anna_rebajn

:-) Jesteś niesamowita :-)). Nawet nie wiesz, jak mi się ten wiersz podoba :). Niby mamy wyrzuty sumienia i pracowicie trzemy marchewki, ale i tak rzygają jednakowo tym i tym :-))) Sama radość. Bardzo na tak. pozdr. a

Trele morele trochę mi przeszkadzją w pierwszym wewrsie. Poza tym ok. Rozumiem, że peelowi również było trochę żal, że peelaka smutna. :-)) a Zawsze możemy zaciągnąć zasłony udać pod kocem że noc nie odeszła tam gdzie leniwe grzeją się balkony utopić południe w szczerozłotych grzechach

Elu. Nie poprawiam. Zostawiłam sobie to co najbardziej do mnie przemawia. Bardzo ładny, kobiecy i delikatny obraz. :-). Podoba mi się. pozdr. a

Ciekawa koncepcja. Kontrast potęguje wrażenie rozbicia. Wiersz jest jakby spięty klamrą. Całkiem dobry :-)). Pozdr. a tak łatwo droga się rozwidla w jednym kierunku dróg tysiące a my - już tylko w moich myślach liczymy kropki na biedronce

Nie wiem czy to dobrze, że ze sztambucha :-))). Oznaczaloby, że jest konwencjonalny :- ))). Dzięki Elu za uwagę. a Nieprawda!!! Nie to oznacza! Sztambuch kojarzy się z pamięcią, wzruszeniem. Nic z konwencją! Przemiła, epicka opowieść. Pozdrawiam.E. Elu! Cóż moge powiedzieć. Padłam ofiarą własnej ignorancji :-))) Już od dawna sztambuch kojarzyłam z podręcznikiem, a nie z podręcznymi zapiskami, pamiętnikiem. :-))) Zajrzałam specjalnie do słownika i .... Masz rację. Bardzo ci dziekuję za komentarz - jeden i drugi ;-)) i refleks. Pozdrawiam ciepło. A

W moim domu myśli pojedynczo na palcach przemykają się w kąty znajome i ciepłe nie ma dachu jest wiatrak i słowa na wietrze jest źródło i strumień od nieba do ziemi przesiąkniętej deszczem jest morze zieleni a gdy księżyc w nowiu kołyszą się wiersze

Dziękuję Agato :-)). Pozdr. a

Mojemu pokoleniu ból został oszczędzony. Miłosz miał podstawę inaczej odbierać oblicza swoich ojczyzn. :-)). Dzięki Oxywio. a

Chyba dobrze, że wzruszam. Zawsze to jakieś emocje :-))). Miło mi, że zajrzałaś Magdo. Dzięki. A

Nie wiem czy to dobrze, że ze sztambucha :-))). Oznaczaloby, że jest konwencjonalny :- ))). Dzięki Elu za uwagę. a

Wiem o co Ci chodzi, ale chciałam ten obraz umieścić w czasie. Inaczej nie wychodziło. Robiłam kilka podejść :-). dzięki za uwagę. a

Ja też miałam skojarzenie z powrotamia Lokomotywo. W sumie tak jest - stopniowo pojęcie domu coraz bardziej nam się rozszerza ;-)). pozdr. a

Dziękuję elizko to najlepszy komplement. Rozpoznawalny styl, to jest coś :-))) i oby to kojarzyło się dobrze ;-)). Pozdrawiam i dziękuję. a

Skojarzyło mi się z tekstami Osieckiej. Śpiewny tekt, balladowy. Podziwiam pomysły, formę i wykonanie :-). Pozdr. a

Czasem dom zaczyna się klamką mieszkania, po stronie gdzie ściany są zielone, firanki pogodne dobrane pod kolor, a fiołki na stole wesołe. Kiedy indziej przed bramą, tu gdzie kostkę kładłeś. Pamiętasz zmęczenie, odbite kolano. Teraz trawa wokoło i jakoś tak ładnie, gdy wychodzisz rano. A czasem początkiem jest zapowiedź miasta. Z rumianą tablicą w całkiem szczerym polu, gdzie nie widać dachów, furtki do sąsiada - na środku drogi czujesz się jak w domu. A bywa, że wzrokiem wędrując po mapie, z daleka od lasów, gdzie sosny i świerki, coś każe się zatrzymać, za serce cię łapie - dom główka od szpilki. Po prostu niewielki.

Aniu - ten przemówił do mnie najbardziej, więc go sobie zabiorę, jeśli pozwolisz Zamknij oczy kochany i powiedz kim jestem gdy śmieję się do ciebie światem w deszczu skąpanym albo przebiśniegiem białym białym białym kiedy rano odkrywasz przestrzeń wokół stołu tam gdzie zapach chleba karze się zatrzymać gromadząc świat w domu w domu w domu :-))) Tak mi się jakoś :* Pozdr. a

Witaj Anno - piękny wiersz ktoś napisał w kom. Zgadzam się - ja również pragnę bardzo pochwalić cię za piękną poezje. Wiersz listem pisany albo głośnym żalem - to już zależy od czytalnika Zresztą to akurat najmniej ważne - ważne jest przesłanie . Jeszcze raz bardzo dziękuje za miłą chwilę którą u ciebie dzisiaj spędziłem . pozd. To mi jest miło, że zajrzałeś. :-))) pozdr. a

Dziekuję, Anno :-)). Czasem mi się zdarza ;). a

piękne strofy, bardzo lubię takie klimaty:) Ja też lubię :-)). Dzięki elizko za czytanie. a

To niedobrze, że ucieka :-))). Pomyślę. pozdr. a

zastawiam pułapki na myszy, z kuchni kurz wymiatam (znów stołu ubyło), przycinam w ogrodzie stare pędy wiśni. Jeśli wrócę jesienią, zbiorę je na wino. Wiesz jak Michał urósł? Do ramion mi sięga. Rower który dałeś, będzie już za mały. A Kaśka? Nie uwierzysz, jak szybciutko biega, aż cień się odbija od ściany do ściany. U mnie wszystko dobrze, pracuję jak zawsze. Wracam - w domu czeka powód do uśmiechu, ja go połaskoczę, a on mnie pogłaszcze. I tak, czas ucieka, jak rzeka wzdłuż brzegów. Tylko czasem, gdy cisza kołacze się w kątach, popiół stygnie w kominku, świerszcz za piecem milknie, szukam twoich śladów. Przez okno wyglądam. A Ty - nie wiem czemu – coraz bardziej nikniesz.

Aniu. Krótko - masz talent i kropka. Nic dodać nie mogę. Jak zdecydujesz się na tomik - daj znać. :-)) Pozdr. A

Czemu zmieniłaś na mecz Aniu? Ten miecz bardzij do mnie przemawiał. Ja wiem, że mecz - to rozgrywki - rozterki - wynik nie do końca jasny, ale jednak miecz - to zranione serce. Skoro siwy - to jest nim ktoś konkretny, kto rani. Idealnie wpisuje się w ostatnią zwrotkę. A mecz się we mnie buntuje :-))) Pozdr. A

Ja również gratuluję. :-))) Mam nadzieję zapoznać się z treścią, gdy całość będzie gotowa ujrzeć światło dzienne. Pozdrawiam ciepło A :-)))

Aniu -nic tylko dopisać melodię. Bardzo śpiewnie. Lubię rymy, więc jestem jak najbardziej ZAAAAAA. :-)). a