Jacek_Suchowicz

fotografia ma klimat i duszę i pozwala sekrety odczytać niewidzialnym potrafi nas urzec coś przekazać co tylko Ty chwytasz przed oczyma przesuwać obrazy wrota wspomnień otworzyć na oścież wejść w krainę półjawy półmarzeń zagmatwane uczynić znów proste Pozdrawiam Jacek :))

wyzwolona z ram dokumentu rzeczywistość przekształca dowoli zbiera kadry z życia wyjęte zmienia kształty półcienie kolory rozwód bierze z foto-papierem z albumami skrytymi w tiul kurzu jej do szczęścia trzeba niewiele ze smartfona spróbuje nas urzec lub na każdym płaskim ekranie od laptopa aż po telebimy jakiś uśmiech jest w stanie zanieść do łez wzruszyć pokazać świat inny gdy powstaje zda się bezwiednie bo aparat sam ostrość ustawi parametry super dobierze i naturę jest w stanie poprawić ja na przekór mam sentymenty do pożółkłych w opasłych albumach dla nich piksel obcym pojęciem wiek dwudziesty w nich jeszcze nie umarł kiedy wspomnę ciemnię niewielką ze światełkiem czerwonym nad głową powiększalnik koreks i wszelkie odczynniki w butelkach gotowe do dziś czuję dreszczyk emocji gdy w roztworze powstaje akurat rys postaci widok nieostry dawniej była camera obscura

aż kiedyś w końcu coś powiem przypadkiem niby niechcący odkryję wersy jak karty i sensem umysł zaplączę wywalę wszystkie potwory wyłuskam garść niedomówień i choć nie wyjdzie law story to bardzo bardzo polubię naszyję w mig aplikację ułożę według kolorów i będą jak sentymenty mgłą smutku stulą wieczory

może być piosenka - jak kto woli :) Pozdrawiam

@WiJa masz rację - a dość często walczą z sobą do końca Pozdrawiam

nie umiemy jej na co dzień pielęgnować wciąż podlewać ciepłym słowem czułym gestem czasem dostrzec najzwyczajniej nowy powab chociaż szepnąć najważniejsze to że jesteś rozmyślamy co zostało dziś po latach rozckliwiając nad płomyczkiem gdy się tli już nie zdolni by pod niebem słodko latać a rocznice zakreślają krągłe dni na okazje odłożone wszystkie żale aby przelać przepełnioną czarę chwil czułostkowość nie przywróci uczuć wcale słowo kocham wśród frazesów pustych tkwi nie umiemy jej na co dzień pielęgnować wciąż podlewać ciepłym słowem czułym gestem aby kwitła najpiękniejsza świeża nowa i z radością oznajmiła wreszcie jestem

Smutek smutkiem, ale ja tu widzę przymrużone oko ;) inaczej się nie da jak trwoga to do Boga - a On bezgranicznie wszystkich przygarnia Pozdrawiam

aż się zasłuchałem w spadające krople dżdżu :)) lecz wokół jest inaczej: czas śmierci przyszedł późną jesienią stojąc zamarły drzewa deszczowe chmury przestrzeń zaciemnią niejeden łabędź śpiewa w tym uniesieniu listopadowym dotrwa do lata szybko i nie czaruje wytartym słowem jest szczęśliwy to wszystko :)) pozdrawiam

jak zwykle piszesz nie do końca i czasem pozwalam sobie na rozwinięcie myśli Pozdrawiam Jacek

ja nie rozumiem co Ciebie ujmuje w puencie jeśli możesz pomóc to pomagasz a zwłaszcza niechcianym dzieciom :))) Pozdrawiam Jacek

komentarz w oddzielnym poście - talarkowy temat Pozdrawiam

każdego ranka wciąż lustra pytam na jaki temat pisać dziś bo myśl mi żadna nie chce zaświtać i dyla dały gdzieś sny może o dzieciach tych nie kochanych którym samotność roni łzy co się bujają same niechciane bo nie przytula ich nikt którym egoizm głupich dorosłych prawnie odebrał ciepły świat nie dopuszczając do ich adopcji dzieciak w bidulu wciąż trwa wierszyk powyższy tylko pretekstem by generować ową myśl aby do siebie wspaniałym gestem wziąć takie dziecko od dziś

dzięki Stefanie - fakt nie jest wesoło :) Pozdrawiam

wiatr miłość rozmazał na szybie cielesność wyraża potrzeby ścisk powiek i szansa by przeżyć namiętność omamy i wizje śmierć stoi na progu istnienia rozrywa niechciane owoce myśl łomot zagłuszy dyskotek zliczone maleńkie cierpienia ktoś rozbił kamienne tablice świadomość plądrują profani jad z doktryn na siłę wciskanych zniewala umysły i życie dzień każdy przynosi tragedię ostoja porwana na strzępy znów wiernych w kościołach jest więcej czy starczy dla wszystkich miejsc w niebie

choć nie lubię wolnych tekstów, to obok tego nie mogłem przejść obojętnie - treściwy ja to wszystko postrzegam inaczej: wiatr miłość rozmazał na szybie cielesność wyraża potrzeby ścisk powiek i szansa by przeżyć namiętność omamy i wizje całość powyżej Pozdrawiam

zatrzymał nastrój i złożył w rymy pierwszą strofę: chmury jak ptaki dłoń wiatru kołyszą w kryształowym błękicie oczy jezior szare słońce w źrenicach przytula nas ciszą pożegnalne klekoty z dali niosą fale pozdrawiam :))

dla mnie ciut przekombinowane jak to ciśnienie ciut za wysokie brać na obniżenie ciśnienia i szaleć 80/120 :) Pozdrawiam

z biegiem czasu "chowają się" a to, że jesień jest cudowna od dawna o tym pisałem Pozdrawiam :)

prowokujesz - nie będę się z Ciebie śmiał kobiecość z tysiącem fasonów - fajne Pozdrawiam :))

siądź na przydrożnym kamieniu powiedz mu o drodze którą zmierzasz mów o wybojach zmęczeniu milczeniem skieruje do bram nieba wstań i idź drogą pod górę zmieniaj siebie póki jeszcze możesz walcz by pokusom nie ulec każdy dzień kończ mówiąc Chwała Boże trwaj w tej walce aż do końca zostaw kamień skropionej krwią ziemi niech wchłonie go w blasku słońca będziesz świętym pomiędzy świętemi pozdrawiam

są to moje luźne inspiracje wierszami Waldemara do jego tekstów mam pewną słabość - zawsze usiłuje coś przekazać i o to idzie pozdrawiam

każdy ma brata i siostrę jak nie tu to tam a świat na ostatniej prostej rodzina sens ma nic że domy we łzach toną wokół rośnie mur ale miłości nie zmogą ona jest w nas tu pozdrawiam

ach barchany są ciepłe a wektor czasu płynie w jednym kierunku spotkanie ma pomoście w czasie spokojnego spacerku - na autostradzie zadyszka i zawał Pozdrawiam

no właśnie czy nie za bardzo poukładany i nie zbyt porządny w tej swojej porządności - dobrze odrobionej pracy domowej jak patrzę z dystansu to ciut przynudza może jak mi starczy wolnego czasu ciut pierzu i soli dodam Dzięki pozdrawiam:)) ps zbyt wysoko Ciebie cenię aby Ci przykrość sprawiać

nie zawsze tytuł :) pozdrawiam