Yourek Ajsiński

Panie Marku! I cóż mam Panu odpowiedzieć? Że jest Pan koneserem poezji? Wnikliwym i rzeczowym obserwatorem? No nijak nie uchodzi:-))). Po prostu serdecznie Panu dziękuję.:-) Pozdrawiam:-). ********************************************** Fakt, Kornelio - cień cieniowi nierówny, ale rzuca go wszystko - nawet iglaki. Z góry cieszę się z konsensusu:-))) Oj nie orzeł, nie poleci:-))) Dziękuję pięknie - pozdrawiam:-). *********************************************** *ja rozumiem stopień dystansu do siebie samego ale w Pana wypadku jest to nieuzasadnione i kompletnie pozbawione podstaw ...* No to pozostało Ci już tylko za uszy mnie wytargać, Leonie:-))). Z wielką radością umieściłbym jakiś nowy wiersz na stronie, ale gdzieś mi się pochowały po wykrotach, a żem już człowiek w latach... i owszem... nie będę się za nimi uganiał. Ale niech no się który wychyli...:-))). Pozdrawiam i dziękuję:-).

Nie chcę być "wielki", wolę być mały - brodzić po łące, twarz wiatrem studzić. Precz postumenty i piedestały! Z cokołów trudniej dostrzegać... ludzi :-) Dziękuję, Leonie. Pozdrawiam:-).

No nie, Leonie, tak zupełnie to nie można powiedzieć - na skroniach już się pokazują:-))). Pozdrawiam serdecznie - dzięki:-).

Bez morału, czy z morałem, perła, knot, czy mętna woda i tak Leon mnie dopadnie i do ulubionych doda :-) Dzięki Leonie - pozdrawiam pięknie:-).

Witaj Leonie:-) Jakkolwiek na przechodzenie na "ty" postanowiłem więcej nie nalegać, to jednak każdą tego rodzaju propozycję i inicjatywę moich recenzentów witam z radością i z ochotą na nią przystaję:-). Dzięki serdeczne - pozdrawiam:-)

Powiedz - gdzie byłeś, nim tu przyszedłeś? Gdzie wałęsałeś się dniem i nocą? Wciąż cię szukałem, a tyś się chował. Po co to było? No powiedz - po co? Czyś się w bezpańskie wsłuchiwał słowa, łowiąc okruszki swego imienia? A może w lesie baraszkowałeś, gdzie stara sosna użycza cienia? Możeś ty z wiatrem hulał nad rzeką w dziecięcych marzeń zielonym szyku, lub w mgły poranne wtulony spałeś? Czyż nie tak było? Powiedz wierszyku.

Owszem, bywa tu i tam, że czasami którejś z dam coś nie wyjdzie, coś się spaprze - owszem, bywa... lecz nie zawsze, bo prócz wielu różnych cnót taką ma kobiecy ród, że gdy jakiś wiersz napiszą, to wymiękam - mogę przysiac. Fajna puenta, fajny rym - brawo, Jano - lecz rzecz w tym, że każdego śmieszy draba, gdy o babie pisze... baba. Przeczytałem z przyjemnością i uśmiechem, Pani Jano - pozdrawiam:-).

Nie przesadzajmy z tymi metaforami, Michał:-) - to raczej nie moja domena. Tu jest po prostu "kawa na ławie", chociaż i kawa i ława sercem pisane:-). Serdeczne dzięki - pozdrawiam:-)

I główka by poleciała, Panie Kombz:-))). W czasie "Ostatniego zajazdu" szos raczej nie znano - przynajmniej w sielskich krajobrazach:-) Dziękuję serdecznie za miłe słowa - pozdrawiam:-). ************************************************************* Witam, Panie Marku:-) Wydaje mi się, że to siedzi w człowieku cały czas - wystarczy odpowiednią strunę trącić. Ogromnie mi miło, że trafiłem w tę właściwą. Dziękuję - pozdrawiam serdecznie:-)

Witaj Dormo:-) Prosta forma - oczywiście - w nich czuję się najlepiej. Więcej powiem: inaczej nie potrafię. Wspominałem już kiedyś, że "trzęsienia ziemi" moje "dzieła" raczej nie powodują:-). Rymowanki... i tyle. Za ciepłe słowa oczywiście serdecznie dziękuję:-). Pozdrawiam:-).

I ja mam swój kąt ojczysty, choć jest tak mały, że kiedyś z gruszy smukłych, które w sadzie stały, gdym z ramion ich najwyższych spoglądał dokoła, mogłem - oczami dziecka - cały dojrzeć zgoła. Tam łąka strojna kwieciem – po bezkres..., po błękit... – las z pagórkiem-mogiłką, strumyczek niewielki, schylone nad szosą stare wierzby płaczące, tam młodniak olszynowy, gdzie niejeden koncert o zmierzchu cichym, letnim odbył się słowiczy... i ścieżka przez podwórko – któż to dzisiaj zliczy, ilem razy nią przebiegł w dziecięcej zabawie – łan zboża falujący... granie świerszcza w trawie... w owocowego sadu cienistej opiece śledziłem mozół pszczeli w dziadkowej pasiece... gdzieś w dali - przy ugorze - wiejska, polna droga - wszystko takie zwykłe, a jakoś bliżej Boga. W domu, w którym wyrzekłem moje pierwsze słowa, i gdzie przed snem słyszałem „Ojcze nasz...” i „Zdrowaś...”, pachniało w starej szafie tajemnicą słodką – najlepszą w całym świecie babciną szarlotką. Ludzie tu pracowici, jak opoka twardzi, serdeczni i pogodni, lecz – gdy trzeba – hardzi. Tu oracza ręka – barwy ziemi, lecz czysta – odwraca skiby w skupieniu, jak strony Pisma. Kiedy ów do domu wraca gdy trud go zmoże, jeszcze-ć z obliczem jasnym zawoła: - Szczęść Boże! -, bo wie – gdyż matka-ziemia najlepiej tłumaczy – co znaczy chleb powszedni i co praca znaczy. Hen, na rozdrożu w lesie, jak wieczna przysięga, stoi skromnie maleńka, największa potęga, a wiotkie, w białych mundurach brzozy-strażniczki, strzegą od lat niezmiennie drewnianej kapliczki. I próżno szukać w mądrych księgach i annałach czemu tu swą kwaterę ma figurka mała, czemu tak tkwi wśród ptactwa i wiatrów swawolnych, czemu stopy jej spowił bukiet kwiatów polnych. Mógłbyś dziesiątkami pytania takie mnożyć. A odpowiedź? Znajdziesz – wystarczy tutaj pożyć. I w jakiej byś nie był dalekiej świata stronie, gdy usłyszysz: „ojczyzna” myślisz zaraz o niej – o tej, w której twe serce kiedyś bić zaczęło, w której jak błysk zielony dzieciństwo minęło, której znasz i kochasz każdą leśną ścieżynę – dla niej świat byś oddał – i jeszcze odrobinę. I choć czasem aż boli owo miłowanie, nie chcę innej ojczyzny. Za tę - dzięki, Panie.

Witam serdecznie, Panie Marku:-) Dziękuję za ważne i miłe słowa pod adresem mojego wiersza. i nie chce pod górę:-), a do tego rzeka-rzeka - wartka u źródeł, a ta psiajucha rzeka-życie zaczyna śpieszyć się przy ujściu:-). Może to i lepiej - nie zdąży się człowiek zasępić do reszty:-) Pozdrawiam:-).

Witam, Pani Agato:-) A mnie bardzo podoba się to określenie - może kiedyś do jakiegoś wierszyka sobie pożyczę:-) To miał być taki ot sobie "wzdychajnik":-), ale... rzeczywiście, jak najbardziej - to może być przestroga. Dziękuję za podpowiedź:-). Pozdrawiam pięknie:-)

Pobielały główki mleczy na zielonym łąk kobiercu, więc skąd nagle jakieś brązy, jakaś słota w moim sercu? Wiosna kipi, wiosna dyszy, wszystko parzy się i mnoży, a mnie jakoś nie do tego. Żona pyta: - Co ci, gorzej? – Sam już nie wiem – chodzę..., patrzę..., pytam: - Czy to maj, czy wrzesień? – a tu dzieci dorastają i wołają: - Głupia jesień! -. Trwam w zielonej kołomyi – wyciszony..., niemal święty – ale czy o świętość trudno, kiedy jesień włazi w pięty? Ech, wy wiosny, moje wiosny! Gdzieście się podziały wszystkie?! * Z książki starej z lat dziecinnych zasuszony wypadł listek.

Panie Kombz, a czy to moja wina, że i Adaś i ja coś lubimy? Że on coś tam sobie lubi, to jego sprawa. Ja się naprawdę do tego nie mieszam:-))). Dziękuję pięknie - pozdrawiam:-)

Panie Leonie, wdzianko wierszyka może rzeczywiście trochę fikuśne, ale nie powstał raczej z radosnych pobudek. Serdecznie pozdrawiam i dziękuję:-). ************************************** Tak bywa, Panie Tadeuszu, że na bazie bazy powstają dzieła wybitne:-))). Inspiracji tylko trzeba:-). Pozdrawiam pięknie - dziękuję:-).

Serdeczne dzięki, Panie Klaudiuszu. Pozdrawiam:-). ************************************* Przytłoczyła mnie Pana recenzja, Panie Sonnengott. Zawsze tak mam, gdy w obliczu moich - pożal się Boże - wierszy, ktoś przywołuje pamięć o prawdziwych poetach. Serdecznie dziękuję - pozdrawiam:-).

Panie Leonie, proszę: niech Pan nie płoszy trzmieli.:-) Pozdrawiam serdecznie - trzmiel:-)))

Nie wnikam, czy to dowód, czy... wyjątek:-). Po prostu cieszę się niezmiernie, że znalazłem tak wiernego i przemiłego czytelnika. Pozdrawiam pięknie:-).

Panie Leonie, zdecydowanie nalegam, by powstrzymał się Pan od podobnych insynuacji:-)))Zdjęcie - no właśnie - typowy wieszcz, prawda?:-) Serdecznie dziękuję - pozdrawiam:-).

Och, to ja dziękuję, Panie Tadeuszu. Pana tekst zabrzmiał mi również bardzo miło:-). Pozdrawiam pięknie:-) ****************************************************** Witam, Panie Leonie:-) Że też jeszcze nie znudziło się Panu:-). Ale oczywiście - proszę... proszę... - zawsze witam Pana jak najserdeczniej:-) Dziękuję pięknie - pozdrawiam:-) ********************************************************* Kłaniam się również, Michale:-) Dzięki, że zajrzałeś z uśmiechem. Pozdrawiam:-) ********************************************* Cieszę się bardzo, Panie Darku, że przypadł Panu do gustu ten "podkasany" kawałeczek:-). Pozdrawiam serdecznie:-) **************************************************** Witam Pani Jano:-) Uśmiech jest dla mnie zawsze nagrodą szczególną. Cieszę się ogromnie:-). Pani prośba obliguje:-). Pozdrawiam serdecznie:-). ***************************************************** Bardzo dziękuję, Panie Marku:-). Czy my, seniorzy, musimy obawiać się feministek? Przynajmniej ja takich obaw nie żywię. Już chyba żywota dokonam... niezreformowany:-). W przeświadczeniu, że natura wie co robi, pozdrawiam serdecznie:-))).

Witam:-) *w końcu gadami ni płazami nie jesteśmy by pełzać* Mów za siebie, Kornelio:-))) *Bo nie jest tak, że ktoś coś robi bez Twojej woli bez ukierunkowania, bez prowokacji.* Hmm... piękna myśl, ale jakoś nie trafia do mnie. Ileż razy przychodzi mi borykać się z sytuacjami, z ludźmi, na których - odpowiednio - przebieg i postępowanie wpływu nie mam zgoła żadnego. Przecież tego jest pełno wokół. Jestem jak... korek na fali. A jednak *Po prostu, ileś rzeczy się dookoła Ciebie dzieje, a ja sobie wierze że w większości z nich, tych dobrych i tych złych mamy swoja duża role.* to jest piękne. Nigdy nie utrać tej wiary, Kornelio:-). *Ale jak dla mnie, ważna jest świadomość dużych i małych rzeczy, co się dzieją dookoła, dużych i małych decyzji,* Mam nadzieję, że i ja w jakimś tam stopniu jestem ich świadom, tylko... alternatyw jakby wciąż mniej i mniej... *tout court* Jakie to szczęście, że nie pozbyłem się francusko-polskiego słowniczka z czasów szkolnych. To cud tout court:-))). Dziękuję Ci, że zechciałaś podzielić się ze mną swoimi pięknymi przemyśleniami. Pozdrawiam serdecznie:-)

Tak, Dormo. Strzał padł tutaj: Pozdrawiam:-).

Sąsiad mój ma ogród wielki, a w nim drzew szpalery – często prosi mnie do siebie, bo chłopina szczery, a że drzewa owocowe bliskie sercu memu, przeto nigdy nie odmawiam koledze miłemu. W czas radosny, gdy co żywe wiosną oszalało, wybraliśmy się do sadu na przechadzkę małą. Gdy kroczyłem zachwycony po sąsiedzkich włościach, huczał pszczeli ród niezłomny w koron wysokościach. Mój towarzysz pęczniał z dumy i zacierał ręce, gotów śpiewać hymn pochwalny owadom w podzięce. Sutym kwieciem maj się pysznił w sadzie dookoła, gdy wtem... duchem uleciałem w sfery inne zgoła. Wieszczył wciąż skrzydlaty hufiec urodzaju klęskę, a mnie myśl niesforna wiodła w sprawy... damsko-męskie. Wnet idea – niczym flara – rozświetliła czółko: wszak kobieta, jak... ogrodnik – facet bywa... pszczółką. Wyjaśnienie tej teorii zawrę w jednym zdaniu: panie – bardziej ku owocom, my – ku zapylaniu.

*Powrócę niebawem (...) Do zobaczenie słowo* Do miłego więc, Panie Leonie. Będę bardzo rad, mogąc ponownie spotkać się z Panem. Pozdrawiam:-). *************************************************** Panie Mirosławie, spróbuję odpowiedzieć na Pana pytania. 1).Jeśli sugeruje Pan spadek mojej formy, to prawdopodobnie jest tak istotnie. 2).Potomni ocenią, czy to już tak na zawsze, na amen:-). 3).Także słuszna uwaga - jako marny pływak, zdecydowanie preferuję wody płytkie:-) Dzięki - pozdrawiam pięknie:-). P.S.*O kurcze! A na tym foto w "profilu" wszystkie te ludziska to Yourki Ajsińskie???* "Aluzju poniał":-). Zdjęcie zamieściłem niejako okolicznościowo, ze względu na jeden z moich wierszy. Za chwilę wgram nową fotkę i chociaż na niej również nie będę sam, to jednak opis, który dodam w "Profilu", pozwoli Panu prawdopodobnie bez większych problemów zidentyfikować piszącego te słowa:-) ************************************************************ Tak, Dormo - "namierzyłaś" mnie bezbłędnie:-) Pozdrawiam:-) ********************************************** Dziękuję Michale:-), Bardzo mi miło Pozdrawiam:-) ********************************************** *Dla mnie zbyt naiwne myślenie, bez głebszej wartości.(...) Po głębszym zastanowieniu* He, he - pierwsza odpowiedź się liczy:-). Myślałby kto, że jest tu nad czym się zastanawiać:-))). Dzięki, Maćku. Pozdrawiam:-). *********************************************** Dziękuję, Pani Valdesso - bardzo mi miło:-). Pozdrawiam pięknie:-).