic. Wypirzyły się skrzydła, zachwaściły okopy brać na podbój ruszyła kolorowej Europy. Pośród obcych języków, gdy łacina się wcina, ich z łatwością poznacie. Quo Vadis Domina???

. Gdzieś wciąż przychoddzi jakaś jesień i ktoś odlatuje samolotem za horyzont, wiec wiersz pozostaje aktualny do bólu. Pozdrawiam

No i tego się obawiałem :) :) :), ale nie, to nie ta sama :). Dzięki i pozdrawiam :)

Całkiem nieźle, szczególnie, że od dwóch dni łupie mnie w krzyżu i nie mogę się na ten ból zamknąć :). Pozdrawiam i do poczytania :)

Jak widzę, nie nowość, ale się nie przeterminował. I takie są najlepsze :). Pozdrawiam serdecznie Jacku :)

Dzięki :) Pozdrawiam

Zgadza się.

Z drugiej strony ;)

Też :) prawda :)

Osobiście byłbym skłonny wybaczyć brak polskich znaków. Dla mnie po prostu temat jest o tyle ciężki, co wyeksploatowany przez wszelkiego maści pisaczy, że lepiej byłoby chyba dla wiersza gdyby był dedykowany Zycie :)

Fajny klimat, tylko trzebaby z tego jeszcze zrobić jakiś wiersz :) Pozdrawiam :)

Quo vadis? Co by nie powiedzieć, coś w nim jest. :) Pozdrawiam

A ja się zastanawiałem: Kim jest ta Zyta, której dedykowany jest wiersz? :) Pozdrawiam serdecznie :)

Po pierwsze, moim zdaniem, w tytule niepotrzebna "Rymowanka". Po drugie, różne są formy "odchodzenia", bywają, żeby umrzeć, chociaż ból w tym przypadku też przeważnie przemija. Po trzecie, czy w ogóle jesteśmy w stanie "kontrolować" swoje życie? W jakim stopniu to co się w nim dzieje jest zależne od nas samych? To tyle moich przemyśleń :). Temat ciekawy. Forma taka sobie, mogłaby być lepsza. :) Pozdrawiam i do poczytania :)

Hmm, powiedziałbym: jaki obraz, taki wiersz :). I nie jest to w tym przypadku komplement dla wiersza, niestety. Justyno, posłuchaj szaroburego. Dokonał całkiem niezłej analizy tego co napisałaś i, w moim odczuciu, dobrze Ci radzi. Myśle, że z życzliwości, a nie żeby Cię pognębić poświęcił na to swój czas. Wszyscy mamy jakiś "swój styl" i często nam się od niego trudno oderwać, ale czasem bywa on swego rodzaju pułapką, zwłaszcza jeśli przestaniemy się liczyć z opinią odbiorców :). Pozdrawiam serdecznie Do poczytania :)

Dzięki :) Również Cię pozdrawiam

Zabawnie i sprawnie, jak to zwykle u Ciebie. Nie zawiodłem się :). Pozdrawiam