Sylwester_Lasota

Gwoli wyjaśnienia, daltonizm jest to niezdolność widzenia koloru zielonego. Wśród mężczyzn jest to, wbrew pozorom, dość częsta przypadłość i mówiąc szczerze. byłem bardzo zaskoczony gdy okazało się, że znajduję się tym gronie, ponieważ wydawało mi się że odróżniam kolory bezbłędnie, w tym zielony. Niestety testy, nawet te dostępne online, pozostają bezwzględnie bezlitosne i niezmiennie potwierdzają moją wadę wzroku :). Bardzo rzadka jest natomiast kompletna ślepota barw, popularnie, błędnie zwana właśnie daltonizmem. Jednak i na tę przypadłość jest obecnie sposób: http://www.geekweek.pl/news/2014-05-14/enchroma-okulary-przywracajace-kolory_1651740/ specjalne okulary, które przywracają osobom z tym defektem możliwość widzenia kolorów. Bardzo ciekawe są okoliczności wynalezienia okularów. Zostały skonstruowane przez naukowca pracującego z laserami w celu ochrony wzroku. Kiedy założył je jego kolega, cierpiący na ślepotę barw, ze zdumieniem stwierdził, że jest w stanie rozróżniać kolory :). Mój kolega, który jest fanem gier komputerowych, twierdzi, że niektóre z nich oferują takie ustawienie wyświetlania, że ludzie nie widzący barw mogą cieszyć się w pełni kolorowym środowiskiem gry na ekranie komputera lub goglach VR. Zdrowia :)

Akurat tak się składa, że jestem daltonistą. Zapewniam Cię, nie ma problemu :) :) :)

Fajne mi pozdrowienie wyszło :)))))). Sorry :) Już poprawione :) Wiec jeszcze raz, mam nadzieję, że tym razem bezbłędnie Pozdrawiam :)

Nie najgorzej :) Pozdrawiam

W sumie nawet niezła bajka. Trochę ten jednosylabowy, powtarzający się rym staje się pod koniec trochę monotonny, ale daje się przeczytać. Poza tym, moim zdaniem, w pierwszej strofie logika nieco szwankuje... :) Pozdrawiam :)

Jaka piękna piosenka! Serio. Jeszcze do niej wrócę :) Pozdrawiam serdecznie :)

Byłem, czytałem, Pozdrawiam :)

Wysypały nam się ostatnio erotyki i quasi-erotyki. Moim zdaniem w tym przypadku prostota nie jest atutem, chociaż również ją sobie cenię. Na pewno z kolei nie cenie sobie tak dosłownej dosłowności w tym przypadku, a taka, niestety przeważa w wierszu. Mówiąc szczerze nienajlepsze wrażenie robią też proste, gramatyczne rymy, które spłycają ten utwór jeszcze bardziej, sprowadzając go do rangi nieco lubieżnej rymowanki. Pozdrawiam serdecznie :) Do następnego ;)

No i to jest dosłowność, Tomku :))). Próbuję doszukać się czegoś poza, ale nie mogę. Ot taka moja ułomność. Pozdrawiam Cię serdecznie :)

A jesteś chłopczykiem czy dziewczynką, mały Podmiocie Liryczny? Bo jeśli jesteś dziewczynką, to jak dorośniesz, znajdziesz pewnie sobie drugą taką fajną dziewczynkę i założycie taką baaardzo nowoczesną rodzinę, ale jeśli jesteś chłopczykiem... Jeśli jesteś chłopczykiem, to życzę Ci z całego serca, żebyś był znacznie lepszym tatą od swego taty... Życzę Ci żebyś był... Bardzo podobny tekst już gdzieś czytałem, w tamtym jednak polska czcionka nie szwankowała. Pozdrawiam Autorkę :)

Tylko Klepsydry zgaszonych wierszy mnie zatrzymały. Reszta tonie w sosie patosie i jakoś tak przeleciała obok. Pozdrawiam :)

Powiem szczerze, że w ogóle nie rozumiem po co ten wątek. "Problem" jest chyba tak stary jak to forum i był poruszany już wielokrotnie w komentarzach. Myślę, że @Marlett, która funkcjonuje nie pierwszy dzień, tydzień, miesiąc, czy nawet rok na Poezja.org doskonale zdaje sobie z tego sprawę (w każdym razie, moim zdaniem, powinna). Jak również z tego, że wszystkie przytaczane w powyższej dyskusji argumenty padały już wcześniej. Jeśli chodzi zaś o możliwość rozwiązania problemu akceptacji poziomu krytyki w komentarzach, to myślę, że dobrym przykładem może być anglojęzyczne forum www.thepoetryforum.co.uk/, na którym użytkownik, w trakcie rejestracji określa poziom akceptowanej krytyki za pomocą jednego z trzech kolorów, który później wyświetlany jest obok jego nicka, są to: zielony, bursztynowy i czerwonym. Kolor zielony zezwala na pełną krytykę, czerwony oznacza, że użytkownik nie akceptuje żadnej krytyki, a bursztynowy, że zgadza się na łagodną krytykę. Kolory można później zmienić w ustawieniach. Oczywiście stosowanie się do zasad nadal zależy od kultury osobistej poszczególnych użytkowników portalu. I to by było tyle. Jeśli nie macie nic przeciwko temu, to jednak nadal będę pisał Fajne :), pod tym co mi się podoba, Błeee..., pod tym co mnie zniesmacza i nieco więcej tam, gdzie skłoni mnie coś do napisania czegoś więcej. Pozdrawiam Wszystkich serdecznie :)

A mi miło czytać taki komentarz. Dziękuję i pozdrawiam :)

Nie wiem, czy nie odebrałeś tego tekstu zbyt powierzchownie ;), chociaż musze przyznać Ci trochę racjj. Rzeczywiście tekst jest... jaki jest :). Jacy słuchacze taki śpiewak, powiedział, wydaje mi się, Mickiewicz. Przykro mi, że Cię zemdliło (może rzeczywiście troszeczkę za bardzo toto spieprzone i przesłodzone), ale jednocześnie cieszę się z Twojego komentarza, ponieważ wynika z niego jednoznacznie, że spodziwałeś się po autorze czegoś więcej. Przyznam szczerze, pochlebiło mi to :). Również pozdrawiam :) Pozdrawiam również @Marlett, która po cichu podkleiła się pod Twój komentarz. Dzięki za czytanie :)

Dokładnie nie jestem pewien co tam przyświeca (choć jako autor zapewne powinienem wiedzieć to na 100% :)), w każdym razie, dzięki za czytanie i komentarz :) Pozdrawiam serdecznie :)

Na początek może uporządkuj interpunkcję. Jej stosowanie opiera się na ustalonych zasadach, a w wierszu tak jakby pełna swoboda w tym temacie :) Pozdrawiam serdecznie :)

Muszę przyznać że intryguje mnie ta gra słów i skojarzeń. Odnoszę wrażenie jakby w treści przeplatały się dwie historie: biblijna i osobista PL. Pozdrawiam serdecznie :)

Podwójne dzięki :) Również pozdrawiam :)

@Koziorowska, Serdecznie Dziękuję :)

muskasz mnie wzrokiem zupełnie pobieżnie dotkniesz czasami myślą niepewną końcem języka niemal dosłownie i spadasz dalej w swoją bezsenność a ja Cię proszę weź się zatrzymaj przyklej się do mnie wejdź we mnie głębiej bo w moim wnętrzu drzemią przestrzenie o których nie wiesz jeszcze na pewno mroczne otchłanie wciąż niepoznane i raj stracony co już nie wróci myśli głębokie jak oceany i radość która z nimi się kłóci dreszcze rozkoszy i dreszcze grozy taka niezmienność że wciąż się zmieniam kosmosu bezkres we mnie obudzisz tylko wejdź głębiej Twoja Poezja

No cóż... może jestem trochę odludkiem, ale pomimo to odczuwam silny związek z resztą ludzkiego świata :). Dzięki :) Pozdrawiam :)

Taak... niejako uzupełnienie Twojego uzupełniania, pojawia się pytanie: Co my, jako ludzkość, tak naprawdę budujemy i kim są główni architekci tej konstrukcji? Dziękuję za to rozwinięcie i za serduszko Duszko :) Pozdrawiam serdecznie :)

ptaki budują gniazda lisy kopią nory tylko ludzie burzą dom

A u mnie było kiedyś takie Drzewo: Przyszło do mnie drzewo, przytuliło się do ściany domu i zapukało w okno... Zaszeleściło listowiem, zaprzyjaźniło się z ptakiem, rozłożyło na trawie cień dla mnie i dla mojego staruszka psa. “Drzewo, czy nie dobrze nam razem?” - spytałem. ... Drzewo nie odpowiedziało... Pozdrawiam

Wcale nie jest źle. Odbieram wiersz jako ciekawy eksperyment, a forma :) doskonale współgra z treścią. Pozdrawiam serdecznie :)