Katarzyna Leoniewska

Uwagę przykuwa, choć nie do końca poetycko. Ale ja na temat granic poezji się nie wypowiadam - zbyt śliski temat. A do dekalogu chyba sama siebie powinnam się odesłać - znajomość umiarkowana...

Trochę mnie początkowo zatkało, ale... chyba wiem o czym mowa ;)

Pomysł był, ale chyba się trochę zagubił w tej pościeli...

A ja nie! ;)

Troszkę pretensjonalny i niedopracowany... Może spróbować stworzyć następny?

Bardzo, bardzo... ma swój klimat! Tylko w drugiej strofie chyba jest błąd - sądzę, że miało być "zdarzają" a nie "zdążają"...?

Mnie z całą pewnością nie :)

Czasami też czytelnika ;) Ale w tym wypadku trudnośni nie było... :)) Oczywiście są różne rodzaje tekstów, niektóre na początku są ciężkie, trzeba się trochę wgryźć (i to ich oczywiśnie nie deprecjonuje!), gorzej gdy wiersz po prostu drażni i męczy.

Tak źle nie jest! Może daleko do doskonałości i zachwytu, ale... nie jest to wiersz, który wywołuje zażenowanie i każe szeroko wytrzeszczać oczy :) Autorka chyba wciąż szuka własnej drogi i sposobu mówienia...

Dlaczego tak uparcie trzymasz się tych króciutkich wersów?? Zbyt długie zniechęcają, ale zbyt krótkie też nie są dobre. Sprawiają, że nawet liryczny i spokojny wiersz "stukocze" rozpraszając uwagę czytelnika...

Dostaję gęsiej skórki. Nie każdy wiersz ma zachwycać... A ten pozostawia ślad... wyraźny, trochę obrzydliwy. Wiele emocji, czyli... udał się!

Zawsze większa, niż się spodziewa. Nieprawdą są słowa "nie udźwignę"...

Coś w sobie ma! Dobrze się czyta...

A ja przyklasnę wszystkim komentującym... o tak :D

No tak - to też jest forma ustosunkowania się ;)

To mi się właśnie w powyższym wierszu podoba... Z jednej strony zabliźniająca śmierć, a z drugiej przebiśniegi. Tak ciężko i lekko zarazem.

Miło mi :) Śpiewać... nie tylko pod prysznicem - można też w parkach i na przystankach. A cappella!

Podoba mi się pierwsza strofa, zgadzam się, że można by usunąć "gdy"... Końcówkę można by trochę uatrakcyjnić ;)

Początki zawsze są trudne, a pierwsze próby nienajlepsze... (chyba, że mamy do czynienia z nagłym wybuchem wybitnego talentu!), proszę się nie zrażać... :)

Po jednej jest i wiatr i mnóstwo innych atrakcji :P Co jest po dwóch - osobiście wolę nie sprawdzać ;))

Skręciłaś w kolejną wiosnę w biegu upuściłaś baletki usmiechnięta przez bezlistne gałęzie wyciągnęłaś dłoń jak skrzydło nieoswojonego ptaka przeczesującego powietrze zamilkłam kałuże odbijały się w słońcu zielone schody na początek nowego zdania już ciebie nie ma zostały mi drzewa struny napięte do korzeni uczę się śpiewać a cappella

To musi być odpowiedni wiatr ;) Wino niekoniecznie ;)

Niezły... temat zdawałoby się zwyczajny, a jak niebanalnie to wyszło!

A owszem! Swoim nieprzezwyciężalnym zwyczajem...

Jak dla mnie "tchu" potrzebne! "Znajduję" rzeczywiście usunąć można... aczkolwiek mi nie nasunęło skojarzeń rodem z horroru ;)